Γρηγόρης Φαράκος

O Γρ. Φαράκος, παλιός αντάρτης του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού, για μας που στα φοιτητικά μας χρόνια δεν είμαστε προσκείμενοι στην ΚΝΕ, ήταν κόκκινο πανί.

Διευθυντής για χρόνια του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, κατέπνιγε κάθε φωνή που προσπαθούσε να εκφράσει αντίθετη άποψη μέσα στο ΚΚΕ. Όποια άρθρα δεν του άρεσαν , τα εξοβέλιζε στις μέσα σελίδες, κι όσα ξέφευγαν από την κομματική νομιμοφροσύνη, τα έκοβε τελείως.

Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση των "τεσσάρων" Γιαλκέτσης, Μπίστης, Ιωάννου και δεν θυμάμαι τον άλλο, που δημοσίευσαν κάποτε στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ), τις διαφωνίες τους με το κόμμα, εν όψει συνεδρίου του ΚΚΕ. Όχι μόνο τους διέγραψαν ακαριαία, αλλά μέσα σε ώρες ο Φαράκος φρόντισε - και πέτυχε - την απόσυρση όλων των "μολυσμένων" τευχών της ΚΟΜΕΠ από την κυκλοφορία.
Μπαίνω στη σχολή πρωί, 8 η ώρα, και παίρνω την ΚΟΜΕΠ. Πιο πολύ μηχανικά, απλώς ήθελα να ξέρω τις θέσεις του ΚΚΕ. Την ανοίγω και διαβάζω ένα καταπληκτικό άρθρο του Θ. Γιαλκέτση, με τίτλο "Ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιζόμαστε". Καταλαβαίνω ότι κρατάω ένα ιστορικό ντοκουμέντο στα χέρια μου, βγαίνω από την αίθουσα και πάω ν' αγοράσω κι άλλο τεύχος (άπληστος).
Στο τραπεζάκι της ΚΝΕ δεν υπάρχει κανένα. Ο Κνίτης κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και ισχυρίζεται ότι "η ΚΟΜΕΠ δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα". Του δείχνω το αντιτυπό μου και κάνει να το αρπάξει, τον σπρώχνω και μαζεύεται. Μέχρις εκεί έφτανε η ισχύς και μονολιθικότητα του Γρ. Φαράκου.

Είχε γράψει κι ένα βιβλίο, που ειρωνικά το λέγαμε "το εγχειρίδιο του καλού κνίτη". Ο πραγματικός τίτλος ήταν νομίζω "Για μια ταξική, πατριωτική, ηθική διαπαιδαγώγιση της νεολαίας".
Κι απ' αυτό είχα αντίτυπο. Ένα βαθιά αντιδραστικό κείμενο, που έλεγε στα ίσια ότι ο/η καλός/-ή κομμουνιστής/-ίστρια παντρεύεται μόνο κομμουνιστή/-ίστρια. Δεν γυρνάει αργά στο σπίτι, δεν προκαλεί τους γειτόνους με τη συμπεριφορά του, είναι εργατικός, φιλότιμος και διαβαστερός. Εξ ου και το παλιό μοτό της ΚΝΕ "πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες".

Νέος ων και εντελώς μανιχαϊστής εγώ, καταλαβαίνετε τη γνώμη μου για τον Γρ. Φαράκο. Ήταν ο ορισμός της παθογένειας της ελληνικής Αριστεράς.
Σταλινικός, μονολιθικός, αδίστακτος, τυχοδιώκτης (μ' όλες τις ηγεσίες μέσα ήτανε), πουριτανός και ηλίθιος. Αυτή ήταν η γνώμη μου. Και δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θ' άλλαζε.

Κι όμως. Μετά τη δημιουργία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από εκεί, ο Γρ. Φαράκος άνοιξε το στόμα του.
Και είπε ότι έκανε λάθος. Ότι επί 50 χρόνια της (μοναδικής) ζωής του έκανε λάθος.
Ήταν γέρος πια, είχε μόνο να χάσει από την παραδοχή αυτή, τίποτε να κερδίσει.
Κι όμως τόκανε. Δημόσια. Ωμά. Χωρίς περιστροφές.
Είπε: "Πήραμε τη ζωή μας λάθος". Και στρώθηκε να μιλάει στην Αριστερά για τα λάθη της και τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα.

Αν είναι δυνατόν!!!!!

Από τότε, ο Γρ. Φαράκος, κέρδισε τον βαθύτατο σεβασμό μου. Ειλικρινά, τον βαθύτατο. Θέλει τεράστια δύναμη ψυχής, στη δύση σου να απορρίψεις το έργο της ζωής σου. Γιατί δεν μίλησε για κάποια λάθη. Μίλησε για συνολικά λανθασμένη πορεία.
Θέλει μια μεγαλωσύνη που τη ζηλεύω και δεν νομίζω ότι την έχω.

Κι από τότε, όταν θυμώνω ότι κάποιος αδυνατεί να αναγνωρίσει τα λάθη του, σκέφτομαι τον Φαράκο με βαθιά συγκίνηση:

Αφού ο αρχιερέας του σταλινισμού μπόρεσε, τότε υπάρχει ελπίδα για όλους μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ (προς αποφυγή παρεξηγήσεων) :

ΔΕΝ συγκρίνω τον ΝΔ με τον Φαράκο.
Λέω το απλό: Αν ο Φαράκος, βρήκε τη δύναμη να απορρίψει πενήντα χρόνια - μισόν αιώνα - της ζωής του, θα ανέμενε κανείς από τον ΝΔ και τον οποιονδήποτε από μας, να έχει τη δύναμη να παραδεχθεί 1, 2, 3 λάθη του.

ΔΕΝ ΛΕΩ ότι ο ΝΔ έχει μισόν αιώνα λάθη.

Υ.Γ.1 - Όλα αυτά, έχουν σχέση με όσα συνέβησαν στο blog του ΝΔ. Ελπίζω ότι οι θαμώνες εκεί, αντιλαμβάνονται τη σχέση.
Υ.Γ.2 - Ο Παν. Δημητράς, είναι ο μοναδικός άνθρωπος σε πέντε χρόνια (καθημερινή εκπομπή) που - παίρνοντας του συνέντευξη - τον συνέλαβα ψευδόμενο και τον εξέθεσα, στον αέρα. Οι μαγνητοταινίες υπάρχουν στα αρχεία της ΕΡΑ ακόμα, τόχω ελέγξει και μπορώ να τις επικαλεστώ.
Υ.Γ. 3 - Θα επανέλθω, με άλλο κείμενο, για το κράτος του Ισραήλ και την χυδαία εκμετάλλευση των ανυποψίαστων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, από πολλές πλευρές.