Προς διαφόρους λάτρεις του Μνημονίου σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σας γράφω για να σας ενημερώσω ότι μάλλον δεν αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει γύρω σας.
Οι φοιτητές ανησυχούν, οι διδάσκοντες ή δεν μπορούν πλέον να ασκήσουν το διδακτικό τους έργο - γιατί έχουν πάψει να πιστεύουν σ' αυτό - ή εγκαταλείπουν τις όποιες ερευνητικές δραστηριότητες κρατούσαν με νύχια και με δόντια γιατί, κι η πενιχρή χρηματοδότηση που υπήρχε, εξέλιπε και αυτή. Αν δεν βλέπετε τι συμβαίνει στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε ή δεν έχετε την ικανότητα της παρατήρησης (άρα δεν έχετε θέση στον ακαδημαϊκό χώρο) ή απλώς θεωρείτε και το διδακτικό και το ερευνητικό έργο ασήμαντα (οπότε πάλι δεν έχετε θέση στο χώρο μας).

Είναι δε χαρακτηριστικό - και δε διστάζω να σας το πω κατάμουτρα - ότι όλοι εσείς που είστε ακραιφνείς υπερασπιστές του "εκσυγχρονισμού του Ελληνικού Πανεπιστημίου" - αποτελούσατε πάντα την ομάδα εκείνη που κοίταζε πως θα αναρριχηθεί, με πενιχρά επιστημονικά προσόντα και εξαιρετικά αμφίβολης αξίας επιστημονικό έργο. Βέβαια, κυνηγούσατε πάντα τις υψηλές χρηματοδοτήσεις, με γνωριμίες, φιλαράκια, κολλητούς κλπ., τα γνωστά δηλαδή, που τώρα καταγγέλλετε ότι μας έφεραν ως εδώ. Και κατακεραυνώνετε όσους σήμερα δεν συμπαρατάσσονται μαζί σας ότι "δεν θέλουν να αλλάξει το Πανεπιστήμιο", ότι "δεν θέλουν να ξεβολευτούν", ότι "έχουν συναλλαγές με τους φοιτητές" και είναι "διαπλεκόμενοι". Εσείς οι ίδιοι, που υπήρξατε μαιτρ της διαπλοκής, χαμερπείς, επιστημονικά ανεπαρκείς (για την ακρίβεια: δυσφήμιση της έννοιας της επιστημονικότητας), που πάντα ψάχνατε πολιτικές "άκρες" για να καταφέρετε την αναρρίχησή σας, γνωρίζοντας καλά ότι, ακαδημαϊκή επάρκεια για να υποστηρίξετε τις καρέκλες που κυνηγούσατε, δεν είχατε. Εξάλλου, μια προσεκτική, διεισδυτική, δηλαδή επιστημονική ματιά στο (φερόμενο ως) επιστημονικό σας έργο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές: είσαστε πάντα το αντιπαράδειγμα σε σχέση με τις έννοιες "επιστήμη",  "ακαδημαϊκότητα", αλλά και "γνώση" και "διδασκαλία". Γνώσεις πασαλείμματα, καμιά αμφιβολία για την αυθεντία σας (η βάση του ...λαχαναγοριτισμού στην Επιστήμη), και πάντα, καμιά ενημέρωση για τις νεώτερες εξελίξεις στον τομέα σας. Πιστεύετε ότι "το διάβασμα" είναι για τους φοιτητές.

Φταίμε κι εμείς βέβαια, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Σας ανεχτήκαμε, κάποιοι σας ψήφισαν κιόλας για να μονιμοποιηθείτε ή να εξελιχθείτε, στη βάση μιας απαράδεκτης νωθρότητας και τζάμπα καλωσύνης, λέγοντας "έλα μωρέ άστον, ας μονιμοποιηθεί, στο κάτω-κάτω ο πρώτος είναι?" και "ας μη γίνω εγώ κακός με τον άνθρωπο - μια δουλειά θέλει". Κι έτσι, σιγά-σιγά, οι λαχαναγορίτες γίνατε αρκετοί - όχι πλειοψηφία ευτυχώς (όχι ακόμα), αλλά αρκετοί σε κάποιες περιπτώσεις ώστε να παίξετε το παιχνιδάκι της Διαμαντοπούλου: παιχνίδι πάνω στους συναδέλφους σας, αλλά - κυρίως - παιχνίδι πάνω στους φοιτητές μας.
Στα παιδιά που έρχονται για να γίνουν επιστήμονες, και βρίσκουν παγωμένες αίθουσες, ανεπάρκεια συγγραμμάτων, αμφιβολία για το  μέλλον τους και το μέλλον του τμήματός τους. Και βέβαια, παιχνίδι στην πλάτη των οικογενειών τους, που χρυσοπλήρωσαν το φροντιστήρια, σε κάποιο αδελφό/ή που ίσως δεν θα σπουδάσει για να σπουδάσει ο μεγαλύτερος/η, και στους γονείς που πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν χρήματα από αυτά που δεν έχουν... Δεν σας κατηγορώ για το έγκλημά σας απέναντι στη Επιστήμη την ίδια, γιατί δεν θα το καταλάβετε οπότε απαλλάσσεστε με βάση το ακαταλόγιστο (δηλαδή σαν άσχετοι).

Αλλά να ξέρετε ότι σας παρακολουθούμε. Όλοι σας παρακολουθούμε.
Ρωτάτε αν σας απειλώ; Βεβαίως σας απειλώ, ξεκάθαρα σας απειλώ.
Σας παρακολουθούμε και καταγράφουμε τις δραστηριότητές σας σ' αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο που το μνημόνιο έχει δημιουργήσει στην πατρίδα μας. Κι όταν η καταιγίδα αυτή λήξει, μέσα στα ερείπια που θα έχει προκαλέσει - γιατί αν διαβάζατε πότε-πότε θα ξέρατε ότι αυτή ήταν πάντα η κατάληξη τέτοιων εγχειρημάτων - θα υπάρξει απαγγελία κατηγοριών, μη γελιέστε. Και θα δικαστείτε.

Μάλιστα, θα δικαστείτε με βάση τη νομοθεσία που ήταν σε ισχύ την ώρα που διαπράξατε τα σχετικά αδικήματα. Όχι, δεν μιλάω για "εγκλήματα γνώμης", όπως ίσως θα σας βόλευε να πιστεύετε - καθόλου. Μιλάω για συνεργασία με όσους κατέλυσαν το Σύνταγμα της χώρας.
Αν δεν θυμόσαστε (που να θυμόσαστε πλέον μέσα στο προσωπικό σας Alzheimers), όταν αναλάβατε τελικά υπηρεσία, με άφθονο γλύψιμο, παρακάλια, διασυνδέσεις και τα σχετικά, ορκιστήκατε πίστη στο Σύνταγμα της χώρας. Αυτό που τώρα κάποιοι - με την επιθετική συνέργειά σας - καταπατούν.
Κι ίσως σας διαφεύγει ότι η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος, δεν αφήνει στη διακριτική σας ευχέρεια την υπεράσπισή του. Το Σύνταγμα ορίζει ρητά ότι υποχρεούστε στην με κάθε μέσο αντίσταση εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει βίαια.
Υποθέτω ότι το θεωρείτε μια τυπική φράση, ένα "απολίθωμα" ίσως, υπόλειμμα άλλων εποχών. Δεν καταλάβατε μάλλον: οι "άλλες εποχές" είναι τώρα. Και πήρατε σαφή θέση, όπως κι εμείς άλλωστε.
Χαρείτε λοιπόν τις μέρες της αμφίβολης δόξας σας και της δικαίωσης της αβελτηρίας σας.
Γιατί, σας το ξαναλέω: σας παρακολουθούμε. Και, μπορεί να σας λυπηθήκαμε ως μέτριους, ανεπαρκείς και ολίγιστους, αλλά ως εξουσιαστές μιας παράνομης εξουσίας δεν θα συναντήσετε κανένα έλεος. Θα λογοδοτήσετε, μην έχετε καμιά αμφιβολία.

Επαναλαμβάνω: σας παρακολουθούμε.

Υ.Γ. Τρέξτε τώρα να κλαφτείτε πάλι στον Μανδραβέλη, τη Διαμαντοπούλου και όποιον άλλο έχετε για πάτρωνα. Πάντα με πάτρωνες λειτουργούσατε, και τώρα ελπίζετε ότι επιτέλους, θα γίνετε πάτρωνες εσείς οι ίδιοι. Άντε μπράβο - ακόμα εδώ είστε;

Ο απέθαντος....

Λοιπόν, θα διακινδυνεύσω προβλέψεις και μακάρι να κάνω λάθος...

Σε λίγες ώρες ο ΓΑΠ ζητά ψήφο εμπιστοσύνης. Αν την πάρει (προβλέπω ότι θα την πάρει) θα στριμώξει όσο μπορεί το Σαμαρά, ώστε να είναι απολύτως αδύνατον στον τελευταίο να συμφωνήσει σε συγκυβέρνηση. Μετά, θα του χρεώσει τις ευθύνες του ναυαγίου, μαζί με τα νέα μέτρα που θα πάρει. Αλλά - το βασικότερο - θα πει ότι ο Σαμαράς είναι ανεύθυνος λαϊκιστής, δε θέλει τη συνεργασία κι έτσι αυτός με την "ηρωική" Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, "είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν σηκώνοντας το σταυρό μόνοι τους".

Τόσο απλά, ωμά, απροκάλυπτα.

ΥΓ: Το πράγμα GAP αποδεικνύεται ανθεκτικότερο του Μητσοτάκη. Χαμογελάω στο κοκόρι του γείτονα κι ακονίζω ένα κοφτερό μαχαίρι που έχω. Όποιος ξέρει από τελετές voodoo ας στείλει μήνυμα για βοήθεια...

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος

Παράδοξος ο τίτλος του σημερινού post. Πως μπορεί να ξέρει κάποιος το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, που μόλις αναγγέλθηκε και είναι πιθανό είναι να μη γίνει ποτέ;

Κι όμως, μια προσεκτική παρατήρηση των πρώτων εν θερμώ αντιδράσεων μέσα και έξω από την Ελλάδα, μόλις ο Γιώργος Παπανδρέου (ΓΑΠ) ανήγγειλε ότι θα προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης, αποκαλύπτει πάρα πολλά. Ας δούμε μερικά.

(1). Οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυριολεκτικά έφριξαν από φόβο. Αν πίστευαν ότι οι Έλληνες στηρίζουν την πολιτική που τους έχει επιβληθεί έστω και κατά πλειοψηφία∙ αν πίστευαν αυτά που έλεγαν για τις "προσπάθειες που καταβάλλει ο Ελληνικός λαός, που στηρίζει την παραμονή της χώρας στο ευρώ" κι άλλες τέτοιες ανοησίες, δεν θα είχαν κανένα λόγο να τρομάξουν από ένα δημοψήφισμα. Τα ίδια ισχύουν και για τους διάφορους εγχώριους αναλυτές, δημοσιογράφους, αλλά και πολιτικούς, με προεξάρχοντα τον Αντώνη Σαμαρά που ...χέστηκε επάνω του και κήρυξε ανένδοτο αγώνα για να μην εκφραστεί η λαϊκή βούληση - από πίσω ο Καρατζαφύρερ κι η Ντόρα και παραδίπλα η πλέον θλιβερή απεικόνιση της Ελληνικής Αριστεράς, ο Φώτης Κουβέλης. Εναντίον της λαϊκής κυριαρχίας τάχθηκε ανοιχτά επίσης η εγχώρια τρόικα Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου και Ραγκούση, που ανυπομονούν "να πάει η χώρα μπροστά". Με λύσσα όλοι αυτοί (όπως εύστοχα επεσήμανε ο ΓΑΠ).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Γνωρίζουν πολύ καλά όλοι αυτοί ότι οι Έλληνες - τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους - δεν στηρίζουν αυτή την πολιτική∙ και το γνώριζαν καλά από την αρχή. Όλα όσα έλεγαν για τις "θυσίες με ωριμότητα του Ελληνικού λαού" ήταν απλώς γελοιότητες και το ήξεραν.

(2). Αντιμετωπίζοντας πολλοί από τους προαναφερόμενους την προοπτική του δημοψηφίσματος με οργή, αποκαλύπτουν κάτι ακόμα. Οι διάφορες "δημοκρατικές" τους ευαισθησίες είναι ψευδεπίγραφες και υποκριτικές. Θα μπορούσαμε εδώ να θυμηθούμε τις κατάπτυστες απόψεις του Τάσου Τέλλογλου για "κυβέρνηση έκτακτων συνθηκών με διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος" (κν. δικτατορία) ή τις πολύ πρόσφατες θέσεις του Ριχάρδου Σωμερίτη για τη χρήση όλων των δυνάμεων καταστολής που διαθέτει το κράτος, προκειμένου να διασωθεί η ...Δημοκρατία. Όπως αποκαλύπτεται, αυτό που έχουν στο κεφάλι είναι αυτό που εκδηλώνουν: μια αριστοκρατική διακυβέρνηση (κι όχι απαραίτητα με την Πλατωνική έννοια). Η Δημοκρατία (φαίνεται να θεωρούν) είναι για τους πολίτες των χωρών που έχουν πλεονάσματα - ή που τουλάχιστον έχουν "διαχειρίσιμο" χρέος. Για τους υπόλοιπους, η Δημοκρατία είναι άχρηστο και επικίνδυνο πολίτευμα. Τυπικό φαινόμενο τελικά, ήταν η πίεση που ασκήθηκε στο κοινοβούλιο της Σλοβακίας - η οποία δεν είναι σε επιτήρηση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η άποψη όλων αυτών περί Δημοκρατίας, είναι εντελώς ψευδεπίγραφη∙ η Δημοκρατία κατά τη γνώμη τους έχει αξία μόνον όταν ελέγχεται από τα κέντρα των - κατ' αυτούς - "αρίστων" (αριστοκρατία). Επιπρόσθετα, αποδεικνύεται ότι η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εγγυάται το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας.

(3). Όλες αυτές οι αντιδράσεις εκτός Ελλάδας, αποδεικνύουν ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είχε από την αρχή τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος, ακόμα κι αν η ισχύς αυτή πήγαζε από τα εκρηκτικά του βομβιστή αυτοκτονίας. Μια καθαρή πατριωτική στάση του ΓΑΠ, αποκαλύπτεται τώρα ότι θα είχε αποτέλεσμα, αρκεί να εκδηλωνόταν. Οι τίτλοι ξένων ΜΜΕ σχετικά με τον κίνδυνο στον οποίο εκτίθεται το ευρώ - την ώρα που γαλλογερμανικές τράπεζες έχουν ήδη ξεφορτωθεί τον κύριο όγκο των "τοξικών" ελληνικών ομολόγων που κατείχαν - το επιβεβαιώνουν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το ότι φτάσαμε έως εδώ, είναι προσωπική ευθύνη του πρωθυπουργού και καθενός προσωπικά εκ των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Μπορούσαν, αλλά δεν ενδιαφέρονταν να μη γονατίσουν τον Ελληνικό λαό. Καταστρέφουν την Ελλάδα συνειδητά για χάρη των ισχυρών της Ευρωζώνης.

(4). Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για τις αιτίες και τους παράγοντες που οδήγησαν τον ΓΑΠ να εξαγγείλει δημοψήφισμα. Άλλοι λένε ότι ξαφνικά βρήκε το (δημοκρατικό) φως του, κι άλλοι πως οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικανοί τον σπρώχνουν για να τον αντικαταστήσουν με το Σαμαρά που θα "κάνει τη δουλειά καλύτερα" (για Εβραίους ή Μασόνους δεν άκουσα ακόμα) . Σε κάθε περίπτωση, αν το σχέδιο "το χρέος της Ελλάδας θα γίνει βιώσιμο" προχωρούσε, δεν θα υπήρχε ανάγκη να αλλάξει ο ΓΑΠ - όπως δεν χρειάστηκε στην Ισπανία, στη Πορτογαλία, στην Ιρλανδία. Τι είναι αυτό άραγε που εμποδίζει την "προσπάθεια" να αποδώσει καρπούς; Το μόνο που ξεχωρίζει την Ελλάδα από τις άλλες περιπτώσεις είναι το εύρος, η πολυμορφία και η επιμονή των λαϊκών αντιδράσεων. Καταλήψεις σε δημόσιες υπηρεσίες, επαναλαμβανόμενες απεργίες, οργανωμένη ή ανοργάνωτη ανυπακοή (χύμα - κατά το Ελληνικό μοντέλο), ειρωνεία, αποδοκιμασίες, αυθόρμητες εκδηλώσεις απέχθειας κι απαξίωσης, δημιουργούν μια χαοτική κατάσταση στην οποία ούτε η κυβέρνηση αλλά ούτε κι οι τροϊκανοί γκαουλάιτερς μπορούν να βρουν αρχή και τέλος∙ πολύ περισσότερο να καταφέρουν να "εξορθολογίσουν" (τι μαλακία είναι αυτή - μελέτησε κανείς τους Kant?!) τη χώρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι αγώνες που εκδηλώνονται τους τελευταίους 7 μήνες δεν είναι ατελέσφοροι - κάθε άλλο. Κι όσοι θεωρούν ότι η Ελλάδα οδηγείται στον γκρεμό πρέπει να συστρατευθούν στις λαϊκές αντιδράσεις - όπως μπορούν. 

Κλείνοντας, σχετικά με το (4), πρέπει να σημειώσω το εξής: η απόφαση του ΓΑΠ να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα, αν υλοποιηθεί προσφέρει στους Έλληνες πολίτες μιαν ανεκτίμητη υπηρεσία. Δεν αναφέρομαι στην προφανή αξία ενός δημοψηφίσματος, για πρώτη φορά μετά 36 χρόνια (!!!) και στη συνακόλουθη διεύρυνση της δημοκρατικής συνείδησης στην κοινωνία. Αν το δημοψήφισμα γίνει, οι κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που θα αναδυθούν ενόψει του, θα προσφέρουν για πρώτη φορά μια πλατφόρμα που θα μπορεί να ενώσει όλες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις του τόπου σε ένα κοινό στόχο. Το ΟΧΙ δηλαδή στη νέα δανειακή σύμβαση (και κατ' επέκταση και στις προηγούμενες) μπορεί να αποτελέσει κοινό στόχο και για το ΚΚΕ, και για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και για τους "Δεν Πληρώνω" και για κάθε πολίτη σε όλο το φάσμα της κοινωνίας που αντιτίθεται στο ξεπούλημα της χώρας, την υποβάθμιση της Δημοκρατίας και τον εξανδραποδισμό των πολιτών. Ο ΓΑΠ άθελά του, θα έχει προσφέρει αυτό που μέχρι τώρα έλειπε: το συντονισμό για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα ανατρέψει τις επιλογές του.
Αν πάλι, κάποιοι στρίψουν δια της αποχής, ή ακόμα και "στηρίζοντας κριτικά" το ΝΑΙ, θα ξέρουμε πλέον σίγουρα ποιοι είναι με ποιους και θα το ξέρει κι η κοινωνία ολόκληρη. Κι εδώ, οι συγκροτημένες δυνάμεις της Αριστεράς θα πρέπει να αποδείξουν αν αξίζει να υπάρχουν ή μήπως τα μονοψήφια ποσοστά τους αντανακλούν την ποιότητά τους...

ΥΓ: Τώρα που το θυμήθηκα. Πάρα πολλοί τις τελευταίες ώρες έχουν πάθει ένα ...δημοκρατικό παραλήρημα. Μεταξύ αυτών και σοβαροί υποτίθεται σχολιαστές, όπως ο Γιώργος Δελαστίκ κι ο "πολύς" Κούλογλου . Και λένε, μαζί με άλλους από όλο το πολιτικό φάσμα, ότι ο ΓΑΠ κάνει μια τυχοδιωκτική ντρίπλα και προσπαθεί να κερδίσει ανεύθυνα χρόνο. Συμφωνώ έως εδώ. Συνεχίζουν όμως αντιπροτείνοντας εκλογές.
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τη λογική σύνδεση. Ποιος εμποδίζει να γίνουν δημοψήφισμα και εκλογές ταυτόχρονα; Γιατί δε μπορώ να ψηφίσω πχ ΠΑΣΟΚ (γιατί τρελαίνομαι για την πράσινη ανάπτυξη) και ΟΧΙ, ταυτόχρονα; Και γιατί κανείς από όλους αυτούς του δημοκράτες, δεν προτείνει αυτό το προφανές;