Φτάνει Γιώργο - αμάν!!

Και πάλι αμάν!
Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να γίνει για να συνειδητοποιήσεις ότι δεν κάνεις για τη δουλειά;

Πως να το πούμε δηλαδή; Γελοιοποιήσαι - αλλά αυτό είναι προσωπικό σου ζήτημα. Γελοιοποιείς όμως και τη χώρα, και τους θεσμούς και την ίδια την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πίτ-μπουλ θ' αμολήσει ο Παπούλιας στην αυλή του, εκπαιδευμένα να σου ορμάνε μόλις σε βλέπουν - να μου το θυμηθείς.

Εδώ πια, δεν μπαίνει θέμα πολιτικής και ποια είναι η καλύτερη. Μπαίνει θέμα ελλειμματικής προσωπικότητας, ενός ανθρώπου καταφανώς ανίκανου να διαπιστώσει τι συμβαίνει γύρω του, μπρος του, πίσω του, και προφανώς μέσα του. Με δυο λόγια, είσαι ούφο!!

Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι εκτελείς διατεταγμένη υπηρεσία, ότι στόχος σου είναι να καταστρέψεις την κοινωνία και να ξεπουλήσεις τη χώρα, ε, ακόμα και για κάτι τέτοιο, πάλι εντελώς ανίκανος είσαι. Δεν είναι τελικά θέμα γενικότερης κρίσης, συμπεριφοράς αγορών, συσχετισμών στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο κλπ.

Είναι απλώς θέμα ενός ανθρώπου που είναι αποδεδειγμένα απολύτως ανίκανος να σκεφτεί, ώστε είτε:

1. Να διορθώσει την αλυσίδα σ' ένα ποδήλατο, ή
2. Να ακολουθήσει τις απλές εντολές των εκτός Ελλάδας προϊσταμένων του, ή
3. Να εμπνεύσει μια κοινωνία που έχει απηυδήσει από τη αθλιότητα και τη διαφθορά ή
4. Να φέρει ένα πολύ βαρύ επώνυμο...

Δηλαδή, αν δεν σ' έλεγαν Παπανδρέου, πως θα ζούσες; Προσωπικά δεν θα σ' εμπιστευόμουν ούτε για κλητήρα. Δε ξέρω, στην φαντασία σου μπορεί να είσαι ο Ιβανόης ή ο Τσε. Μια όμως και η πραγματικότητα αποτελεί τον τελικό κριτή των επιλογών μας, συμπεραίνουμε ότι όλες ανεξαίρετα οι επιλογές σου δείχνουν μια σαφή, καθαρή, κρυστάλλινη βλακεία... Ή,  μια μορφή αυτισμού...

Και οι μεν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες έχουν δικαιώματα αναφαίρετα, αλλά δεν κάνεις κάποιον εμφανώς καθυστερημένο πρωθυπουργό - ακόμα κι αν τον λένε "Παπανδρέου".