Αν καταλαβαίνω σωστά...

Η φωτό δική μου: ο Γιώργος (ΓΑΠ) στο προαύλιο της Budesbank.
(να τη στείλω στο Focus?)

...όλα τα κράτη είναι χρεωμένα και έχουν πρόβλημα. Αυτό, συμπεριλαμβάνει και τις ισχυρές οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τις Η.Π.Α.

Αυτό, δημιουργεί ένα παράδοξο: αν χρωστάγανε ο ένας στον άλλο, κάποιος (ή κάποιοι) θα έπρεπε να έχει πλεόνασμα. Βάλτε το κάτω, με ένα παράδειγμα 5 φίλων που δανείζει ο ένας στον άλλο και θα δείτε: δεν βγαίνουν τα μαθηματικά - κάποιος πρέπει να μη χρωστάει αλλά να του χρωστάνε.

Τι γίνεται;

Η απάντηση είναι απλή: όλα τα κράτη χρωστάνε στις τράπεζες.

Μια στιγμή: οι τράπεζες, παντού λειτουργούν υπό κρατικές εγγυήσεις. Αν μια κυβέρνηση αποσύρει την εγγύησή της από μια τράπεζα, η τράπεζα βυθίζεται αύτανδρη και ακαριαία.
Και δεν είναι μόνον οι χρηματικές εγγυήσεις, είναι και οι νομικές φαντάζομαι: ότι το κράτος, θα κυνηγήσει όποιον ληστέψει την τράπεζα, όποιον παίρνει δανεικά κι αγύριστα, όποιον καταχράται τα κεφάλαιά της κλπ.

Άρα, γιοκ κράτος = γιοκ τράπεζα (κάνω κάπου λάθος;). Το ίδιο ισχύει και για όποια επιχειρηματικότητα γενικά.

Πως είναι τότε δυνατόν, οι τράπεζες να στραγγαλίζουν τα κράτη; Δηλαδή, έχω έναν προστάτη που είναι εκ των ων ουκ άνευ, και είμαι de facto και de jure προτεκτοράτο, κι αρχίζω να σφίγγω το λαιμό του προστάτη μου, κι αυτός λέει "δείξε έλεος!".
Αντί να πει "κάτσε καλά μη σου κόψω τον κ*λο"!!!

Κι εδώ που τα λέμε, το χρήμα - εξ ορισμού - ανήκει στα κράτη. Καταλήγει στις τράπεζες μεν, αλλά τα κράτη κρατάνε το δικαίωμα να το εκδίδουν και να το προσδιορίζουν - και τελικά να χειρίζονται την ισοτιμία του όπως θέλουν - ή και να τα αντικαθιστούν.
(Εδώ φαίνεται να υπάρχει μια σύγχυση των εννοιών χρήμα και νόμισμα. Καμιά σύγχυση: όταν η νομισματική πολιτική είναι ο κανόνας, για το νόμισμα θα μιλάμε).

Άρα, το πρόβλημα είναι πολιτικό: έχει αναχθεί σε θρησκευτική πίστη η μη παρέμβαση του κράτους στις λειτουργίες της αγοράς. Ο "παρεμβατισμός" - λέει "εμποδίζει την ανάπτυξη του υγιούς ανταγωνισμού". Γιατί; Γιατί έτσι!!

Και λες: "Είναι υγιές κάθε κράτος", (σ.σ. κράτος στα ελληνικά σημαίνει απλώς "δύναμη"), "να μη μπορεί να κινηθεί αν δεν ακουμπάει τους υπέρογκους τόκους στις τράπεζες, που ζουν μόνον επειδή τις σκεπάζει με την στέγη του";

Η αυτονόμηση του τραπεζικού κεφαλαίου, γέννησε ένα πολύπλοκο τέρας, το τραπεζικό κεφάλαιο, που δεν έχει κανένα παραγωγικό χαρακτήρα και μπορεί να ζει με βάση τα χρέη: η πηγή των τραπεζών είναι τα χρέη - όχι οι επενδύσεις! Αυτό, έχει φύγει πολύ μακρύτερα του "παλιού καλού" (κατ' άλλους "βδελυρού") κρατικο-μονοπωλιακού καπιταλισμού (ΚΜΚ) των Μαρξ-Ένγκελς κι έχει φτάσει στο επίπεδο του σουρεαλισμού.

Μέχρι οι κυβερνήσεις να αποφασίσουν ότι ο ρόλος τους είναι να κυβερνούν, το σύστημα θα παράγει κρίσεις απανωτές!

Αλλιώς, ας δώσουν την διακυβέρνηση στους τραπεζίτες, να αρχίσουν (οι τραπεζίτες) να πηδάνε από τα παράθυρα (θα συμβεί στα σίγουρα...).

Υ.Γ. 1. Μετά από ορθή υπόδειξη φίλου: όταν γράφω "τράπεζες" εννοώ τα hedge funds ή αλλιώς investment banks.
Υ.Γ. 2 Το post θα μπορούσε άνετα να ονομάζεται "Σουρεαλιστικός Καπιταλισμός".