Deja vu
Επειδή βαριέμαι να ξαναγράφω τα ίδια, διαβάστε - αν εσείς δεν βαριέστε - τι έγραψα πριν 3 χρόνια....
Ο δάσκαλος
Θα καταγράψω εδώ την ουσία της αντιπαράθεσής μου με τον κ. Νίκο Δήμου (ΝΔ). Γιατί μου ζητήθηκε, αλλά και γιατί νοιώθω ο ίδιος την ανάγκη. Πριν μπω στο blog του ΝΔ, τον είχα υπόψη μου ως συγγραφέα, λίγο διανοητή, λίγο φιλόσοφο, αλλά όχι ως δάσκαλο . Η επαφή όμως με το blog του, με ξάφνιασε. Διαπίστωσα ότι πολλοί άνθρωποι τον αποκαλούν " Δάσκαλο ", επιδαψιλεύουν τιμές, του απονέμουν εύσημα, εκδηλώσεις θαυμασμού... Πολλοί μάλιστα, τον θεωρούν τον υπέρτατο κριτή μιας άποψης. Αν υπάρχει μια διαφωνία, περιμένουν από εκείνον να πάρει θέση κι έπειτα στοιχίζονται πίσω από τη θέση αυτή. Ο ίδιος δε, δέχεται με συγκατάβαση τις εκφράσεις σεβασμού - και συχνά λατρείας. Συχνά, σημειώνει - με έναν χλιαρό τρόπο - ότι "κι αυτός μαθαίνει από τους άλλους", αλλά καθόλου δεν θίγει την εικόνα του δασκάλου που έχει απλωθεί γύρω του και βέβαια, όλη την συνακόλουθη διεργασία δάσκαλου-μαθητών. Μπορώ προφανώς με copy&paste να καταγράψω εδώ πάμπολλα τέτοια παραδείγματα αυτής της ιδιότυπης...
Σχόλια