Η εξάπλωση της Δημοκρατίας

Επειδή έχουμε αρχίσει να χάνουμε το μέτρο, και να μην γνωρίζουμε τι σημαίνει νομιμότητα... Επειδή μια σειρά από σχολιαστές γύρω μας, τονίζουν ότι αυτά είναι τα "κακά του πολέμου"...
Επειδή ο πόλεμος από παλιά είχε κανόνες συμπεριφοράς μέσα σε όλη του την αγριότητα...

Λέω να δούμε:
Οι ενέργειες του Ισραήλ, εμπίπτουν στην περίπτωση των "πολεμικών πράξεων" ή των "εγκλημάτων πολέμου";
Γιατί, η γλώσσα μας (άρα κι η σκέψη μας), παρά έχει γίνει εύκαμπτη και πλαστική...

Σαν κανόνα, θα χρησιμοποιήσω τις συνθήκες της Γενεύης.

1. Area bombardments and other indiscriminate attacks are forbidden. If it becomes apparent that an objective is not a military one, or if an attack is expected to cause incidental loss of civilian life, injury to civilians or damage to civilian objects then the attack must be canceled or suspended. (Protocol I, Art. 57, Sec. 2b)

An indiscriminate attack affecting the civilian population or civilian objects and resulting in excessive loss of life, injury to civilians or damage to civilian objects is a grave breach of the Geneva Conventions. (Protocol I, Art. 85, Sec. 3)

Η έκφραση "grave breach", εξηγείται από το κείμενο της συνθήκης:

[Grave breaches of the Conventions and Protocols are war crimes.]

Καταφανώς, ο συστηματικός βομβαρδισμός του νοτίου Λιβάνου και ειδικά της Βυρητού, συνιστά έγκλημα πολέμου.

2. Transports of wounded and sick or of medical equipment must be respected and protected in the same way as mobile medical units. (Convention I, Art. 35)

Σε όλες τις περιπτώσεις που το Ισραήλ χτύπησε οχήματα του Ερυθρού Σταυρού ή της Ερυθράς Ημισελήνου ή ακόμα και του στρατιωτικού υγειονομικού, παραβίασε την σχετική πρόνοια και διάπραξε έγκλημα πολέμου.

3. Parties to a conflict must respect children, provide them with any care or aid they require, and protect them from any form of indecent assault (Protocol I, Art. 77, Sec. 1).
Children under 15 must not participate in hostilities and must not be recruited into the armed forces. (Protocol I, Art. 77, Sec. 2; Protocol II, Art. 4, Sec. 3C)

Η επίθεση με θύματα παιδιά, είναι αναμφισβήτητα έγκλημα πολέμου, πολύ περισσότερο όταν είναι επαναλαμβανόμενη.

Η εμπλοκή παιδιών (υπογράφουν βόμβες) μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση των συνθηκών.

Μπορώ βέβαια να συνεχίσω. Αλλά δεν έχει νόημα. Στις ίδιες παραβιάσεις φαίνεται να έχουν υποπέσει και οι Αμερικανοί στο Ιράκ και τη Σερβία, οι Σέρβοι και οι Αλβανοί στο Κόσοβο, κλπ.

Αυτό που έχει σημασία εδώ είναι, διάφοροι τύπου guerrero (συμπαθέστατος κατά τα άλλα) να μην επιχειρηματολογούν σαν χασάπηδες σε σφαγείο, με την λογική ότι "έτσι είναι ο πόλεμος").

Σημειώνω εδώ ότι οι ναζί, πέρα από το εγκληματικό Ολοκαύτωμα (που νόμιζαν ότι δεν τους βλέπουν), εκεί που τους έβλεπαν, στα στρατόπεδα αιχμαλώτων δηλαδή, σέβονταν - σε γενικές γραμμές - τις συνθήκες. Υπήρξαν και εξαιρέσεις για τις οποίες οι υπεύθυνοι καταδικάστηκαν. Και σε ό,τι αφορούσε τους Ρώσους αιχμαλώτους, το γεγονός ότι η Ρωσία δεν είχε υπογράψει τις συνθήκες, λειτούργησε φρικτά.

Άρα, που θέτουν οι διαπιστώσεις αυτές το Ισραηλινό κράτος σε σχέση με τους ναζί;

Υ.Γ. Στη φωτό, φαίνεται μια βόμβα φωσφόρου σε δράση. Μια τέτοια βόμβα (ή χειροβομβίδα που έχω δει με τα μάτια μου), σκάει σαν συντριβάνι με φλεγόμενα κομμάτια φωσφόρου που έχουν την εξής ιδιότητα: κολλάνε στη σάρκα και δεν φεύγουν με τίποτα, δεν σβήνουν ούτε με νερό, και καίνε μέχρι το κόκκαλο, όπου βέβαια πια ο φώσφορος έχει εξαντληθεί.
Η διεθνής κοινότητα κατήγγειλε χτες το ισραήλ για ρίψη τέτοιων βομβών σε κατοικημένες περιοχές της Βηρυτού. Είναι κι αυτός, ένας τρόπος εξάπλωσης της Δημοκρατίας....