Η πιο μεγάλη φούσκα

Ή αλλιώς: η Δημοκρατία στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.

Τους τελευταίους μήνες, όλο και περισσότεροι αστέρες της πολιτικής μας σκηνής, τρυπώνουν στο twitter, προς άγραν (προφανώς) ψηφοφόρων. Εκτός κι αν αποφάσισαν ξαφνικά, ότι είναι ώρα να ανοίξουν απευθείας διάλογο με τους απλούς (διάβαζε: "απλοϊκούς") πολίτες - όπως μας αποκαλούν συνήθως. Μπορείτε να τους πετύχετε αν έχετε κέφι να διαβάσετε τα γραφόμενά τους, αν και σπάνια θα μπουν στον κόπο να σας απαντήσουν. Π.χ. @g_papandreou, @adiamantopoulou, @EVenizelos, @panoskammenos, @PrimeMinisterGR, @xprotopapas κι άλλοι πολλοί - αυξάνονται συνέχεια. Κάποιοι απ' αυτούς είναι ψεύτικοι λογαριασμοί, αλλά οι πέντε πρώτοι που έδωσα ήδη, είναι επιβεβαιωμένα γνήσιοι.

Ωστόσο, ο έκτος λογαριασμός, φρέσκος - φρέσκος στην πιάτσα του twitter, γνήσιος ή όχι, με έβαλε σε ιδιαίτερες σκέψεις - αυτές που με οδήγησαν να γράφω αυτή την ώρα. Ιδού ο "διάλογος" που προηγήθηκε:

Christos Protopapas

Καλημέρα σε όλους!

Kartesios 

Φεύγετε; Αν δε φεύγετε, τι καλή Κυριακή να έχουμε;

Christos Protopapas 

Όταν έρθει η ώρα θα το κρίνει ο λαός..

@blacktom1961 
 Α, ο λαός κρίνει στις συνταγματικές προθεσμίες μόνον ε; Λαϊκή κυριαρχία σε 4ετείς δόσεις ε; Κουρέλι το Σύνταγμα.

@blacktom1961

Έχετε στείλει τη Δημοκρατία στο άρθρο 99. Πτωχεύσατε το πολίτευμα. Πολιτειακές νάρκες είστε πλέον.

 

Δεν απάντησε - τουλάχιστον όχι ακόμα. Όμως, προσέξτε την προηγούμενη απάντηση του εξ επαγγέλματος πολιτικού:

"Όταν έρθει η ώρα θα το κρίνει ο λαός"..

Μια έτοιμη απάντηση για κάθε περίπτωση που αμφισβητείται μια κυβέρνηση σ' αυτόν τον τόπο:

- Άλλα υποσχεθήκατε κι άλλα κάνετε!
- Όταν έρθει η ώρα θα το κρίνει ο λαός.

- Αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό!
- Όταν έρθει η ώρα θα το κρίνει ο λαός.

- Η πολιτική σας είναι καταστροφική!
- Όταν έρθει η ώρα θα το κρίνει ο λαός.

Όταν - στη συνέχεια -  χάνουν τις εκλογές, τότε:

"Κάναμε λάθη και γι' αυτά ο λαός μας έστειλε στην αντιπολίτευση. Θα ανταποκριθούμε με υπευθυνότητα στο ρόλο που μας ανέθεσαν οι πολίτες. Γι' αυτό δεν  πρέπει να βυθιστούμε στην εσωστρέφεια (διάβαζε: αυτοκριτική ανάλυση) γιατί θ' αφήσουμε την κυβέρνηση (σ.σ. τους άλλους) να καταστρέφουν τη χώρα".

 Υπάρχουν φυσικά κι άλλα τέτοια κλισέ, π.χ.


- Σκάνδαλο!
- Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα.


- Εδώ υπάρχει διαπλοκή!
- Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα.

Κι από κοντά οι "εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές" της Βουλής, που ουδέποτε οδήγησαν κάποιον στη φυλακή, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών (δημιούργημα Βενιζέλου) και άλλα πολλά, με δυο λόγια ένα πλήρες δίκτυοπροστασίας και αυτο-αναπαραγωγής ενός συστήματος που νέμεται την εξουσία - και άρα διαχειρίζεται τη Δημοκρατία - κατά το δοκούν. Κι ένα Σύνταγμα - ο θεμελιώδης νόμος της χώρας - διάτρητο.


Η αντανακλαστική (δίκην σκύλου του Pavlov) απάντηση του Πρωτόπαπα λοιπόν, αναδεικνύει όλα αυτά, αλλά και κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο: η Δημοκρατία μας είναι απλώς μια φούσκα. Η πιο μεγάλη φούσκα απ' όλες. Η φράση "όταν έρθει η ώρα θα το κρίνει ο λαός", υποβιβάζει συνειδητά τη λαϊκή κυριαρχία - που είναι το θέμελιο της αστικής δημοκρατίας - στο επίπεδο μιας διαδικασίας που λαμβάνει χώρα άπαξ ανά 4 χρόνια. Οι Έλληνες έτσι γίνονται πολίτες ανά 4 χρόνια για μια ημέρα, ενώ ενδιάμεσα παραμένουν υπήκοοι μιας κυβέρνησης που - προσέξτε: στο όνομα της "δημοκρατικής νομιμοποίησης" (διάβαζε: κοινοβουλευτική πλειοψηφία) που διαθέτει, οικειοποιείται την λαϊκή κυριαρχία αφαιρώντας την ουσία της, δηλαδή τον συνεχή έλεγχο των πολιτών επί των κυβερνητικών επιλογών - αυτό υποτίθεται ότι το αναλαμβάνει η αντιπολίτευση. Η επιπλέον ασφαλιστική δικλείδα που υπάρχει, το Σύνταγμα, καθίσταται στην ουσία ανενεργή και, όπως κυνικά έχει σημειώσει κι ο πρώην πρωθυπουργός (ΓΑΠ), "αν το Σύνταγμά μας απαγορεύει κάποια πράγματα, πρέπει να δούμε πως μπορούμε να το παρακάμψουμε". Η αποθέωση της νέας μας μαγικής λέξης, της "ευελιξίας".

Φυσικά, δε φτάσαμε απευθείας σ' αυτή την κατάσταση σε 2-3 χρόνια. Από τη στιγμή που τέθηκε το δίλλημα "Καραμανλής ή τανκς" στις εκλογές του 1974, η Δημοκρατία τέθηκε υπό αίρεση. Ακολούθησε σωρεία καλπονοθευτικών νόμων, που έφτασαν μέχρι τον συνυπολογισμό των λευκών ψήφων στις άκυρες (!!). Στην ουσία η χώρα, εδώ και δεκαετίες, κυβερνάται από ισχνές μειοψηφίες. Για παράδειγμα, στις εκλογές τους 2009,  η συμμετοχή ήταν 70,92%. Το ΠΑΣΟΚ, έλαβε 43,92% των ψήφων. Ποσοστό δηλαδή στο σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, 70,92*43,92=31,15%. Δηλαδή, η ψήφος λιγότερων από έναν στους τρεις πολίτες, έδωσε στο ΠΑΣΟΚ, με εκλογικό ποσοστό 31,15% , το 53,33% των εδρών της Βουλής. Καθόλου άσχημα ε? Με αντίστοιχο υπολογισμό, φαίνεται ότι η ΝΔ στις εκλογές του 2007 νίκησε με πραγματικό ποσοστό 31,02%.

"Ωραία", θα πει κάποιος, "τι να κάνουμε αφού οι πολίτες αρνούνται τη συμμετοχή"; Για αρχή, ας υπολογίζουμε τα λευκά στα έγκυρα ψηφοδέλτια, όπως δηλαδή είναι το λογικό κι όπως ήταν μέχρις ενός σημείου. Δεύτερον, ας εφαρμόσουμε την απλή αρχή "ένας άνθρωπος, μια ψήφος", που σημαίνει πρακτικά, απλή αναλογική. Τρίτον, ας ενεργοποιήσουμε τον θεσμό των δημοψηφισμάτων περνώντας μια σχετική Συνταγματική τροποποίηση, γιατί, όπως έχει καταντήσει το Σύνταγμα, το δημοψήφισμα χωρίς την ευλογία της κυβέρνησης είναι απολύτως αδύνατον (άρθρο 44.2). Για αρχή μόνον γιατί, ουσιαστικά, όλο το πολιτειακό σύστημα θέλει εκ βάθρων ανασυγκρότηση, αν όχι ανατροπή και σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης (βλ. Ισλανδία 2010-12).

Έτσι, σταδιακά και μέσα σε μια πορεία 40 περίπου χρόνων, που το πολιτικό σκηνικό ανακατασκευάζει τον εαυτό του, ενθάλποντας παπαγάλους τύπου Πρωτόπαπα π.χ., η Δημοκρατία στην Ελλάδα κατάντησε ένα νεκρό κέλυφος, ένα απλό σκηνικό ή αλλιώς, μια φούσκα. Η φούσκα που αποτέλεσε τη βάση πάνω στη οποία φύτρωσε η φούσκα της "ισχυρής Ελλάδας", του "ισότιμου μέλους της Ευρωζώνης", της "Αθήνας 2004" κλπ. κλπ. Οι φούσκες που σκάνε πλέον η μια μετά την άλλη, δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν: το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα πολιτειακό - ούτε καν πολιτικό, δεν μπορεί δηλαδή να λυθεί από τις ίδιες τις δυνάμεις του πολιτικού συστήματος. Το τελευταίο έχει παραδώσει το ρόλο του στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, και περιορίζεται σε μια παρασιτική σε βάρος της κοινωνίας λειτουργία. Κοινώς, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, αλλά κι όσες από τις δυνάμεις της Αριστεράς αυτή την ώρα δεν θέτουν ζήτημα ανατροπής της κατάστασης (ο Κουβέλης π.χ. είναι μια τυπική περίπτωση) εδώ-και-τώρα, είναι απλώς φωλιές παρασίτων που προσπαθούν να επιβιώσουν απομυζώντας ό,τι έχει απομείνει από τις δομές της Ελλάδας.

Η Ελληνική Δημοκρατία, που γέννησε πολλές ελπίδες το 1974-75, επτώχευσε πολιτικά και το πολιτικό σύστημα που την οδήγησε εκεί, τώρα προσπαθεί να καταφύγει στην προστασία του άρθρου 99 του πρωχευτικού κώδικα, ώστε οι πιστωτές (καθένας από εμάς δηλαδή), να μη το διεκδικήσουν. Και δεν πρέπει να το επιτρέψουμε αυτό, για κανένα λόγο. Η Δημοκρατία μας μας ανήκει, αυτή ή κάποια νέα.


 UPDATE: Ο Χρήστος Πρωτόπαπας απάντησε και σχολιάσε κι αυτό το post:


Christos Protopapas

Έχεις άποψη.. ωστόσο είσαι ακραίος! Η πολιτική έχει προσφέρει πολλά..

@blacktom1961

Δεν έχω αντίρρηση. και συγγνώμη αν σας προσβάλλω, δεν είναι προσωπικό καθόλου. Αλλά από την 5η σύνοδο (1977) της ΚΕ φτάσαμε εδώ 

Christos Protopapas 

Το ξέρω ότι δεν είναι προσωπικό, blacktom1961 :- )