Αν καταλαβαίνω σωστά...

Η φωτό δική μου: ο Γιώργος (ΓΑΠ) στο προαύλιο της Budesbank.
(να τη στείλω στο Focus?)


...όλα τα κράτη είναι χρεωμένα και έχουν πρόβλημα. Αυτό, συμπεριλαμβάνει και τις ισχυρές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τις Η.Π.Α.

Αυτό, δημιουργεί ένα παράδοξο: αν χρωστάγανε ο ένας στον άλλο, κάποιος (ή κάποιοι) θα έπρεπε να έχει πλεόνασμα. Βάλτε το κάτω, με ένα παράδειγμα 5 φίλων που δανείζει ο ένας στον άλλο και θα δείτε: δεν βγαίνουν τα μαθηματικά - κάποιος πρέπει να μη χρωστάει αλλά να του χρωστάνε.

Τι γίνεται;

Η απάντηση είναι απλή: όλα τα κράτη χρωστάνε στις τράπεζες.

Μια στιγμή: οι τράπεζες, παντού λειτουργούν υπό κρατικές εγγυήσεις. Αν μια κυβέρνηση αποσύρει την εγγύησή της από μια τράπεζα, η τράπεζα βυθίζεται αύτανδρη και ακαριαία.
Και δεν είναι μόνον οι χρηματικές εγγυήσεις, είναι και οι νομικές φαντάζομαι: ότι το κράτος, θα κυνηγήσει όποιον ληστέψει την τράπεζα, όποιον παίρνει δανεικά κι αγύριστα, όποιον καταχράται τα κεφάλαιά της κλπ.

Άρα, γιοκ κράτος = γιοκ τράπεζα (κάνω κάπου λάθος;). Το ίδιο ισχύει και για όποια επιχειρηματικότητα γενικά.

Πως είναι τότε δυνατόν, οι τράπεζες να στραγγαλίζουν τα κράτη; Δηλαδή, έχω έναν προστάτη που είναι εκ των ων ουκ άνευ, και είμαι de facto και de jure προτεκτοράτο, κι αρχίζω να σφίγγω το λαιμό του προστάτη μου, κι αυτός λέει "δείξε έλεος!".
Αντί να πει "κάτσε καλά μη σου κόψω τον κ*λο"!!!

Κι εδώ που τα λέμε, το χρήμα - εξ ορισμού - ανήκει στα κράτη. Καταλήγει στις τράπεζες μεν, αλλά τα κράτη κρατάνε το δικαίωμα να το εκδίδουν και να το προσδιορίζουν - και τελικά να χειρίζονται την ισοτιμία του όπως θέλουν - ή και να τα αντικαθιστούν.
(Εδώ φαίνεται να υπάρχει μια σύγχυση των εννοιών χρήμα και νόμισμα. Καμιά σύγχυση: όταν η νομισματική πολιτική είναι ο κανόνας, για το νόμισμα θα μιλάμε).

Άρα, το πρόβλημα είναι πολιτικό: έχει αναχθεί σε θρησκευτική πίστη η μη παρέμβαση του κράτους στις λειτουργίες της αγοράς. Ο "παρεμβατισμός" - λέει "εμποδίζει την ανάπτυξη του υγιούς ανταγωνισμού". Γιατί; Γιατί έτσι!!

Και λες: "Είναι υγιές κάθε κράτος", (σ.σ. κράτος στα ελληνικά σημαίνει απλώς "δύναμη"), "να μη μπορεί να κινηθεί αν δεν ακουμπάει τους υπέρογκους τόκους στις τράπεζες, που ζουν μόνον επειδή τις σκεπάζει με την στέγη του";

Η αυτονόμηση του τραπεζικού κεφαλαίου, γέννησε ένα πολύπλοκο τέρας, το τραπεζικό κεφάλαιο, που δεν έχει κανένα παραγωγικό χαρακτήρα και μπορεί να ζει με βάση τα χρέη: η πηγή των τραπεζών είναι τα χρέη - όχι οι επενδύσεις! Αυτό, έχει φύγει πολύ μακρύτερα του "παλιού καλού" (κατ' άλλους "βδελυρού") κρατικο-μονοπωλιακού καπιταλισμού (ΚΜΚ) των Μαρξ-Ένγκελς κι έχει φτάσει στο επίπεδο του σουρεαλισμού.

Μέχρι οι κυβερνήσεις να αποφασίσουν ότι ο ρόλος τους είναι να κυβερνούν, το σύστημα θα παράγει κρίσεις απανωτές!

Αλλιώς, ας δώσουν την διακυβέρνηση στους τραπεζίτες, να αρχίσουν (οι τραπεζίτες) να πηδάνε από τα παράθυρα (θα συμβεί στα σίγουρα...).

Υ.Γ. 1. Μετά από ορθή υπόδειξη φίλου: όταν γράφω "τράπεζες" εννοώ τα hedge funds ή αλλιώς investment banks.
Υ.Γ. 2 Το post θα μπορούσε άνετα να ονομάζεται "Σουρεαλιστικός Καπιταλισμός".

Σχόλια

Ο χρήστης Unknown είπε…
Λάθος καταλαβαίνεις.

Τα κράτη τα έφτιαξαν οι τραπεζίτες ως μηχανισμούς νομιμοποιημένης βίας για να υπηρετούνται μέσω αυτού του μηχανισμού τα συμφέροντά τους. Ως εκ τούτου τα κράτη ουδέποτε θα στραφούν κατά των τραπεζών, όπως ακριβώς ένα ρομπότ που υπακούει στον 1o νόμο του Ασίμωφ.
Ο χρήστης heinz είπε…
Nαι Vrennus, αυτή είναι κι η διαφωνία μας: θεωρώ ότι υπήρξαν κι άλλοι μηχανισμοί, αρκετά πιο απροσδιόριστοι (όπως π.χ. το νόημα των κοινωνικών συστημάτων) που οδήγησαν στη δημιουργία των κρατών.

Οι πρόδρομες μεσαιωνικές πόλεις, δεν στηρίζονταν μόνον στο κεφάλαιο, αλλά και σ' αυτό, κι όχι κατ' ανάγκη ως το βασικό συνδετικό τους χαρακτηριστικό.
Ο χρήστης Unknown είπε…
Το σύγχρονο κράτος είναι το αστικό κράτος. Δεν έχει σχέση με την μεσαιωνική πόλη ας πούμε, ούτε με την αρχαία πόλη-κράτος, όπως δεν έχει σχέση και με τα παραδοσιακά imperium. Η σχέση (οικονομικής) βάσης - (πολιτισμικού) εποικοδομήματος που θα 'λεγε κι ο παππούς Κάρολος δεν είναι μονόδρομη (αυτό θα ήταν χυδαίος οικονομισμός), ούτε καν απλώς αμφίδρομη (όπως, νομίζω, αφήνει να εννοηθεί η θεωρία συστημάτων), είναι σχέση διαλεκτική, δηλαδή, τόσο η βάση όσο και το εποικοδόμημα διατηρούν μια σχετική αυτονομία, η διαρκής όμως αλληλεπίδρασή τους τις οδηγεί σε μεταλλάξεις, σε «ανώτερο εξελικτικό στάδιο» κατά μια μαρξιστική ανάγνωση ή σε «αλλαγή υποδείγματος», για να βάλουμε και λίγο Kuhn μέσα. To οικονομικό επίπεδο προηγείται, αλλά όπως λέει ο Πουλαντζάς, σε τελευταία ανάλυση, που πάει να πει ότι η ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, η «αλλαγή υποδείγματος», προέρχεται από την ανατροπή των οικονομικών σχέσεων - και αυτή ουδέποτε έχει προέλθει «από τα πάνω».
Ο χρήστης Γιάννης Καραμήτρος είπε…
όλα τα κράτη είναι χρεωμένα και έχουν πρόβλημα.
Δεν είναι μόνο ολά τα κράτη αλλά και όλες οι επιχειρήσεις και το χρέος δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη του κράτους ή της εταιρίας,
άρα καταλήγουμε στο: όλα τα κράτη χρωστάνε στις τράπεζες

Και δεν είναι μόνον οι χρηματικές εγγυήσεις, είναι και οι νομικές φαντάζομαι:
Είναι το δεύτερο μιας και το κράτος ορίζει το νομικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργούν οι αγορές άρα και οι τράπεζες.

Πως είναι τότε δυνατόν, οι τράπεζες να στραγγαλίζουν τα κράτη;
Είναι αν είναι άπληστες ή και αν το κράτος είναι υπερχρεωμένο.

Κι εδώ που τα λέμε, το χρήμα - εξ ορισμού - ανήκει στα κράτη.
Και ναι και όχι μιας και τα κράτη έχουν το μονοπώλιο έκδοσης χρήματος αλλά δεν τους ανήκει εξ' ορισμού.

Καλώς ή κακός εδώ και αρκετούς αιώνες το κεφάλαιο δεν γνωρίζει χώρες ή σύνορα αλλά κυνηγάει το μέρος όπου θα του αποφέρει το μεγαλύτερο κέρδος, κάτι που το κάνουμε όλοι μας σαν ιδιώτες.

@Vrennus
Αν χρειαστεί κανένα κράτος δεν θα διστάσει να τα βάλει με τις τράπεζες.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Υποστράτηγος ε.α. Ράμπο

Ο Λάζαρος

Συνδιαμορφώνοντας την κοινωνία που οραματιζόμαστε