Απίστευτο κι όμως...

(μ' έκανε να το θυμηθώ, ένα από τα σχόλια στο προηγούμενο post)

Πριν πολλά χρόνια ζούσα στη Σαλονίκη. Μια μέρα, πήρα ταξί να πάω στο Κορδελιό να δω έναν μεγάλο μου έρωτα (θα τα πω σε άλλο post).

Μπαίνω στο ταξί, με την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στο χέρι.

- "Που πάμε?".
- "Κορδελιό. Μπορώ να καπνίσω?".
- "Ναι, αμέ!! Εμένα η μυρωδιά του καπνού μου αρέσει, άσχετα που δεν καπνίζω".

Ανάβω τσιγάρο. Κίνηση, το ταξί σέρνεται...
Ανοίγω την εφημερίδα. Ο ταξιτζής με κοιτάζει και στραβώνει το στόμα του.

- "Να σας ρωτήσω κάτι?".
- "Ελεύθερα".
- "Γιατί διαβάζετε Αθηναϊκή εφημερίδα?? Δε σας κάνουν οι Θεσσαλονικιές???".

Οι Θεσσαλλλονικιές μου κάνανε και πολύ μάλιστα. Οι Θεσσαλονικιές εφημερίδες όμως...

- "Ε, έχουν περισσότερες ειδήσεις".
- "Κι οι Θεσσαλονικιές έχουν!!".
- "Ναι, αλλά έχουν διεθνείς ειδήσεις οι αθηναϊκές, πολιτικές ειδήσεις γενικότερες, γι' αυτό".
- "Και τι με νοιάζει εμένα?? Εμένα με νοιάζει για τη Σαλονίκη. Τι με κόβει τι γίνεται στην Αθήνα??".

Τι να του πω τώρα???
Ξαφνικά είχα μιαν έκλαμψη, ότι ίσως μπορούσα να σταματήσω τον οίστρο του.

- "Εγώ είμαι Αθηναίος!".
- "Ααααααα, πέστο έτσι ρε παιδί, τώρα δικαιολογείται".

Το ξαναρίχνω στην εφημερίδα.

- "Να ρωτήσω κάτι ακόμα?"
- "Ορίστε".
- "Και διαβάζεις εφημερίδα για τα πολιτικά δηλαδή?".
- "Ναι".
- "Είσαι δηλαδή πολιτικός?".
- "Όχι!!!" (προς Θεού!!)
- "Ναι, αλλά ανακατεύεσαι με τα πολιτικά?".
- "Ε, παλιότερα πιο πολύ, τώρα όχι τόσο".

Και μετά, με έστειλε ...αδιάβαστο!!!!

- "Καλά κάνεις ρε φίλε, μη χώνεσαι εκεί μέσα, όλοι τομάρια πουλημένοι είναι".
- "Ε, όχι κι όλοι".
- "Μωρέ όλοι, άκου με που σου λέω, εγώ είμαι μεγάλος άνθρωπος, έχω ζήσει πολλά".
- "Μάλιστα".
- "Εμένα που με βλέπεις, οι πολιτικοί με καταστρέψανε".
- "Γιατί?".
- "Για το κέφι τους, ξέρω γω? Με ανακατέψανε στα σχέδιά τους και με πατήσανε κάτω".

(εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι γυάλιζε το μάτι του...)

- "Σα σκουλήκι σου λέω!! Λες και δεν ήμουνα άνθρωπος εγώ".
- "Που σ' ανακατέψανε?"

(ήμουνα και περίεργος...)

- "Εγώ έκανα μεταφορές. Είχα μια μοτοσυκλέτα και κουβαλούσα πράματα, κατάλαβες??".
- "Κατάλαβα, και?"

(σκέφτηκα ότι μάλλον θα του πήρε την άδεια κανένας κομματάρχης...)

- "Και να μια μέρα, είχα πιεί και λίγο, χτύπησα έναν τύπο κατά λάθος, ίσα-ίσα ξυστά δηλαδή, και έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του, και πέθανε. Λίγο παρακάτω από κει που σε πήρα".

Εκεί έχασα το μπούσουλα. Τι να πω?? Μου έπεσε κεραμίδα στο κεφάλι!

- "Καλά", λέω "πως έκανες μεταφορές με τη μοτοσυκλέτα, τα πράματα που τάβαζες??".
- "Τρίκυκλο είχα ρε φίλε, πίσω τάριχνα".

Φτου!!! Ξαναφτού ρε γαμώτο, από όλους τους ταξιτζήδες της Θεσσαλονίκης, σ' αυτόν έπεσα???

- "Και τι έγινε?" ρωτάω (λες και δεν ήξερα).
- "Να αυτός ήτανε πολιτικός, βουλευτής αριστερός. Τότε ήτανε στα μαχαίρια οι δεξιοί με τους αριστερούς, σκοτώνονταν δηλαδή, χάλια, και μου τα φορτώσανε πως ήθελα να τόνε φάω. Λες και τον ήξερα. Γιαυτό σου λέω φίλε, μην ανακατεύεσαι με τα πολιτικά, πρέπει νάσαι κάθαρμα για να τη βγάλεις καθαρή. Εσύ - δε ξέρω πάλι - αλλά δε μου φαίνεσαι για κάθαρμα".

(εσύ όμως μου φαίνεσαι!!!)

Κατέβηκα λίγο παρακάτω και πάντως όχι στον προορισμό μου ακριβώς.
Και ναι, τούδωσα και πουρμπουάρ...