Επιχείρηση Gillette
Μου τη δίνουν οι σίγουροι!
Δηλαδή πολύ!
Δηλαδή, κάποτε φτάνω στο σημείο να θέλω να τους δείρω! Είμαι σίγουρος γι' αυτό.
Υπάρχει στον πολιτισμό μας (σαν Δύση) μια κουλτούρα βεβαιότητας.
Είμαστε σίγουροι για τις οικονομικές μας θεωρίες.
Είμαστε σίγουροι κάποτε και για τις κοινωνικές μας θεωρίες.
Κάνουμε μιαν επιλογή, όντες σίγουροι ότι κάνουμε σωστά, αλλά εκ των υστέρων αποφασίζουμε αν ήταν ή όχι σωστή. Και βέβαια, λέμε ότι "κάναμε λάθος τότε", αλλά δεν διδασκόμαστε γιατί κάναμε λάθος. Αν είχαμε "αρκετή πληροφόρηση", δεν θα κάναμε λάθος, σίγουρα θα κάναμε άλλη επιλογή.
Άρα η σιγουριά είναι δεδομένη και αυθύπαρκτη, απλώς είναι πρόβλημα "επαρκούς πληροφόρησης". Και βέβαια, ποτέ δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε η πληροφόρηση θα είναι αρκετή. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να είναι κάποτε.
Τα νεύρα μου!
Υπήρχε ένας τύπος, εκεί στον 14ο αιώνα, που τονε 'λέγαν Όκαμ (William of Ockham ή Occam).
Αυτός λοιπόν έφτιαχνε ξυραφάκια, κάτι σαν την εταιρεία Gillette. Πολύ μεγάλη επιτυχία, τίναξε την αγορά στον αέρα! Αν είχε μετοχές στη Wall Street, θα 'δινε φιλοδωρήματα στον Bill Gates.
Βέβαια, σ' όλο το μήκος της επιχειρηματικής του ζωής, έφτιαξε μόνο ένα ξυράφι. Αλλά τι ξυράφι! Απ' αυτά που αλλάζουν την μορφή του κόσμου για πάντα! Το ξυράφι του Όκαμ μάλιστα, ήτανε άυλο. Ήτανε μόνο μια φράση:
Δηλαδή πολύ!
Δηλαδή, κάποτε φτάνω στο σημείο να θέλω να τους δείρω! Είμαι σίγουρος γι' αυτό.
Υπάρχει στον πολιτισμό μας (σαν Δύση) μια κουλτούρα βεβαιότητας.
Είμαστε σίγουροι για τις οικονομικές μας θεωρίες.
Είμαστε σίγουροι κάποτε και για τις κοινωνικές μας θεωρίες.
Κάνουμε μιαν επιλογή, όντες σίγουροι ότι κάνουμε σωστά, αλλά εκ των υστέρων αποφασίζουμε αν ήταν ή όχι σωστή. Και βέβαια, λέμε ότι "κάναμε λάθος τότε", αλλά δεν διδασκόμαστε γιατί κάναμε λάθος. Αν είχαμε "αρκετή πληροφόρηση", δεν θα κάναμε λάθος, σίγουρα θα κάναμε άλλη επιλογή.
Άρα η σιγουριά είναι δεδομένη και αυθύπαρκτη, απλώς είναι πρόβλημα "επαρκούς πληροφόρησης". Και βέβαια, ποτέ δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε η πληροφόρηση θα είναι αρκετή. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να είναι κάποτε.
Τα νεύρα μου!
Υπήρχε ένας τύπος, εκεί στον 14ο αιώνα, που τονε 'λέγαν Όκαμ (William of Ockham ή Occam).
Αυτός λοιπόν έφτιαχνε ξυραφάκια, κάτι σαν την εταιρεία Gillette. Πολύ μεγάλη επιτυχία, τίναξε την αγορά στον αέρα! Αν είχε μετοχές στη Wall Street, θα 'δινε φιλοδωρήματα στον Bill Gates.
Βέβαια, σ' όλο το μήκος της επιχειρηματικής του ζωής, έφτιαξε μόνο ένα ξυράφι. Αλλά τι ξυράφι! Απ' αυτά που αλλάζουν την μορφή του κόσμου για πάντα! Το ξυράφι του Όκαμ μάλιστα, ήτανε άυλο. Ήτανε μόνο μια φράση:
Pluralitas non est ponenda sine neccesitate
Δηλαδή, οι οντότητες δεν θα πρέπει να πολλαπλασιάζονται αναίτια. Αυτό μεταφράστηκε στην πράξη, στα πλαίσια της δυτικής επιστημολογίας σαν αρχή της απλότητας: ας το κρατήσουμε απλό.
Έστω ότι έχουμε ένα φαινόμενο, π.χ. μια μεταλλική σφαίρα στέκεται στον αέρα. Άντε και ρίχνουμε δυο θεωρίες:
Έστω ότι έχουμε ένα άλλο φαινόμενο, π.χ. πάμε να ελευθερώσουμε τους Ιρακινούς που καταπιέζονται από έναν χασάπη, αλλά αυτοί μας υποδέχονται με βόμβες. Ρίχνουμε άλλες θεωρίες:
Αλλά γιατί διαλέγουμε βλακωδώς μια τέτοια εξήγηση;
Γιατί, αν διαλέξουμε την πρώτη, τότε αναγκαστικά θα απορρίψουμε τις απλουστεύσεις. Θα πέσει η μετοχή του Όκαμ στη Wall Street και θα 'χουμε γενικότερο πρόβλημα.
Άρα καταρχήν, σχεδόν ενστικτωδώς, θα προστατέψουμε το ξυράφι. Που είναι η κουλτούρα μας, άρα εμείς.
Συμπέρασμα: αν μπορέσουμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα ήτανε μια καλή ιδέα να κόψουμε με ξυράφι τον λαιμό του Όκαμ - το αναλαμβάνω προσωπικά!
Υστερόγραφο 1:
Μπορείτε να πείτε:
Υστερόγραφο 2:
Υπάρχει κι άλλο ξυράφι, το ξυράφι του Hanlon:
Never attribute to malice that which can be adequately explained by stupidity,
δηλαδή,
ποτέ μην συνεισφέρετε σε μια θεωρία συνομωσίας, που μπορεί επαρκώς να εξηγηθεί με τη βλακεία.
Με συνδυαστική χρήση:
ποτέ μην συνεισφέρετε σε θεωρίες, που μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς από τη χρήση του ξυραφιού του Όκαμ.
Έστω ότι έχουμε ένα φαινόμενο, π.χ. μια μεταλλική σφαίρα στέκεται στον αέρα. Άντε και ρίχνουμε δυο θεωρίες:
- Τη σφαίρα την κρατάει εκεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο
- Τη σφαίρα την κρατάει εκεί ένας αόρατος άνθρωπος
Έστω ότι έχουμε ένα άλλο φαινόμενο, π.χ. πάμε να ελευθερώσουμε τους Ιρακινούς που καταπιέζονται από έναν χασάπη, αλλά αυτοί μας υποδέχονται με βόμβες. Ρίχνουμε άλλες θεωρίες:
- Μαλακία μας καταρχήν, γιατί προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε το Ιράκ, με βάση μια σειρά απλουστεύσεις, που τότε, μας φαίνονταν λογικές.
- Μαλακία των Ιρακινών που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τι σημαίνει ελευθερία.
Αλλά γιατί διαλέγουμε βλακωδώς μια τέτοια εξήγηση;
Γιατί, αν διαλέξουμε την πρώτη, τότε αναγκαστικά θα απορρίψουμε τις απλουστεύσεις. Θα πέσει η μετοχή του Όκαμ στη Wall Street και θα 'χουμε γενικότερο πρόβλημα.
Άρα καταρχήν, σχεδόν ενστικτωδώς, θα προστατέψουμε το ξυράφι. Που είναι η κουλτούρα μας, άρα εμείς.
Συμπέρασμα: αν μπορέσουμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα ήτανε μια καλή ιδέα να κόψουμε με ξυράφι τον λαιμό του Όκαμ - το αναλαμβάνω προσωπικά!
Φιλικά,
Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το ξυράφι
Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το ξυράφι
Υστερόγραφο 1:
Μπορείτε να πείτε:
- Είναι χαρακτηριστικό των Αμερικάνων να κάνουν τέτοιες απλουστεύσεις, ή
- Δεν υπήρξε απλούστευση, οι Αμερικάνοι ήξεραν τι έκαναν αλλά συνέχισαν διότι "τα οικονομικά συμφέροντα", ο "έλεγχος της ροής του πετρελαίου", κλπ. κλπ.
Υστερόγραφο 2:
Υπάρχει κι άλλο ξυράφι, το ξυράφι του Hanlon:
Never attribute to malice that which can be adequately explained by stupidity,
δηλαδή,
ποτέ μην συνεισφέρετε σε μια θεωρία συνομωσίας, που μπορεί επαρκώς να εξηγηθεί με τη βλακεία.
Με συνδυαστική χρήση:
ποτέ μην συνεισφέρετε σε θεωρίες, που μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς από τη χρήση του ξυραφιού του Όκαμ.
Σχόλια
Ότι η απλούστευση, είναι πολιτισμικό μας χαρακτηριστικό.
Λοιπόν αγαπητέ φίλε heinz, γνωρίζουμε τι είναι consistency. Simplicity όμως; Κάτι έχω γράψει σε προηγούμενο ποστ αλλά δεν νομίζω να βοηθά και πολύ στο δικό σου context.
Και συμφωνώ βέβαια.
Και, δεν έχεις δίκιο στην τελευταία παρατήρηση, το post αυτό μούρθε από το δικό σου.
"Δηλαδή λες ότι το μυαλό είναι φτιαγμένο να δουλεύει αλλιώς. Σωστά; "
Αυτό που λέω, είναι:
Ελπίζω ότι δουλεύει κι αλλιώς.
Αυτό που σίγουρα λέω είναι, να κρατάμε συνειδητά και καμμιά πισινή, μήπως και...
"Never attribute to malice that which can be adequately explained by stupidity,
δηλαδή,
ποτέ μην συνεισφέρετε σε μια θεωρία συνομωσίας, που μπορεί επαρκώς να εξηγηθεί με τη βλακεία."
Μου κάνει πιο "Ποτέ μην αποδίδετε σε δόλο αυτό που μπορεί να εξηγηθεί επαρκώς με την βλακεία".
Δε μου λες παλληκάρι, πώς βγάζεις νόημα σε οποιονδήποτε πολιτισμό αν δεν απλουστεύεις συνεχώς έτσι ώστε η βάση να σε καταλαβαίνει πάντα και να μπορεί να κινηθεί?
Maximum gain at a minimum price. Το ανάποδο είναι μαζοχισμός. Η ανεμομυλοκυνηγητό.
Ο μικρότερος κοινός παρονομαστής φυσικά και κρατάει πισινή, μια ακόμη πιο απλουστευμένη εικόνα της πραγματικότητας, διαστρεβλωμένη να κανει fit στις πιο βασικές "πείνες" του καθενός...
Οταν οι βασικές "πείνες" βέβαια έρθουν στην επιφάνεια και πρέπει να κάνεις σούμα, ώστε να δεις προς τα πού τείνει η απλούστευση, ε, εκεί ξεκινάει το πρόβλημα.
Οι φλέβες παντως κόβονται καλά και με ασημόχαρτο!
Ανάμεσα στις πτήσεις γραφετε Γκηρ?
;)
"Δε μου λες παλληκάρι, πώς βγάζεις νόημα σε οποιονδήποτε πολιτισμό αν δεν απλουστεύεις συνεχώς έτσι ώστε η βάση να σε καταλαβαίνει πάντα και να μπορεί να κινηθεί? "
Το να απλουστεύεις, αν είσαι πολιτικός, είναι ένα θέμα. Το να καταπίνεις ο ίδιος την απλούστευσή σου, είναι άλλο! (λέγε με Μαριέτα)
Αν δεν είσαι πολιτικός, και επιχειρείς να κατανοήσεις έναν πολιτισμό, τότε θα πρέπει να μπεις στην "γλώσσα" του και να προσπαθήσεις να δεις το νόημά του. Αλλιώς ο πολιτισμός αυτός, θα σε θεωρήσει α-νόητο. Ο Σημίτης π.χ., έλεγε μάλλον λογικά πράγματα. Αλλά μου γύρναγε προσωπικά τ' άντερα. Και πολλών άλλων απ' ό,τι είδα.
Και ναι, η μετάφρασή σου είναι πιο ακριβής από τη δική μου, η δική μου ήταν μια γενική απόδοση.
:-)
(χμ, πώωως με πιάνεις? γελάκι!)
Αααχ αυτή η "γλώσσα", μέχρι να φτάσει στην "πείνα" και να βγάλει ασφαλές συμπέρασμα, να αναδυθεί μετά και να το μεταφράσει σε νόημα, με απλούστευση έστω, ζιπαρισμένο κι έτοιμο, ε, υπάρχουν τόσα σημεία για να την πατήσεις που δεεεε...
Πρμ (παρεμπιπτόντως), φυσικά το ένα είναι μετάφραση και το άλλο απόδοση, κι έχει πλάκα τι διαφορετική χροιά δίνουν και τα δύο...
Εξακολουθείς να με πιάνεις ρε θηρίο ή θα με ρίξεις?
;)
FYI, έκφραση ήταν, αλλά αν επιμένεις, τι έγραψε τις προάλλες? Πού?...
Το ξυράφι του Occam ΔΕΝ αφορά την απλούστευση αλλά την οικονομία της εξήγησης. Τι λέει. Από όλες τις υποθέσεις που ΕΞΗΓΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, προτιμότερη είναι αυτή που εισάγει τις λιγότερες μεταβλητές.
Απλούστευση είναι άλλο πράγμα, απλούστευση είναι να τραβήξουμε ένα edit ώστε ένα σύνθετο φαινόμενο ή μια σύνθετη κατάσταση να τα ανάγουμε σε απλούστερα, σημαίνει να παραβλέπουμε διαστάσεις, παραλλαγές ή εξαιρέσεις. Το ξυράφι του OCCAM όμως απαιτεί η υπόθεση, καταρχήν να εξηγεί όλα τα δεδομένα, όλες τις διαστάσεις και τις παραλλαγές του φαινομένου. Από τις υποθέσεις που το ικανοποιούν αυτό το κριτήριο, μας επιτρέπει να διαλέξουμε.
Έτσι οι περισσότερες εναλλακτικές υποθέσεις που χρησιμοποιείτε στο post ως παραδείγματα, δεν φτάνουν να είναι άξιες της δοκιμασίας του ξυραφιού.
Αυτό είναι συγγενές με του πρόβλημα των conceptual revolutions στις επιστήμες. Η αντικατάσταση της θεωρίας του φλόγιστου από τη θεωρία του Lavoisier είναι κλασσικό παράδειγμα.
For Your Information, περίπου "για να ξέρεις...".
Το λες γλυκά, με κλείσιμο του ματιού, γκαρίζοντας, μαλώνοντας, απαξιωτικά, ευγενικά, με διάθεση να επιπλήξεις, να φλερτάρεις, να ειρωνευτείς, κατάλαβες...
Άλλωστε, η σιγουριά είναι τόσο βολική -άσε, που η αυτοπεποίθηση αποτελεί και στοιχείο γοητείας...
"Το ξυράφι του Occam ΔΕΝ αφορά την απλούστευση αλλά την οικονομία της εξήγησης. Τι λέει. Από όλες τις υποθέσεις που ΕΞΗΓΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, προτιμότερη είναι αυτή που εισάγει τις λιγότερες μεταβλητές. "
Ναι, αυτό λέει.
Πάμε π.χ. στο Ιράκ, και ρίχνουμε μιαν οντολογία, που λέει ότι αν επιτεθούμε θα είμαστε ελευθερωτές.
Και η οντολογία, έχει λάβει υπόψιν όλες τις οντότητες (δεν ισχυρίστηκα πως οι Αμερικάνοι είναι βλάκες).
Και μας τσακίζουν κάθε μέρα εδώ και 2 χρόνια.
Άρα;
Το ξυράφι του Όκαμ, έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σαν τακτική για την αποστασιοποίηση της "επιστήμης" από το conception.
Κι έτσι, φτάσαμε μέχρις εδώ. (το conception δεν είναι απτή μεταβλητή)
Για το θέμα τώρα, θα συμφωνήσω με τον θόδορα. Ιδίως για τις πολλές "εναλλακτικές υποθέσεις" που θέτει ο heinz στο ποστ.
Το conception λαμβάνεται υπόψη στην ανάλυση ή όχι;
Αν ναι, τότε πως;
Αν όχι (λόγω του Όκαμ κι άλλων) τότε τι κάνουμε;
We shall not cease from exploration
And the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.
Όλο το εξαιρετικό ποίημα του Eliot,
εδώ
O συγκεκριμένος στίχος, είναι από το 4ο κουαρτέτο (LITTLE GIDDING).
Φαντάζομαι θα εννοείς buzzwords, λέξεις της μόδας, του συρμού ίσως, που συνοψίζουν, ιντριγκάρουν και μεταφέρουν έως και στερεότυπα, ε?
Εχει κάποιο copyright ο αγαπητός?
Μάλλον διαβάζεις πολύ από εκείνον φοβάμαι πως...
Η πιθανότητα να συμβαίνει το αντίθετο σου έχει περάσει από το μυαλό ή δεεεε....?
Εδώ έχουν εμπνευστεί άλλοι κι άλλοι...
;)
Στο θέμα μας γίνεται? Και τα ξυραφάκια μακριά - αν δεν ξέρεις να τα χρησιμοποιείς...
;))))
"Πάμε π.χ. στο Ιράκ, και ρίχνουμε μιαν οντολογία, που λέει ότι αν επιτεθούμε θα είμαστε ελευθερωτές.
(...)Και μας τσακίζουν κάθε μέρα εδώ και 2 χρόνια."
Επομένως η θεωρία δεν έχει προβλεπτική ισχύ, είναι ανεπαρκής ως θεωρία. Το αν είναι απλή ή σύνθετη δεν έχει να κάνει. Πάντως όλες τις οντότητες δε μπορεί να τις είχε περιλάβει. [επίσης θυμίζω ότι προειδοποιήσεις, ήγουν εναλλακτικές θεωρίες υπήρχαν και πριν την επίθεση]
Τώρα, αν για να σώσουμε τη θεωρία προσθέσουμε τσόντες του τύπου "Μαλακία των Ιρακινών που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τι σημαίνει ελευθερία", μειώνουμε το την οικονομία, (parsimony) της θεωρίας. Ακριβώς αυτό κόβει το ξυράφι του Occam.
Να δώσω ένα άλλο κλασσικό παράδειγμα, η αντικατάσταση του πτολεμαικού συστήματος από το κοπερνίκιο στη αστρονομία
προϋποθέτει χρόνο και ενδιαφέρον πραγματικό για τον "πλησίον".
Πιο εύκολο δεν είναι που ανοίγουμε το κουτάκι και ξεμπερδεύουμε με μια ετικέτα απ' έξω;
(Άσε που πολλές φορές αυτό βολεύει και τα συμφέροντα μας.)
Αν είμαι εκτός θέματος, ζητώ συγγνώμη.
"Πάντως όλες τις οντότητες δε μπορεί να τις είχε περιλάβει."
Προφανώς το deduction χρειάζεται. Διαφορετικά δεν μπορεί να γίνει διαχείριση της περιπλοκότητας.
Αλλά ποιό deduction; Μ' άλλα λόγια, ποιές οντότητες "πραγματικές" ή conceptual πρέπει να λαμβάνονται υπόψη;
Το παράδειγμα του Κοπέρνικου είναι πράγματι το κλασικό για την υποστήριξη του Occam. Αλλά να θέσω ένα άλλο, πλέον - κατά τη γνώμη μου - σημαντικό:
- Η θεωρία του Darwin, μεταφράστηκε (άρα δημιουργήθηκε μια θεωρία της θεωρίας), ως "επικράτηση του ισχυροτέρου", υπονοώντας ένα προσδιορισμένο περιβάλλον που καθορίζει την εξέλιξη (ένας μηχανισμός ελέγχου που με τη σειρά του υπονοεί σαφείς κανονιστικές διαδικασίες και βέβαια κριτήρια).
Απότοκος του δαρβινισμού, είναι και η κλασική μαρξιστική θεωρία, και η λενινιστική θεωρία "των σταδίων", αλλά και η καπιταλιστική θεωρία της "αυτορύθμισης της αγοράς". Όλα τούτα, πατάνε σε μια κοινή επιστημολογία που είναι σαφώς επηρεασμένη από τον Δαρβινισμό.
Όμως,
- Η θεωρία του Wallace (που φαίνεται να υφάρπαξε ο Darwin), μιλούσε για στοχαστικές διεργασίες, δηλαδή ένα σχετικά χαοτικό περιβάλλον, που επιτρέπει την επιβίωση όλων όσοι μπορούν να επιβιώσουν.
H κυριαρχία όμως του δαρβινισμού (κι εδώ σαφώς λόγω της απλούστερης μορφής του) έφερε μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας να ταυτίσει τις απόψεις του Wallace με εκείνες του Darwin.
Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι:
1. Ο κανόνας που είναι γνωστός σαν The rule of parsimony, ή Occam's Razor, λειτούργησε καταστροφικά για την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, σε μια τουλάχιστον περίπτωση.
2. Ο κόσμος, είναι πράγματι ένα χαοτικό περιβάλλον (ο όρος είναι σε σχέση με τα ανθρώπινα όρια όπως εμπειρικά τα γνωρίζουμε), και μάλλον ο Wallace είχε δίκιο.
3. Αν δεν αλλάξουμε έστω και τώρα την αντίληψη για την αντίληψή μας (the conceptualization about our conceptualization), την κάτσαμε τη βάρκα, όπως αποδεικνύει καί η πλέον πρόχειρη φαινομενολογική ανάλυση του κόσμου (γη) ως ολότητας.
Και προτείνω να ξεκινήσουμε, στομώνωντας το ξυράφι του Όκαμ.
Πάω για μπάνιο!
(να μένατε σε νησάκι, να οπηγαίνατε και σεις!)
(κακίααααα.....)
:-)
Θα πω μόνον τούτο:
Χαίρομαι που διαβάζω τη γνώμη σας, ειλικρινά.
Για το "εντός/εκτός θέματος", θάπρεπε να γράψω κατεβατό και βαριέμαι, φτάνω γρήγορα στο συμπέρασμα:
Σχεδόν πάντα, τα πάντα είναι εντός θέματος.
Από μπάλα σκράπας τ ε λ ε ί ω ς!
Ούτε που πήρα χαμπάρι αυτό που λέτε, ξέρρω βέβαια πως κάτι γίνεται Γερμανία μεριά, αλλά έως εκεί...
Δηλαδή πολύ!
Δηλαδή, κάποτε φτάνω στο σημείο να θέλω να τους δείρω! Είμαι σίγουρος γι' αυτό.
Heinz, είσαι σίγουρος ότι ο Heinz von Foerster δεν ήταν όργανο της εταιρίας Heinz; Είσαι σίγουρος ότι δεν σου έκανε μάγια; Είσαι σίγουρος ότι το όνομα σου δεν αποτελεί άμεση/έμμεση διαφήμιση της εταιρίας κολοσσού Heinz;
Γιατί κάθε φορά, στο σουπερ μαρκετ, που στέκομαι μπροστά στα ράφια με τις κέτσαπ και τις μαγιονέζες σε θυμάμαι και το χέρι μου αυτόματα κατευθύνεται προς τα προϊόντα Heinz;
Πείτε μου και οι υπόλοιποι πως δεν έχετε πάθει το ίδιο! I don’t believe you! Από τότε που γνώρισα το Heinz έχω ξεχάσει πως προφέρεται η hell****
Τελικά οι εταιρίες βρήκαν μέσω του μπλογκαρίσματος τη χρυσή ευκαιρία να διαφημίζονται τζάμπα. ¨Ετσι όπως πάει η κατάσταση, θα κλείσουν, λόγω υπο- χρηματοδότησης τα παραδοσιακά ΜΜΕ, οι ΠΑΕ θα γίνουν ερασιτεχνικά σωματεία και πάει λέγοντας.
Τελικά είσαι πρωτοπόρος Heinz!
Υποκλίνομαι
συνιστώ ανεπιφύλακτα ketchup Heinz, αλλά μαγιονέζα Kraft (όχι Heinz είναι φυσική λέει, και είναι κι άνοστη).
Είσαι σίγουρος;;
στο τελευταίο σχόλιο εκεί που ξέρεις, asap!!!
@Gere,
thnx για τη φιλοξενία του προηγούμενου.
"
"Ο κόσμος, είναι πράγματι ένα χαοτικό περιβάλλον"
Είσαι σίγουρος;; "
:-)
Ακριβώς επειδή δεν μπορώ να είμαι, γι' αυτό είναι χαοτικό.
@aphro
Ε, χμ, αγχμ, κλπ. Δηλαδή?
Αν μπορείτε να πετύχετε μια φασολάδα που θα έχει πάντα την ίδια γεύση, τότε δεν θα υπάρχει χάος.
Ωστόσο, σημειώνω ότι η φασολάδα έχει την τάση να προκαλεί διάφορες διαταραχές, που σε σύνδεση με την διάδραση του καταναλώσαντος την φασολάδα με το κοινωνικό περιβάλλον, προκαλούν (οι φασολάδιες διαταραχές) φαινόμενα πανικού και άρα χάος.