Οργή

Τι γίνεται μ' αυτή την οργή στους δρόμους; Και τι είναι η οργή;

Ο Gregory Bateson, πρότεινε το θεωρητικό πλαίσιο του διπλού δεσμού (double bind).
Στα πλαίσια της έρευνάς του σχετικά με τη σχιζοφρένεια, κατέληξε ότι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η λειτουργία του εγώ,

...είναι ακριβώς η λειτουργία διάκρισης επικοινωνιακών καταστάσεων είτε μέσα στον εαυτό, είτε ανάμεσα στον εαυτό και του άλλους.

Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό σημαίνει απλώς ότι μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι σκέψη μου, και τι είναι πραγματικό γεγονός - τι είναι δημιούργημα της φαντασίας μου και τι "πραγματικότητα".

Στη συνέχεια, θεώρησε ότι μια χωρίς νόημα συμπεριφορά από την πλευρά της μητέρας, μπορεί να δημιουργήσει το υπόβαθρο για τη σχιζοφρένεια, μέσω της ανάπτυξης του προτύπου που ονόμασε διπλό δεσμό. Αν δηλαδή, το παιδί δεν μπορεί να συντονιστεί με το πρόσωπο που το ανατρέφει (=κοινωνικοποίηση φάση πρώτη), αν ό,τι και να κάνει η αντίδραση (του κηδεμόνα) είναι απρόβλεπτη τότε παρουσιάζεται το εξής φαινόμενο: δεν μπορεί να αναπτύξει εκείνες τις λειτουργίες συντονισμού με το περιβάλλον του, που του επιτρέπουν να θέτει στόχους και να τους κατακτά. Πιο απλά: ότι και να κάνει, θα χάσει. Είναι μια κατάσταση loose-loose δηλαδή, που δημιουργεί το υπόστρωμα για τη σχιζοφρένεια και την κατάρρευση του εγώ.

Αν επιχειρήσουμε, τηρουμένων των αναλογιών, να επεκτείνουμε τη θεωρία του διπλού δεσμού στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, και (αυθαίρετα) αντικαταστήσουμε την έννοια της σχιζοφρένειας με εκείνη της τυφλής οργής, έχουμε μια εξήγηση για αυτά που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες. Οι οργισμένοι νέοι, είναι σε μια loose-loose κατάσταση: ό,τι και να κάνουν αντιμετωπίζουν έναν ατσάλινο τοίχο - καμμιά επιλογή τους δεν πρόκειται να τους επιτρέψουν να επιβιώσουν διατηρώντας τις αξίες τους. Ό,τιδήποτε είναι αυτό που συγκροτεί τη προσωπικότητά τους, θα πρέπει να διαλυθεί εντελώς, για να μπορούν (ίσως...) να έχουν μια ευκαιρία επιβίωσης.

Άρα, προς τι η απορία μας για τις φωτιές και τα επεισόδια;


(η φωτό είναι δική μου)