In a body

Ας πούμε μια ...φανταστική ιστορία: Πάω να αγοράσω μια φωτογραφική μηχανή. Επειδή έχω βίτσιο, η μηχανή κοστίζει 2,000 - 3,000 €. Ο πωλητής μου λέει: - Θα πληρώσετε μετρητά ή με κάρτα; - Μετρητά. Επειδή με ξέρει, κι είμαι παλιός πελάτης, συνεχίζει χαμηλόφωνα: - Κοίτα, άμα δε θέλεις απόδειξη, σου κόβω τον ΦΠΑ. Κάνω το λογαριασμό, στις 2,000€ είναι 460€ το κέρδος μου. Αν πάρω την απόδειξη, το κράτος μου εγγυάται το πολύ 300€. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Φανταστική ιστορία λέμε βεβαίως, σιγά μη συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην Ελλάδα. Αν συνέβαιναν όμως, το Υπουργείο Οικονομικών θα λάμβανε μέτρα, έτσι δεν είναι;

Και πάλι αμάν! Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να γίνει για να συνειδητοποιήσεις ότι δεν κάνεις για τη δουλειά; Πως να το πούμε δηλαδή; Γελοιοποιήσαι - αλλά αυτό είναι προσωπικό σου ζήτημα. Γελοιοποιείς όμως και τη χώρα, και τους θεσμούς και την ίδια την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πίτ-μπουλ θ' αμολήσει ο Παπούλιας στην αυλή του, εκπαιδευμένα να σου ορμάνε μόλις σε βλέπουν - να μου το θυμηθείς. Εδώ πια, δεν μπαίνει θέμα πολιτικής και ποια είναι η καλύτερη. Μπαίνει θέμα ελλειμματικής προσωπικότητας, ενός ανθρώπου καταφανώς ανίκανου να διαπιστώσει τι συμβαίνει γύρω του, μπρος του, πίσω του, και προφανώς μέσα του. Με δυο λόγια, είσαι ούφο!! Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι εκτελείς διατεταγμένη υπηρεσία, ότι στόχος σου είναι να καταστρέψεις την κοινωνία και να ξεπουλήσεις τη χώρα, ε, ακόμα και για κάτι τέτοιο, πάλι εντελώς ανίκανος είσαι. Δεν είναι τελικά θέμα γενικότερης κρίσης, συμπεριφοράς αγορών, συσχετισμών στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο κλπ. Είναι απλώς θέμα ενός ανθρώπου που είναι αποδεδειγμένα

Μια ευφυής ανάλυση του αποψινού (15/06/2011) σοβαρότατου διαγγέλματος του πρωθυπουργού: