In a body

Θυμάμαι κάθε Σεπτέμβρη, να υποφέρω από στομαχόπονο. Φορτωμένος με μια τσάντα δερμάτινη, βαριά από μόνη της, που μύριζε άθλια. Ντυμένος με μια μπλε ποδιά και λευκό γιακαδάκι να πηγαίνω κακόκεφος και μουτρωμένος στο σχολείο. (και τότε για Καραμανλή και Παπανδρέου λέγανε τα ραδιόφωνα) Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί με στείλαν σχολείο. Καθόμουν ήσυχος, δεν πείραζα κανέναν. Εντάξει, για να είμαι ειλικρινής, σφαλιάριζα κανένα παιδάκι που παίζαμε μαζί άμα με τσάντιζε, αλλά γενικά ήμουνα πονόψυχος κι ευγενικός. Ό,τι μου λέγανε τόκανα. Μη βρίζεις - δεν έβριζα. Φάε το φαί σου - το έτρωγα (ή τόφτυνα στα κρυφά). Βάλε αυτά τα ρούχα - τάβαζα. Πες "ευχαριστώ" - τόλεγα. Κάτσε μέσα - καθόμουν. Κάτσε έξω - καθόμουν. Μη μιλάς - έσκαγα. Και ξαφνικά, μια μαύρη μέρα, χωρίς νάχω παραβιάσει κανέναν κανόνα, με παραδώσανε στην Πένυ, να με πάρει μαζί της στο σχολείο. Η Πένυ, ήταν μια φίλη, 5 χρόνια πιο μεγάλη από μένα. Με παίρνει η Πένυ από το χεράκι, την ακολούθησα ανυποψίαστος - την εμπιστευόμουν και την θα...

(Debate στην νεοελληνική) Ο Nicholas_on_Europe πρότεινε, επειδή διαφωνούμε στο blog του ΝΔ, να καταγράψω εδώ τα σημεία που διαφωνώ μαζί του και να αντιπαρατεθούμε. Το κάνω λοιπόν: με πλάγια γράμματα τα πρωτότυπα του Nicholas, με κανονικά αυτά που μου τη δίνουν!!! Have fun, and participate - if you may!!! Nicholas_on_Europe said... Να το πούμε ΚΑΙ αυτό! Παγκοσμιοποίηση δεν είναι το παγκόσμιο εμπόριο (το "world trade center" κτύπησε ο ΜΛ μαζί με Πεντάγωνο και Λευκό Οίκο, αν δεν ήταν οι ήρωες της πτήσης της UAL). Είναι το ό,τι συμβαίνει σε ένα σημείο του κόσμου (πχ πέταγμα μιάς πεταλούδας στην Κίνα - ή ένας υιός πτηνών, η τρύπα στο ώζον, το λυώσιμο των πάγων στα βουνά της Ελβετίας, κ.α. πολλά μη οικονομικά), έχουν ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ επίπτωση σε όλους τους πολίτες αυτής της Γης. Μέχρι να έλθει ένας κομήτης (κάποτε) και τότε .... lights out!!! Αυτό ΔΕΝ είναι παγκοσμιοποίηση. Αντίθετα, είναι η θεωρία του χάους. Και "αντίθετα", γιατί η "παγκοσμιοποίηση", υποδηλώνει δ...

Σε συνέχεια των συζητήσεων περί φόβου και εξουσίας. Ο Χικμέτ έγραψε: Το ζήτημα δεν είναι να είσαι λεύτερος · το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι. Δεν είναι νέα ιδέα το να κρατάς το κεφάλι ψηλά και να μη φοβάσαι. Να μη φοβάσαι το φόβο , αυτό είναι. Ακολουθεί το ανατρεπτικό κείμενο του Αισχύλου από τον Προμηθέα Δεσμώτη, μαχαίρι στη καρδιά κάθε τυραννίας και παρακάτω, η μετάφρασή του: Χορός καὶ προσδοκᾶν χρὴ δεσπόσειν Ζηνός τινα; Προμηθεύς καὶ τῶνδέ γ᾽, ἕξει δυσλοφωτέρους πόνους. Χορός πῶς δ᾽ οὐχὶ ταρβεῖς τοιάδ᾽ ἐκρίπτων ἔπη; Προμηθεύς τί δ᾽ ἂν φοβοίμην ᾧ θανεῖν οὐ μόρσιμον; Χορός ἀλλ᾽ ἆθλον ἄν σοι τοῦδ᾽ ἔτ᾽ ἀλγίω πόροι. Προμηθεύς ὁ δ᾽ οὖν ποιείτω· πάντα προσδοκητά μοι. Χορός οἱ προσκυνοῦντες τὴν Ἀδράστειαν σοφοί. Προμηθεύς σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί. ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει. Μετάφραση Ι. Γρυπάρη: Χορός Κι είναι να ελπίζεις πως ποτέ θα πέσει ο Δίας; Προμηθέας Κι άλλα πιο αβάσταχτ' απ' αυτά κακά θα πάθει. Χορός Και δε φοβάσαι εσύ να πετάς τέτοια ...

And now, the end is near And so I face the final curtain My friend, I'll say it clear I'll state my case, of which I'm certain I've lived a life that's full I've traveled each and every highway But more, much more than this I did it my way Regrets, I've had a few But then again, too few to mention I did what I had to do And saw it through without exemption I planned each charted course Each careful step along the byway But more, much more than this I did it my way Yes, there were times, I'm sure you knew When I bit off more than I could chew But through it all, when there was doubt I ate it up and spit it out I faced it all and I stood tall And did it my way I've loved, I've laughed and cried I've had my fill, my share of losing And now, as tears subside I find it all so amusing To think I did all that And may I say - not in a shy way No, oh no not me I did it my way For what is a man, what has he got If not himself, then he has naught To say...

Κάποιος φίλος, μου έστειλε ένα email για κάτι που έγραψα στο blog του ΝΔ, σε σχέση με το θέμα του φόβου. Ήθελα από καιρό να κάνω ένα post γι' αυτό, αν και κυρίως για τον φόβο του καθένα, παρά για τους φόβους των Ελλήνων. Αλλά αυτό που είχα γράψει και προκάλεσε το ερώτημα του φίλου, αφορούσε τον φόβο των Ελλήνων. Και να η απάντηση που του έστειλα: Η Ελλάδα, είναι ένα σύστημα, που δεν εννοεί να αντιληφθεί ότι υπάρχει μόνο στο βαθμό που υπάρχουν Έλληνες . Η στάση αυτή, είναι το υπόβαθρο του πολιτικού ολοκληρωτισμού : όταν ένα σύστημα αντιλαμβάνεται τα συστατικά του στοιχεία ως απλά συστατικά, κι όχι σαν ζωντανά συστήματα, με τις ανάγκες τους και τις επιδιώξεις τους. Άρα: Τα συστατικά (εμείς οι Έλληνες) αντιμετωπίζουν ένα υπερσύστημα (Ελλάδα) που εμπειρικά διαπιστώνουν ότι τους αγνοεί: Στην Παιδεία (μέλλον) Στην Υγεία/Πρόνοια (επιβίωση) Στην κοινωνική δικαιοσύνη (ανακατανομή εισοδήματος) Στην κοινωνική συνοχή (συνεχής ανασυγκρότηση της κοινωνίας των πολιτών) Γενικά στη στοχοθεσία (το κ...