Μαθητές...
Τις τελευταίες στη μικρή μας πόλη, παίχτηκε ένα μικρό δράμα. Υποθέτω ότι το ίδιο δράμα, παίχτηκε σε κάθε επαρχιακή πόλη (όπου τα πράγματα ελέγχονται ευκολότερα).
Γονείς βρέθηκαν αντιμέτωποι μεταξύ τους και με τα παιδιά τους, μαθητές βρέθηκαν σε κόντρες μεταξύ τους. Δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο κάνει την Υπουργό Παιδείας υπερήφανη.
Δε μασάει η κυβέρνηση! δηλώνει η ΥΠΕΠΘ (η ίδια πάντως σίγουρα μασάει - γιουβαρλάκια αρειμανίως! - δεν φαίνεται να έχει χάσει την όρεξή της από το χάος που προκάλεσε).
Πολλοί ενήλικοι, έγιναν κατήγοροι των ανηλίκων:
- Δεν έχουν αιτήματα!
- Τα αιτήματά τους είναι μαλακίες!
- Κοιτάνε πως θα γλυτώσουν μαθήματα!
- Παρασύρονται από συμμαθητές τους!
- Παρασύρονται από φοιτητές!
- Παρασύρονται από γκόμενους/ες!
- Παρασύρονται από τα κόμματα!
- Παρασύρονται από καθηγητές!
Όλες αυτές οι αιτιάσεις - κι άλλες ακόμα - έχουν κάποιες κοινές υπόρρητες παραδοχές:
- Οι μαθητές είναι ανεύθυνοι. Δεν έχουν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν ένα μέλλον για τον εαυτό τους οπότε εμείς (ως υπεύθυνοι) πρέπει να τους εμποδίσουμε να το πρoσπαθήσουν (και να το φανταστούν).
- Οι μαθητές είναι βασικά ηλίθιοι. Παρασύρονται από οποιονδήποτε, εύπιστοι και αφελείς. Όλοι οι προαναφερόμενοι, καθηγητές, φοιτητές, κόμματα, γκόμενοι/ες, φίλοι/ες είναι κακόβουλοι που εκμεταλλέυονται την αφέλεια των (προφανώς ηλιθίων) παιδιών μας.
- Η λίγη, έστω και στρεβλή εκπαίδευση, είναι καλύτερη από την καθόλου (λόγω καταλήψεων) εκπαίδευση.
- Η εκπαίδευση είναι κοινωνικό αγαθό. Δεν μπορούν πλαστές (!;) πλειοψηφίες να εμποδίζουν το δικαίωμα (της περίφημης "σιωπηρής πλειοψηφίας" - my ass) στην μόρφωση (που μπορεί μεν να είναι στρεβλή, αλλά από το τίποτα....)
Ας ασχοληθούμε με τα 3, 4 - σ' αυτό βασικά ενδιαφέρομαι να απαντήσω, για τα υπόλοιπα, αν κάποιοι θεωρούν τα παιδιά τους αφελείς ανεύθυνους ηλιθίους/ες, ας τα απαντήσουν μόνοι τους - κι ας αναρωτηθούν αν πρέπει να είναι γονείς ή μήπως χρειάζεται να τους αφαιρεθεί η επιμέλεια.
Η εκπαίδευση είναι λοιπόν κοινωνικό αγαθό. Και η εκπαίδευση είναι δικαίωμα κι υποχρέωση της κοινωνίας. Αλλά, τι είναι εκπαίδευση;
Εκπαίδευση είναι η διαδικασία προσαρμογής σε ένα συγκεκριμένο σύστημα.
Μαθαίνεις να σκέφτεσαι, να διακρίνεις αυτό ή εκείνο, να αναγνωρίζεις προβλήματα και να επεξεργάζεσαι λύσεις, πάντα σε κάποιο προσδιορισμένο πλαίσιο. Αν - ας πούμε - σας πετάξουν σε ένα νησί χωρίς βοήθεια και τροφή (αλα Survivor) μάλλον θα ...τα τινάξετε ταχύτατα: δεν έχετε την κατάλληλη εκπαίδευση/γνώση για αυτό το σύστημα. Κάποιος κάτοικος της Πολυνησίας όμως, μάλλον θα επιβιώσει - κι ας μην ξέρει ...αγγλικά!
Καταλήγουμε ότι ο ορισμός είναι ακριβής: εκπαίδευση σημαίνει απόκτηση γνώσεων, για να μπορείς να "υπάρχεις" (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) σε ένα προσδιορισμένο περιβάλλον.
Σε ποιό περιβάλλον καλούνται να ζήσουν τα παιδιά μας λοιπόν;
Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί για να δούμε τι ποιότητα εκπαίδευσης παίρνουν.
Στο σύγχρονο περιβάλλον, βασικό ρόλο παίζει η ευελιξία, η εφευρετικότητα, η δυνατότητα αναγνώρισης των δυνατοτήτων, πρόβλεψης των προβλημάτων, η διαπολιτισμικότητα, η διεπιστημονικότητα.
Τι τους μαθαίνει το Λύκειο;
Απλά: ΤΙΠΟΤΑ.
Το Λύκειο, είναι ένας προθάλαμος του Πανεπιστημίου και ΜΟΝΟΝ. Απελπισμένοι καθηγητές προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά μάταια: οι μαθητές έχουν ήδη μάθει ότι μόνον το πτυχίο (εσχάτως και το μεταπτυχιακό) μετράει. Το Λύκειο είναι απλώς ένας κουραστικός σταθμός μέχρι το Πανεπιστήμιο, κι εξάλλου, μόνο το φροντιστήριο έχει σημασία.
Το αποτέλεσμα είναι, στην τρίτη Λυκείου να την κοπανάνε για να "μελετήσουν για τις εξετάσεις".
Ωραία (ας πούμε), ας είναι κι έτσι. Μαθαίνουν πάντως από το φροντιστήριο.
Μπιιιιπ!!! Και πάλι χάσατε!
Στο φροντιστήριο και πάλι δεν μαθαίνουν τίποτα χρήσιμο: εκπαιδεύονται για να επιβιώσουν στο σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων. Ό,τι έχουν μάθει από το φροντιστήριο, την επομένη των εξετάσεων έχει διαγραφεί - κι είναι απόλυτα φυσιολογικό. Δεν μαθαίνουν Φυσική, Αρχαία ή Μαθηματικά εκεί: μαθαίνουν πως θα περάσουν τις εξετάσεις - ρωτήστε όποιον φροντιστή θέλετε.
Άντε καλά. Αλλά μόλις μπουν στο Πανεπιστήμιο, κάτι μαθαίνουν ε;
Χοντρά γέλια παρακαλώ!!
Στο Πανεπιστήμιο πλέον, πρέπει να ξεμάθουν όλα όσα έχουν μάθει στραβά μέχρι να φτάσουν εκεί - και τα έμαθαν έτσι, ακριβώς για να φτάσουν εκεί. Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου, αναγκάζεται να κάνει τον καθηγητή Λυκείου. Το σύστημα του Πανεπιστημίου, προϋποθέτει ότι ο πρωτοετής έχει κάποιες βάσεις μπαίνοντας σε κάποιο τμήμα.
Τι κάνεις λοιπόν όταν διαπιστώνεις ότι ΔΕΝ έχει αυτές τις βάσεις; Πας να του τις δώσεις.
Αλλά τότε, σκοντάφτεις στην στρεβλή εκπαίδευση.
Ο φοιτητής (πλεόν) έχει εκπαιδευτεί στα εξής:
- Όλα τα προβλήματα ανήκουν σε κάποια κατηγορία.
- Κάθε κατηγορία προβλημάτων έχει κάποιον τύπο λύσης.
- Αν μάθεις τις κατηγορίες και τις λύσεις τους, θα πετύχεις κέντρο.
- Ο καθηγητής είναι για να σου πει ποιά είναι τα προβλήματα και ποιές οι λύσεις.
Το να ξεριζώσεις αυτή την αντίληψη από το κεφάλι του (κακοπαθημένου ως μαθητή) φοιτητή, είναι περίπου αδύνατον. Η ιδέα της έρευνας, της εφευρετικότητας, της δημιουργίας νέας γνώσης, νέων μεθόδων, της αμφισβήτησης κλπ. κλπ., είναι άσχετη με ό,τι ο μαθητής έχει βιώσει επί 12 χρόνια.
Και, ξανακαταλήγουμε στην Ελλαδίτσα.
Η λύση; ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ!!
Δεν το καταλαβαίνω, μεγαλομέτοχοι των φροντιστηρίων είναι οι εκάστοτε Υπουργοί Παιδείας;
"Μα", λένε, "δεν χωράνε όλοι στα Πανεπιστήμια!!!".
Μα... για πόσο μαλάκες μας περνάνε; Το 2005 τους έβαλαν όλους, ΟΛΟΥΣ!! Που χώρεσαν αυτοί; ΠΟΥ;
Τα Τμήματα, μπορούν να δέχονται ένα μεγάλο αριθμό υποψηφίων για ένα προπαρασκευαστικό έτος, στο αντικείμενο του Τμήματος. Ένα έτος θεωρητικό - χωρίς εργαστήρια. Κι αν στο τέλος του έτους δεν έχεις πάει καλά, "μας συγχωρείτε δεν μας κάνετε, περάστε αλλού να δοκιμάσετε εκεί".
Η λύση αυτή είναι παλιά ιδέα και κάποια στιγμή θα εφαρμοστεί αναπόφευκτα. Τότε και μόνο τότε το Λύκειο θα μπορέσει να κάνει την - αναντικατάστατη - δουλειά του. Μέχρι τότε, θα δημιουργεί προβλήματα, γιατί έτσι θέλει το ΥΠΕΠΘ. Συνιστώ, στην κυρία Μαριέτα, ανάμεσα στις πολλές και σπουδαίες σκέψεις της, να το σκεφτεί κι αυτό. Αλλιώς, ας πάει σπίτι της, άντε στο καλό - αυτή η κοινωνία πρέπει να προχωρήσει.
Και - όσοι έχετε παιδιά - για σκεφτείτε: μπας κι έχουν δίκιο, ακόμα κι αν δεν ξέρουν να το εκφράσουν έτσι?
Ενημερωθείτε: www.mathites.gr
Σχόλια
Πάει πάλι με τις διακρίσεις.
Τους διδάσκουμε, να διακρίνουν μόνον 1-2 ενδεχόμενα μέλλοντα, αλλά τίποτα άλλο. Δεν τους επιτρέπουμε να φανταστούν μιαν άλλη (όποια) κοινωνία.
Τους ρομποτοποιούμε. Ας ξεκινήσουμε νομίζω, καταργώντας τις εξετάσεις.
Εγώ με τον μεγάλο μου, του είπα τα υπέρ και τα κατά, όπως τα έβλεπα, τους είπα "έτσι το βλέπω εγώ" και τον άφησα.
Πάντως, λειτούργησαν πολύ υπεύθυνα, επιτροπές περιφρούρησης, φασίνα, ούτε ένα αυτοκόλλητο, πόσο μάλλον spray και τέτοια.
Ο γυιός μου, είναι μάλλον πιο ώριμος, αν και πιο μικρός.
ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ!!!!!!!!!
Internet Suicide in Mytilene?
Η ιδέα μιας "συναινετικής διαχείρισης" του διαδικτύου, είναι άτοπη και δεν πρόκειται να λειτουργήσει.
Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να χρησιμοποιήσει αυταρχικές μεθόδους ελέγχου και - παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα - γίνεται.
Να μας λείπει.
Μυτ'λήν;
:-(
Θα πεταγόμασταν επί τόπου για καφέ αν ήσουν Μυτιλήνη.
Χίο έχω έρθει μόνο μια φορά, για έρευνα για τον Ανάβατο και για τον Δήμο Ομηρούπολης.
Έφτιαξα κι αυτό κι ένα CD-ROM για τον Ανάβατο, αλλά η δημοτική αρχή δεν τα προώθησε...
Φόρουμ για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου (Intenet Governance Forum, IGF, Αθήνα 30/10 – 2/11)
"Εκπαίδευση είναι η διαδικασία προσαρμογής σε ένα συγκεκριμένο σύστημα."
Χμ! προσαρμογή...
Να το πρόβλημα μου με όλες τις προσεγγίσεις που έχουν ως βάση το "ο άνθρωπος είναι απολύτως κοινωνικό ον".
Καταλήγουν σε μια μεταφυσική του "συστήματος".
Τόσο γρήγορα ξεχάσαμε την "παιδαγωγική της απελευθέρωσης";
Αντίθετα, είναι μια πολύ πρακτική προσέγγιση της γνώσης.
Εκτός κι αν δεχθούμε ότι υπάρχει αυτοπαραγόμενη γνώση, χωρίς δηλαδή την διάδραση με το περιβάλλον.
Ο κάθε χρήστης, έχει ήδη μια ταυτότητα.
Η δική μου αυτή τη στιγμή είναι
62.1.57.50
Από αυτό, και την ώρα/ημερομηνία μπορεί άμεσα να βρεθεί ποιός είμαι:
Ρωτάται ο internet provider μου - φαίνεται ότι είναι η Forthnet από το νούμερο - και εκείνος ελέγχει ποιός από τους πελάτες του, την συγκεκριμένη ώρα/μέρα είχε λάβει αυτό το νούμερο.
λέω ότι μπορούμε πολύ εύκολα να πέσουμε στην παγίδα να θεωρούμε το κοινωνικό περιβάλλον ως κάτι αντίστοιχο του φυσικού περιβάλλοντος -- παγίδα που πολύ εύγλωττα περιφράξατε στο προηγούμενο post αλλά δυστυχώς κινδυνεύετε να πέσετε μέσα σε τούτο.
"λέω ότι μπορούμε πολύ εύκολα να πέσουμε στην παγίδα να θεωρούμε το κοινωνικό περιβάλλον ως κάτι αντίστοιχο του φυσικού περιβάλλοντος"
Τίποτα τέτοιο δεν υπονοώ προφανώς - και δεν βλέπω τέτοιον κίνδυνο
"παγίδα που πολύ εύγλωττα περιφράξατε "
Μπας και με περάσατε για κηπουρό;;
:-))
"Δεν ήξερα ότι κρατάνε backwards στοιχεια για IP addresses."
Bέέέβαιααα....
"Πάντως Υποτίθεται
ότι χρειάζεται εισαγγελική παραγγελια
για μια τέτοια εξέταση"
Πάντως το blogger.com (google) έχει καρφώσει υπαλλήλους εταιρειών στ' αφεντικά τους για τις αποκαλύψεις που έκαναν στο blogs τους....
για να το λέω δεν το βρίσκω τόσο "προφανές" όσο εσείς.
Το ότι δεν βλέπετε τέτοιο κίνδυνο είναι θέμα διάκρισης: I see something you don't see.
Η κηπουρική είναι μια διανοητικά έντιμη ενασχόληση :P
Για δες εναν άλλο ορισμό της εκπαίδευσης.
Εκπαίδευση είναι να παίρνεις μία γεύση για όλα τα θαυμάσια και δυσάρεστα πράγματα που πέτυχε η ανθρωπότητα στο παρελθόν, άμεσο και ευρύτερο, στον τομέα της επιστήμης της τεχνης και της λογοτεχνίας. Να διδαχτείς από αυτά και να συμβάλεις στο μέτρο του δυνατού στο ξεκίνημα μιάς καλλίτερης κοινωνίας, για σένα τον ίδιο και για τον συνάνθρώπό σου, όπου και αν αυτός βρίσκεται.
"man's ontological vocation ... is to be a Subject who acts upon and transforms his world, and in so doing moves toward ever new possibilities of fuller and richer life individually and collectivelly. The world to which he relates is not a static and closed order, a given reality which man must accept and to which he must adjust; rather, it is a problem to be worked on and solved. It is the material used by man to create history...
Education either functions as an instrument that is used to facilitate the integration of the younger generation into the logic of the present system and bring about conformity to it, or it becomes 'the practice of freedom' the means by which men and women deal critically and creatively with reality and discover how to participate in the transformation of their world".
Το δεύτερο προφανώς. Γιατί, αν απλώς αναπαράγουμε τη γνώση που έχουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποκτήσει, πολύ γρήγορα εξαντλούμε τις εναλλακτικές εκδοχές και πέφτουμε στην κατάσταση βαριάς βαρεμάρας (Bruner J. On Knowing, viii)
@σκουληκότρυπα
Θενξ! Πάω να δω!
πάλι "προφανώς";
Μια δεύτερη είναι η απόσυρση του κυριολεκτικά "γρήγορου στοιβάγματος" γνώσεων που επιλέχθηκε για το Δημοτικό.
Αν και αρχίζω να πιστεύω ότι είναι σκόπιμα και πολύ συστημικά (με βάση το τρέχον σύστημα) όλα αυτά που θέλουμε ν' αλλάξουν.
Το μοντέλο που έχει επιλεγεί είναι "το όποιος αντέξει".
Αυτός που θα αντέξει, θα δικαιούται να είναι και ο "μαστιγωτής" των υπολοίπων στη "γαλέρα"....
Το μοντέλο που έχει επιλεγεί είναι "το όποιος αντέξει".
Αυτός που θα αντέξει, θα δικαιούται να είναι και ο "μαστιγωτής" των υπολοίπων στη "γαλέρα"....
Δυστυχώς έχετε δίκιο.
Η στρεβλή πρόσληψη του δαρβινισμού...
@thodoras
Όχι "προφανώς";
Ε... (μουμπλε μουμπλε... - ξύσιμο καράφλας...)
"Υπορρήτως";
;-)
Αυτό που μου προξενεί εντύπωση δεν είναι ότι οι μαθητές προβαίνουν σε καταλήψεις αλλά γιατί δεν προβαίνουν και γιατί τις σταματούν! Αν κάτι χρειάζεται η μέση εκπαίδευση είναι η πλήρης κατεδάφισή της. Οι μαθητές, αν και με έλλειμμα συγκρότησης και σαφήνειας στους στόχους, ενστικτωδώς ίσως, πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Υ.Γ. Heinz, να υποθέσω ότι ήταν το "καμμία «ατομικότητα» δεν υπάρχει αφ' εαυτής αλλά μόνο εντός ενός κοινωνικού πλαισίου από το οποίο επικαθορίζεται σε τελευταία ανάλυση" που σας έκανε κλικ;
"Εκπαίδευση είναι η διαδικασία προσαρμογής σε ένα συγκεκριμένο σύστημα".
Σαφής και ρεαλιστικός ορισμός.
Αν ορίσουμε και την Παιδεία με αντίστοιχη σαφήνεια, θα είμαστε σε θέση να κάνουμε συγκρίσεις, επιλογές και συγκερασμούς επιλογών.
Κατ' εμέ ο "απαίδευτος" και ο "εκπαιδευμένος" είναι ισότιμοι. Ο πρώτος έχει άγνοια των πάντων, ενώ ο δεύτερος εχει επίσης άγνοια των πάντων πλην του θλιβερά περιορισμένου αντικειμένου της εκπαίδευσής του.
Κατ' εμέ ο "απαίδευτος" και ο "εκπαιδευμένος" είναι ισότιμοι. Ο πρώτος έχει άγνοια των πάντων, ενώ ο δεύτερος εχει επίσης άγνοια των πάντων πλην του θλιβερά περιορισμένου αντικειμένου της εκπαίδευσής του.
Ουδείς - νομίζω - έχει άγνοια των πάντων. Κάθε γνώση ξεκινά από τη βασική διάκριση: εγώ - άλλο.
Ουδείς επίσης μπορεί να έχει γνώση όλων: αν ξέραμε ποιά είναι όλα, τότε απλώς ...θα τα ξέραμε.
Ατέρμονας κύκλος....
Το θέμα νομίζω για τον καθέναν μας, είναι η βασική γνώση:
γιατί εγώ επιλέγω αυτό κι όχι εκείνο;
1)το εκπ/κό μας σύστημα πάσχει σε πολλά (μέθοδοι,εκπ/κοί,υποδομές,ωράρια,εξεταστικά συστήματα,υποστήριξη ειδικών προσεγγίσεων,αξιολόγηση,ανατροφοδότηση επαγγελματικός προσανατολισμός κλπ)
2)η κόπωση των "καλών" μαθητών είναι μεγάλη
3)η ζήτηση για σπουδές είναι καθολική
4)η ανάγκες της αγοράς μικρότερες
5)η ευρωπαϊκή εκπ/κή πρακτική πιο ξεκούραστη για τους μαθητές,χωρίς κατ'οίκον εργασία,με ελεύθερο χρόνο,αθλοπαιδιές κλπ
6)οι έλληνες απόφοιτοι λυκείου είναι πιο προχωρημένοι από άλλους ευρωπαίους στα μαθηματικά,φυσική
7)οι πανεπιστημιακές σπουδές δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν από όλους τους απόφοιτους λυκείου,πόσο μάλλον οι σπουδές μεγάλης ζήτησης
8)η κομματικοποίηση ατα ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι σε απελπιστικά επίπεδα
9)η κοινωνία και η πολιτεία και οι πολιτικοί είναι μόνιμα επικριτικοί και σπάνια σκύβουν στα θέματα παιδείας
κλπ κλπ
που δίνεις βάρος για αναγκαίες αλλαγές , πιο εκπ/κό σύστημα ευρωπαϊκού κράτους θα μας ταίριαζε , ποιο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ μιας και εκεί όλοι (λάθος βέβαια) δίνουν βάρος θα έβλεπες καλό;
Νομίζω ότι, πρέπει να εισάγεται ο καθένας σε όποιο τμήμα θέλει, για ένα βαρύ, θεωρητικό προπαρασκευαστικό έτος.
Στο τέλος του έτους, όσοι αποδεικνύουν ότι κάνουν για την σχολή αυτή, συνεχίζουν. Οι άλλοι, ας πάνε σε άλλη σχολή.
Π.χ. πας στην ιατρική της Αθήνας. Αν την πατήσεις, έχεις τελειώσει από όλες τις Ιατρικές για ας πούμε 5 -8 χρόνια. αλλά μπορείς να δοκιμάσεις στα Νομικά.
Βέβαια, αν γίνει κάτι τέτοιο, όπως έχουν διαστρεβλωθεί τα πράγματα, θα ορμήσουν όλοι σε Ιατρική/Νομική/Αρχιτεκτονική/Πληροφορική.
Μπορεί να υπάρξει λύση όμως, στέλνοντας κα;ποιους υπεράριθμους σε Ιατρική Ιωαννίνων, Πάτρας κλπ. Και νομίζω ότι, σιγά-σιγά το σύστημα θα ισορροπήσει.
Το οικονομικό κόστος είναι τεράστιο. Αλλά είναι μικρότερο από αυτό που προκαλούν τα φροντιστήρια σήμερα.
Λεπτομέρειες δεν μπορώ να σκεφτώ και σίγουρα θα υπάρχουν πολλά δύσκολα σημεία.
Ξέρω όμως ότι, υπάρχουν πολλοί που ξέρουν πως μπορεί να γίνει πρακτικά κι υπάρχουν επίσης παραδείγματα π.χ. Γαλλία που μπορούν να μελετηθούν.
Η ιδέα πάντως είναι, ότι η εξέταση όπως γίνεται σήμερα, δεν μπορεί να αποφαίνεται αν κάνεις για γιατρός ή φιλόλογος. Και να μπορε;σει το Λύκειο να λειτουργεί σαν Λύκειο.
Το θέμα δεν είναι μόνο το κόστος, το θέμα είναι ότι θα κοπεί μια πίτα που μοιράζεται ήδη σε φροντιστήρια, φαουντέισον, κολέγια, ιδιωτικά ΙΕΚ με πρόσβαση για συμπλήρωση σπουδών σε πανεπιστήμια του Εξωτερικού.
Βέβαια, πρέπει να ληφθεί υπόψιν το γεγονός ότι εργάζονται εκεί τουλάχιτον ίσοι εκπαιδευτικοί με αυτούς που είναι στην Δημόσια Εκπ/ση και να υπάρξη μέριμνα για άμεση ένταξή τους στο Δημόσιο σύστημα. Εντάξει οι μπίσνεσμαν που επένδυσαν εκεί, έχουν αποκτήσει πάρα πολλά κεφάλαια, ας αγοράσουν άλλες μετοχές!
αλλά...
Στο Λύκειο δυστηχως προσπαθούν τόσα χρόνια να εφαρμόσουν "το διαβάζω για 1 χρόνο για να χαρώ κάτι που μπορεί να κάνω στο μέλλον" και ξεχνούν όλα τα άλλα...και μόνο που το σκέφτομαι ανατριχιάζω...για αυτό οι περισσότεροι τα "παίζουν" και αντιδρούν μεσω της αδιαφορίας.
Η είσοδος στο πανεπιστήμιο είναι θέμα χαρακτήρα, τύχης, διαβάσματος (όχι μυαλού) και όλα αυτά συνδιάζονται για να αντιμετωπιστεί μία εξωφρενικής πίεσης και δυσκολίας κατάσταση. Είναι πολύ πικρό το ότι χάνονται πολλά μυαλά τόσο άδικα...
Έχετε απόλυτο δίκιο. Αλλά, γιατί μόνον εμείς τα βλέπουμε αυτά;