In a body

Πρωτοχρονιά στη Σαλονίκη, το 1982. Πάω να δω τον τότε έρωτα, μια Σαλονικιά (από τις Σαλονικιές, ξέρετε σεις....) Με φιλοξενεί ο Πασχάλης. Ο Πασχάλης μένει με τους γονείς του, σε μια παλιά πολυκατοικία στο κέντρο. Οι γονείς του περίπτωση. Εκείνη καχύποπτη, πολυλογού, με βλέπε με μισό μάτι. Γκρινιάζει και ρωτάει συνέχεια "που θα πάτε", "ποιούς θα συναντήσετε", "τι ώρα θα γυρίσετε"... καταλαβαίνετε το στυλ... Κυκλοφορούμε στην όμορφη Σαλονίκη, με ένα πανάρχαιο Vauxhall, βαμένο πράσινο στο χέρι. Μια μέρα, πούχε πιεί καμμιά δεκαριά ούζα, ο πατέρας του Πασχάλη, αποφάσισε να το βάψει: πινέλο, λαχανί λαδομπογιά κι επί το έργον. Αυτοκινητάκι art nouveau που λεν κι οι κουλτουριάρηδες!!! Δε μας πείραζε βέβαια, μόνο που έβγαινε η ντίζα του συμπλέκτη κάθε 4-5 χιλιόμετρα. Στη μέση της Εγνατίας, το καπό ανοικτό, ο Πασχάλης λαχανιασμένος μέσα στη μηχανή να τραβάει την ντίζα, εν μέσω κορναρισμάτων οργισμένων οδηγών κι ο ίδιος να βρίζει: "ά στο διάολο σερσέμηδες που δ

Η ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ, δημοσιεύει ένα post για την απόφαση της Αλβανικής κυβέρνησης να κλείσει την Αλβανική Ακαδημία Επιστημών γιατί - λέει - δεν παράγει έργο. Πέρα από τις κατάρες και τους αφορισμούς, ας προσπαθήσουμε να δούμε ψύχραιμα τα πράγματα. Η απόρριψη της λειτουργίας 13 επιστημονικών Ινστιτούτων σε μια χώρα, σημαίνει ότι η χώρα αυτή καταδικάζεται στην εποχή του Μεσαίωνα. Σημαίνει ότι η κυβέρνηση που πήρε την απόφαση αυτή, πιθανό στόχο έχει, να λύσει τα χέρια της, σε σχέση με ενέργειες που θα έβρισκαν αντίθετη την οργανωμένη επιστημονική / ερευνητική κοινότητα. Σημαίνει ακόμα ότι, η Αλβανική κυβέρνηση, εκμεταλλεύεται την απαξιωμένη εικόνα της Αλβανίας στην Ευρώπη , για να μπορεί να περνά μέτρα που λογικά, θα έβρισκαν αντίθετο ολόκληρο τον κόσμο. Σημαίνει τέλος, ότι έχουμε ευθύνες: εκτός κι αν θέλουμε η Αλβανία να επιστρέψει στην εποχή του Εμβέρ Χότζα, πρέπει να αντιδράσουμε. Το πλήρες post, στο [παρακάτω link: @ @ Η KΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ @ @: Ζήτω ,ταπεινά συγνώμη, για την ενόχληση !

Είστε ο εισαγγελέας μιας πόλης με περίπου 100.000 κατοίκους. Μια μέρα, εκεί που κάθεστε και πίνετε τον πρωϊνό σας καφέ, χτυπάει το τηλέφωνο. Σας καλούν από την αστυνομία, να αναλάβετε μια υπόθεση που αναμένεται να απασχολήσει τα αιμοβόρα ΜΜΕ όλης της χώρας. Πρόκειται βέβαια, για ανθρωποκτονία. Ή μάλλον, ανθρωποκτονίες . Η υπόθεση, όπως σας ενημερώνει ο διοικητής της Ασφάλειας, είναι μάλλον ξεκάθαρη - αν και φρικτή. Ο δολοφόνος, εισέβαλε πριν δυο βράδια στο σπίτι μιας τετραμελούς οικογένειας. Μια οικογένεια μεσοαστική. O σύζυγος δημόσιος υπάλληλος, η σύζυγος ελεύθερη επαγγελματίας. Δυο παιδιά, αγόρι ηλικίας 3 ετών και κορίτσι 5 ετών. O δολοφόνος φαίνεται να μπήκε για κλέψει. Εισέβαλε από το ανοικτό παράθυρο στο δωμάτιο των παιδιών. Το κορίτσι τον αντιλήφθηκε και επεχείρησε να φωνάξει. Ο φονιάς το στραγγάλισε αδίστακτα. Στην συνέχεια, σκότωσε με τον ίδιο τρόπο το αγοράκι μέσα στον ύπνο του και κινήθηκε κατά μήκος του διαδρόμου που συνδέει τα υπνοδωμάτια. Αφού έψαξε το σαλόνι, το γραφείο

Πριν καμιά βδομάδα, πήρα το ακόλουθο email: Καλημέρα σας κ. xxxxxx, Ονομάζομαι xxxx xxx και είμαι απόφοιτος του Τμήματος xxxxx (σ.σ. εκεί που δουλεύω). Ο λόγος που θέλησα να επικοινωνήσω μαζί σας είναι το γεγονός ότι ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη βοήθεια σας πριν κάποιους μήνες σε μια συζήτησή μας σχετικά με τα μεταπτυχιακά προγράμματα τμημάτων Πληροφορικής (Αθήνας-Καποδιστριακού και Θεσσαλονίκης-Αριστοτελείου). Για να σας υπενθυμίσω λίγο την κουβέντα μας, σ' αυτή τη συζήτησή μας είχατε σχολιάσει το πρόγραμμα σπουδών αυτών των τμημάτων και θίξαμε το γεγονός κατά πόσο ένας απόφοιτος του τμήματός μας θα μπορούσε, και κάτω υπό ποιές προϋποθέσεις θα μπορούσε να παρακολουθήσει ένα Π.Μ.Σ.(σ.σ. Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών) σαν τα παραπάνω. Όπως και να 'χει οι συμβουλές σας ήταν αυτές που με ενθάρρυναν ακόμα περισσότερο να υποβάλλω αίτηση στα Π.Μ.Σ. Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Καποδιστριακού. Σας ευχαριστώ λοιπόν για τη συ

Αυτά είναι λοιπόν.... Πολλή δουλειά έχει πέσει και το άφησα για λίγο το blog. Ανακάλυψα - από ένα άλλο Blog - αυτό το video Καλό ε;

Τις τελευταίες στη μικρή μας πόλη, παίχτηκε ένα μικρό δράμα. Υποθέτω ότι το ίδιο δράμα, παίχτηκε σε κάθε επαρχιακή πόλη (όπου τα πράγματα ελέγχονται ευκολότερα). Γονείς βρέθηκαν αντιμέτωποι μεταξύ τους και με τα παιδιά τους, μαθητές βρέθηκαν σε κόντρες μεταξύ τους. Δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο κάνει την Υπουργό Παιδείας υπερήφανη. Δε μασάει η κυβέρνηση! δηλώνει η ΥΠΕΠΘ (η ίδια πάντως σίγουρα μασάει - γιουβαρλάκια αρειμανίως! - δεν φαίνεται να έχει χάσει την όρεξή της από το χάος που προκάλεσε). Πολλοί ενήλικοι, έγιναν κατήγοροι των ανηλίκων: - Δεν έχουν αιτήματα! - Τα αιτήματά τους είναι μαλακίες! - Κοιτάνε πως θα γλυτώσουν μαθήματα! - Παρασύρονται από συμμαθητές τους! - Παρασύρονται από φοιτητές! - Παρασύρονται από γκόμενους/ες! - Παρασύρονται από τα κόμματα! - Παρασύρονται από καθηγητές! Όλες αυτές οι αιτιάσεις - κι άλλες ακόμα - έχουν κάποιες κοινές υπόρρητες παραδοχές: Οι μαθητές είναι ανεύθυνοι. Δεν έχουν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν ένα μέλλον για τον εαυτό τους οπότε εμείς (ως υπε

Στη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ο Πάσχος Μανδραβέλης (Π.Μ.), δημοσιεύει ένα αποκαλυπτικό άρθρο , με τον βαρύγδουπο τίτλο "Περί της φύσεως του συντηρητισμού". Αποκαλυπτικό είπα; Εεεε, ναι. Γιατί αποτυγχάνει παταγωδώς να εξερευνήσει την φύση του συντηρητισμού, αλλά αναπόφευκτα αποκαλύπτει την αντίληψη - και την πρόθεση - του συγγραφέα. Για να μην αδικήσουμε τον Π.Μ., ας δούμε σε ποιό σημείο αγγίζει (απλώς αγγίζει ) τις διαπιστώσεις της επιστημονικής κοινότητας: - Πράγματι, όπως φαίνεται να υπονοεί, ο συντηρητισμός είναι στην φύση κάθε συστήματος. Εδώ - προς το παρόν - αφήνουμε τον Π.Μ. Ορισμός: Ένα σύστημα, είναι ένα δίκτυο από αλληλεπιδρώσες μεταβλητές. Περιβάλλον: Οι μεταβλητές αυτές, κινούνται μεταξύ ορισμένων ορίων που προσιδιάζουν στο σύστημα. Η σχέση ενός συστήματος με το περιβάλλον του, είναι σχέση διαταραχής . Το περιβάλλον, προκαλεί διαταραχές στο σύστημα και το σύστημα, αναπροσαρμόζεται με έναν μόνο στόχο: να διατηρήσει τις βασικές μεταβλητές του σταθερές (εντός των ορίω

Θυμάμαι κάθε Σεπτέμβρη, να υποφέρω από στομαχόπονο. Φορτωμένος με μια τσάντα δερμάτινη, βαριά από μόνη της, που μύριζε άθλια. Ντυμένος με μια μπλε ποδιά και λευκό γιακαδάκι να πηγαίνω κακόκεφος και μουτρωμένος στο σχολείο. (και τότε για Καραμανλή και Παπανδρέου λέγανε τα ραδιόφωνα) Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί με στείλαν σχολείο. Καθόμουν ήσυχος, δεν πείραζα κανέναν. Εντάξει, για να είμαι ειλικρινής, σφαλιάριζα κανένα παιδάκι που παίζαμε μαζί άμα με τσάντιζε, αλλά γενικά ήμουνα πονόψυχος κι ευγενικός. Ό,τι μου λέγανε τόκανα. Μη βρίζεις - δεν έβριζα. Φάε το φαί σου - το έτρωγα (ή τόφτυνα στα κρυφά). Βάλε αυτά τα ρούχα - τάβαζα. Πες "ευχαριστώ" - τόλεγα. Κάτσε μέσα - καθόμουν. Κάτσε έξω - καθόμουν. Μη μιλάς - έσκαγα. Και ξαφνικά, μια μαύρη μέρα, χωρίς νάχω παραβιάσει κανέναν κανόνα, με παραδώσανε στην Πένυ, να με πάρει μαζί της στο σχολείο. Η Πένυ, ήταν μια φίλη, 5 χρόνια πιο μεγάλη από μένα. Με παίρνει η Πένυ από το χεράκι, την ακολούθησα ανυποψίαστος - την εμπιστευόμουν και την θα

(Debate στην νεοελληνική) Ο Nicholas_on_Europe πρότεινε, επειδή διαφωνούμε στο blog του ΝΔ, να καταγράψω εδώ τα σημεία που διαφωνώ μαζί του και να αντιπαρατεθούμε. Το κάνω λοιπόν: με πλάγια γράμματα τα πρωτότυπα του Nicholas, με κανονικά αυτά που μου τη δίνουν!!! Have fun, and participate - if you may!!! Nicholas_on_Europe said... Να το πούμε ΚΑΙ αυτό! Παγκοσμιοποίηση δεν είναι το παγκόσμιο εμπόριο (το "world trade center" κτύπησε ο ΜΛ μαζί με Πεντάγωνο και Λευκό Οίκο, αν δεν ήταν οι ήρωες της πτήσης της UAL). Είναι το ό,τι συμβαίνει σε ένα σημείο του κόσμου (πχ πέταγμα μιάς πεταλούδας στην Κίνα - ή ένας υιός πτηνών, η τρύπα στο ώζον, το λυώσιμο των πάγων στα βουνά της Ελβετίας, κ.α. πολλά μη οικονομικά), έχουν ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ επίπτωση σε όλους τους πολίτες αυτής της Γης. Μέχρι να έλθει ένας κομήτης (κάποτε) και τότε .... lights out!!! Αυτό ΔΕΝ είναι παγκοσμιοποίηση. Αντίθετα, είναι η θεωρία του χάους. Και "αντίθετα", γιατί η "παγκοσμιοποίηση", υποδηλώνει δ

Σε συνέχεια των συζητήσεων περί φόβου και εξουσίας. Ο Χικμέτ έγραψε: Το ζήτημα δεν είναι να είσαι λεύτερος · το να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι. Δεν είναι νέα ιδέα το να κρατάς το κεφάλι ψηλά και να μη φοβάσαι. Να μη φοβάσαι το φόβο , αυτό είναι. Ακολουθεί το ανατρεπτικό κείμενο του Αισχύλου από τον Προμηθέα Δεσμώτη, μαχαίρι στη καρδιά κάθε τυραννίας και παρακάτω, η μετάφρασή του: Χορός καὶ προσδοκᾶν χρὴ δεσπόσειν Ζηνός τινα; Προμηθεύς καὶ τῶνδέ γ᾽, ἕξει δυσλοφωτέρους πόνους. Χορός πῶς δ᾽ οὐχὶ ταρβεῖς τοιάδ᾽ ἐκρίπτων ἔπη; Προμηθεύς τί δ᾽ ἂν φοβοίμην ᾧ θανεῖν οὐ μόρσιμον; Χορός ἀλλ᾽ ἆθλον ἄν σοι τοῦδ᾽ ἔτ᾽ ἀλγίω πόροι. Προμηθεύς ὁ δ᾽ οὖν ποιείτω· πάντα προσδοκητά μοι. Χορός οἱ προσκυνοῦντες τὴν Ἀδράστειαν σοφοί. Προμηθεύς σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί. ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει. Μετάφραση Ι. Γρυπάρη: Χορός Κι είναι να ελπίζεις πως ποτέ θα πέσει ο Δίας; Προμηθέας Κι άλλα πιο αβάσταχτ' απ' αυτά κακά θα πάθει. Χορός Και δε φοβάσαι εσύ να πετάς τέτοια

And now, the end is near And so I face the final curtain My friend, I'll say it clear I'll state my case, of which I'm certain I've lived a life that's full I've traveled each and every highway But more, much more than this I did it my way Regrets, I've had a few But then again, too few to mention I did what I had to do And saw it through without exemption I planned each charted course Each careful step along the byway But more, much more than this I did it my way Yes, there were times, I'm sure you knew When I bit off more than I could chew But through it all, when there was doubt I ate it up and spit it out I faced it all and I stood tall And did it my way < I've loved, I've laughed and cried I've had my fill, my share of losing And now, as tears subside I find it all so amusing To think I did all that And may I say - not in a shy way No, oh no not me I did it my way For what is a man, what has he got If not himself, then he has naught T

Κάποιος φίλος, μου έστειλε ένα email για κάτι που έγραψα στο blog του ΝΔ, σε σχέση με το θέμα του φόβου. Ήθελα από καιρό να κάνω ένα post γι' αυτό, αν και κυρίως για τον φόβο του καθένα, παρά για τους φόβους των Ελλήνων. Αλλά αυτό που είχα γράψει και προκάλεσε το ερώτημα του φίλου, αφορούσε τον φόβο των Ελλήνων. Και να η απάντηση που του έστειλα: Η Ελλάδα, είναι ένα σύστημα, που δεν εννοεί να αντιληφθεί ότι υπάρχει μόνο στο βαθμό που υπάρχουν Έλληνες . Η στάση αυτή, είναι το υπόβαθρο του πολιτικού ολοκληρωτισμού : όταν ένα σύστημα αντιλαμβάνεται τα συστατικά του στοιχεία ως απλά συστατικά, κι όχι σαν ζωντανά συστήματα, με τις ανάγκες τους και τις επιδιώξεις τους. Άρα: Τα συστατικά (εμείς οι Έλληνες) αντιμετωπίζουν ένα υπερσύστημα (Ελλάδα) που εμπειρικά διαπιστώνουν ότι τους αγνοεί: Στην Παιδεία (μέλλον) Στην Υγεία/Πρόνοια (επιβίωση) Στην κοινωνική δικαιοσύνη (ανακατανομή εισοδήματος) Στην κοινωνική συνοχή (συνεχής ανασυγκρότηση της κοινωνίας των πολιτών) Γενικά στη στοχοθεσία (το κ

Τα καλοκαίρια μου, δεμένα μ' ένα κυκλαδίτικο χωριό... Διακοπές ατέλειωτες, αυτό που βασικά θυμάμαι, είναι ράθυμα μεσημέρια, σε ένα κομπολόι 70-80 ημερών· από τα τέλη του Ιούνη, μέχρι τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. Σαγιονάρες στο χρώμα της μουστάρδας· άντεχαν ακριβώς ένα καλοκαίρι. Γαλλικά τσιγάρα με μαύρο καπνό και άρωμα βαρύ. Εφηβεία και τα πρώτα χρόνια σαν άντρας - λέμε τώρα... Ο Σεπτέμβρης ερχόταν πάντα με τον λυγμό του αποχωρισμού. Ούτε θυμάμαι πια από πόσα χείλια άκουσα τον λυγμό αυτό... Θυμάμαι την barwoman που την έβλεπα τα καλοκαίρια στο κυκλαδίτικο χωριό και τον χειμώνα στο DaDa στα Εξάρχεια. Μελαχροινή, μαυροντυμένη, με χαμόγελο "ξέρω εγώ..." και "manhattan, μπα, το ποτό της Merilyn, το ξέρεις;". Το ήξερα, μου τόχε πει και το περασμένο και το προπερασμένο καλοκαίρι, και κάθε καλοκαίρι στη σειρά... Και κάθε φορά χαμογελούσα και κούναγα το κεφάλι μου... Θυμάμαι νάμαι πάντα ερωτευμένος. Τι ήταν κι αυτό... Από το πλοίο - πούκανε 6 ώρες να φτάσει στο νησί

Η παραπάνω φωτογραφία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι "είναι απ' αυτές που έγραψαν ιστορία". Και θα κάναμε λάθος. Οι φωτογραφίες, δεν γράφουν την Ιστορία. Οι άνθρωποι την γράφουν. Αλλά η παραπάνω φωτογραφία, οδήγησε ανθρώπους σε μια συγκεκριμένη αντίληψη της Ιστορίας. Δημιούργησε αφήγηση . Και η αφήγηση, δημιουργεί Ιστορία. Σχέσεις εξουσίας Μια σχέση εξουσίας, είναι μια συστημική σχέση. Το σύστημα Α είναι ο κυρίαρχος, το σύστημα Β ο κυριαρχούμενος . Η σχέση εξουσίας του Α επί του Β, προϋποθέτει μια σειρά από φαινόμενα, που δυο μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα: Την θεώρηση του Α ότι είναι ισχυρότερο του Β Την θεώρηση του Β ότι το Α είναι ισχυρότερο από το ίδιο Έτσι, αναδύεται ένα σύστημα, μέσα στο οποίο το Α κυριαρχεί επί του Β. Η κυριαρχία αυτή, δεν είναι απαραίτητο ότι επιβεβαιώνεται συνεχώς μέσω συγκρούσεων. αν ήταν έτσι, ο κόσμος θα ήταν ένα συνεχές πεδίο συγκρούσεων χωρίς στιγμή ηρεμίας, πουθενά. Αντίθετα, φαίνεται ότι η διαδικασία της αφήγησης , είναι αυτή που επιβεβαιώνει τις

Τι σημαίνει "καλλιτέχνης"; Από την αρχή θα πω, πως μου προκαλούν αλλεργία. Δεν αντέχω με τίποτα, αυτό το στυλ, "αφήστε με να κάνω ό,τι θέλω, με καταδυναστεύουν οι ευαισθησίες μου". Μπλιάχ! (γλώσσα έξω). Δηλαδή οι άλλοι τι είναι; Αναίσθητοι; Φορτηγά γαϊδούρια; Γυμνοσάλιαγκες που έρπουν από την μήτρα στον τάφο; Με ποιά λογική αυτό που δεν επιτρέπεται στον μη-καλλιτέχνη, επιτρέπεται στον καλλιτέχνη; Και συνακόλουθα, επιτρέπεται και στον διανοούμενο, τον πανεπιστημιακό, και δε συμμαζεύεται. Μια ομάδα ανθρώπων, που ανάγει την ενοχλητική εκδοχή της ιδιαιτερότητας, σε αυτονόητο δικαίωμά της, λόγω της "καλλιτεχνικής" της φύσης. Τι σόι πράμα είναι η "καλλιτεχνική" φύση;; Ανάθεμά με κι αν μπορώ να καταλάβω. Λοιπόν, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, να πω για μένα: Παίζω μουσική και πότε-πότε συνθέτω. Μη φανταστείτε τίποτα σπουδαίο δηλαδή, έτσι; Είμαι ο φανατικότερος ακροατής των συνθέσεών μου, γιατί - απλώς - δεν υπάρχουν άλλοι. Δε μ' ενδιαφέρει ν'

Λοιπόν; Η τελευταία ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, σε μια πλειάδα άρθρων, μεταξύ των οποίων κι εκείνα από τον ECONOMIST όσο και από τον David Ignatius της Washington Post, επιβεβαιώνει αυτό που λέει τούτο το blog επί μέρες: το Ισραήλ την πάτησε άσκημα. Τα ίδια επιβεβαιώνει και η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, σε άρθρα μεταξύ των οποίων και εκείνα δυο Ισραηλινών. Η καταστροφή των δυνάμεων και των υποδομών της Χεζμπολλά ΔΕΝ επιτεύχθηκε. Ο περίπατος σε 2-7 μέρες μέχρι την Βηρυτό, έγινε κόλαση για ένα κομμάτι λίγων χιλιομέτρων. Η Χεζμπολλά κάνει (αν και ερασιτεχνικά λόγω χαμηλής τεχνολογίας) ό,τι και το Ισραήλ: Βομβαρδίζει όπου βρεί. Το Ισραήλ μαθαίνει ότι δεν μπορεί να είναι πλέον ο τσαμπουκάς της γειτονιάς. Μην αναφέρω και την μητέρα ενός εκ των δύο "απαχθέντων" (προτιμώ τη λέξη "αιχμαλώτων πολέμου") Ισραηλινών στρατιωτών, που βγήκε στα ΜΜΕ και άδειασε κυριολεκτικά όλους που (κι εδώ στην Ελλάδα) εξυμνούν το "δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα". Και τώρα; Οι Μανδραβέλης-Κα

Όταν γράφηκαν μερικές εκτιμήσεις για το τι πετυχαίνει το Ισραήλ με τη συμπεριφορά του, κάποιοι κάγχασαν: "αναλύσεις καφενείου", "προπαγάνδα" και άλλα ευτράπελα... Φάνηκε ότι μερικοί είχαν καημό σε τούτη την μάχη, να νικήσουν οι δυνάμεις "του πολιτισμού και της δημοκρατίας" (a.k.a. Ισραήλ), εκείνες "του φονταμενταλισμού και της φανατικότητας". Απολογισμός της ημέρας: Ο Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών, δήλωσε ότι το Ιράν είναι μια μεγάλη και σπουδαία χώρα και δύναμη σταθερότητας στην περιοχή. Μπας κι είναι φανατικός φονταμενταλιστής; Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, ευχαρίστησε την Χεζμπολά "ότι διασώζει την αξιοπρέπεια του Λιβάνου", ενώ καθηγητής Κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου της Βηρυτού, δήλωσε σε ελληνικό κανάλι ότι "σ' αυτόν τον πόλεμο, είμαστε όλοι Χεζμπολά". Λεπτομέρεια: ο καθηγητής είναι Μαρωνίτης (χριστιανός). Η ελληνική κρατική τηλεόραση, σε αλλεπάλληλες ανταποκρίσεις και σχόλια επεσήμανε την "αδυναμία του Ισραή

Draw a distinction! (G. Spencer-Brown, 1969, Laws of Form ) Η πύλη XOR, αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο στον σχεδιασμό κυκλωμάτων. Για τους (ευτυχείς) αμύητους, είναι το εξής: Μια λογική πύλη , που έχει (τουλάχιστον) δυο εισόδους και μια έξοδο. Οι πύλες αυτές, είναι - ας πούμε - διακόπτες. Έχουν εισόδους και μια μόνο έξοδο, που ενεργοποιείται ή όχι, ανάλογα με τις εισόδους. Π.χ., μια πύλη AND, με δυο εισόδους A και B, και μια έξοδο C (που τη συμβολίζουμε "A and B"), δίνει σήμα (δηλαδή έχει τιμή 1 ή true, που είναι ταυτόσημο), αν και μόνο αν, δέχεται σήμα και στην Α και στην Β, δηλαδή ταυτόχρονα και στις δυο εισόδους της. Η λειτουργία τους, περιγράφεται συχνά με έναν πίνακα αλήθειας. Εδώ είναι ο πίνακας αλήθειας, μιας πύλης AND. Μια πύλη AND, σημαίνει το εξής: κάτι συμβαίνει μόνο αν δυο άλλα συμβούν ταυτόχρονα . Μια πύλη XOR, έχει τον παρακάτω πίνακα αλήθειας. Δηλαδή, κάτι συμβαίνει μόνο αν, δυο γεγονότα δεν συμπέσουν, αλλά συμβεί μόνο το ένα (όποιο νάναι) από τα δυο. Αλλιώς:

Ας προσπαθήσουμε (αν θέλετε) σ' αυτό το post, να ακουμπήσουμε στην άκρη την ηθική μας. Δηλαδή: Δε μας νοιάζει ποιοί και πόσοι πεθαίνουν. Δε μας νοιάζει ποιός έχει δίκιο. Δεν έχουμε κανένα συναίσθημα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολο. Ισχυρίζομαι όμως ότι είναι χρήσιμο (να δείτε που και πάλι στα ίδια συμπεράσματα καταλήγουμε για τούτη την σφαγή). Άκουσα χτες στην τηλεόραση και έμεινα εμβρόντητος, ότι οι Ισραηλινές δυνάμεις καθηλώθηκαν στο Bint Jbell μέσα στο Λίβανο. Επιβεβαίωσα την είδηση σήμερα, από το BBC . E, δεν είμαστε καλά!!!! (δεν χάρηκες Heinz; Χάρηκα - δεν είναι αυτό το θέμα μας, θυμηθείτε!!) Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ασφαλώς ότι, το Ισραήλ, έκανε κακή εκτίμηση των δυνάμεων της Χεζμπολά. Αλλά, μετά από 24 χρόνια ύπαρξης και δράσης της Χεζμπολά, είναι δυνατόν η Μοσάντ (η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ) να την πάτησε έτσι; Βέβαια, η Χεζμπολά μπορεί να δρα στα κρυφά. Ναι, αλλά γι' αυτό έχουμε τις υπηρεσίες πληροφοριών. Αλλιώς μας έφταναν και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Κα

Επειδή έχουμε αρχίσει να χάνουμε το μέτρο, και να μην γνωρίζουμε τι σημαίνει νομιμότητα... Επειδή μια σειρά από σχολιαστές γύρω μας, τονίζουν ότι αυτά είναι τα "κακά του πολέμου"... Επειδή ο πόλεμος από παλιά είχε κανόνες συμπεριφοράς μέσα σε όλη του την αγριότητα... Λέω να δούμε: Οι ενέργειες του Ισραήλ, εμπίπτουν στην περίπτωση των "πολεμικών πράξεων" ή των "εγκλημάτων πολέμου"; Γιατί, η γλώσσα μας (άρα κι η σκέψη μας), παρά έχει γίνει εύκαμπτη και πλαστική... Σαν κανόνα, θα χρησιμοποιήσω τις συνθήκες της Γενεύης. 1. Area bombardments and other indiscriminate attacks are forbidden. If it becomes apparent that an objective is not a military one, or if an attack is expected to cause incidental loss of civilian life, injury to civilians or damage to civilian objects then the attack must be canceled or suspended . ( Protocol I, Art. 57 , Sec. 2b) An indiscrimi