Ο ΣΥΡΙΖΑ, απ' το Σαντιάγο ως τη Βαϊμάρη
Καθημερινά, η συμπεριφορά των υπέρμαχων του μνημονίου εκτρέπεται. Κι η εκτροπή τους, είναι κάθε φορά ακόμα μεγαλύτερη από ό,τι θα μπορούσε να αντέξει η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη· γιατί, κάθε φορά, ξεκινούν από εκεί που είχαν σταματήσει την προηγούμενη.
Ας δούμε κάποια δείγματα:
- Ο Βενιζέλος μίλησε προ μηνών για «μετα-κοινοβουλευτική» εποχή. Έτσι, χωρίς άλλες εξηγήσεις.
- Ο Αθανασίου (ΝΔ), επεσήμανε την ίδια ακριβώς εποχή, ότι οι βουλευτές βεβαίως εκπροσωπούν πολίτες, πλην όμως εκλέγονται με συγκεκριμένα κόμματα, και δε γίνεται τέλος πάντων να «κάνουν του κεφαλιού τους», κόντρα στις κομματικές αποφάσεις και πρέπει - όπως είπε - «να το δούμε αυτό στην επερχόμενη Συνταγματική αναθεώρηση».
- Ο Πάγκαλος, αποκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ που έλαβε ποσοστό 26,89 % στις εκλογές του Ιουνίου 2012 «επικίνδυνη συμμορία».
- Αστυνομικοί, αποκαλούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ (του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλαδή) «άπλυτους και βρωμιάρηδες».
- Η αστυνομία βασανίζει ανθρώπους (υπόθεση ΓΑΔΑ που αποκάλυψε το BBC), αλλά ο υπεύθυνος Υπουργός κάνει την πάπια και απειλεί το BBC με μηνύσεις· αντί να κάνει κάποτε το καθήκον του και να στείλει την υπόθεση στον εισαγγελέα.
- Τα μείζονα ΜΜΕ της χώρας, παραπληροφορούν συστηματικά πλέον, οργανωμένα και αδίστακτα, ενώ δεν παραλείπουν να λοιδορούν και να σαρκάζουν "on air" βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. περίπτωση Χασαπόπουλου - Αναγνωστάκη με την διαβόητη «κάτοικο της περιοχής» Ελένη Παπαδοπούλου).
- Μέσα στη Βουλή, γίνονται προσωπικές επιθέσεις, όπως αυτή του γηραιού Κακλαμάνη στην Κωνσταντοπούλου, αλλά και βιαιοπραγίες από μέλη της Χρυσής Αυγής (προς το παρόν).
- Ο δε Βενιζέλος, έχοντας χάσει κάθε μέτρο (αν είχε ποτέ), υβρίζει ανοικτά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ακραίες εκφράσεις και πρωτοφανή χυδαιότητα.
Και το πιο επικίνδυνο απ' όλα:
- Σύσσωμη η κυβέρνηση, προσπαθεί να χρεώσει «πάσαν νόσον και μαλακίαν» του Ελληνικού κράτους στον ΣΥΡΙΖΑ: κουκουλοφόρους, στασιμότητα επενδύσεων, νεκρούς της Marfin, ό,τι να ΄ναι. Η προσπάθεια αυτή συμπεριλαμβάνει NΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αλλά όχι μόνο αυτούς: είναι επίσης το σημείο πάνω στο οποίο ταυτίζονται οι τρεις εταίροι της κυβέρνησης με τη Χρυσή Αυγή, η οποία θεωρεί (ορθώς) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός της αντίπαλος.
Τα σημάδια δεν είναι καλά.
Πριν τρία χρόνια, αυτά τα φαινόμενα θα ήταν αδιανόητα. Οποιοσδήποτε υιοθετούσε τέτοιες τακτικές θα βρισκόταν αντιμέτωπος με την απόρριψη: κοινοβουλευτικά, κοινωνικά, πολιτικά. Σήμερα όμως τα ανεχόμαστε, ίσως σαν σημεία των καιρών, χωρίς να διευκρινίζουμε ποιοι «καιροί» είναι αυτοί ακριβώς.
Τα σημάδια όμως, δείχνουν ότι είναι οι καιροί στους οποίους έχουν ενεργοποιηθεί μηχανισμοί αλλοίωσης της Δημοκρατίας. Αν οι συμπεριφορές, η «κουλτούρα» δηλαδή, αγνοούν τους θεσμούς οι οποίοι είναι προϊόντα της Ιστορίας, τότε οι θεσμοί διαβρώνονται και καταρρέουν ταχύτατα - ή χάνονται στη λήθη. Τα όρια (που σε κάποια ιστορική φάση κρίθηκαν αναγκαία) διαλύονται, οι περιορισμοί αίρονται, και το παιχνίδι ανοίγει ανεξέλεγκτα.
Το κακό ξεκίνησε από την αδιανόητη ΠΑΣΟΚική ρήση «δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές». Από 'κείνο το σημείο και πέρα, η κοινωνική συνοχή άρχισε να ξηλώνεται και μαζί της, ό.τι κάνει το σύστημα, σύστημα· δηλαδή, ο αυτοπεριορισμός των κοινωνικών συστημάτων.
Να είναι άραγε, ο βρυχηθμός του θνήσκοντος παλαιοκομματισμού απλώς, χωρίς κοινωνικές προεκτάσεις; Αμφιβάλω πολύ, τόσο θεωρητικά, όσο και εμπειρικά: βλέποντας γύρω μου, παρατηρώ σημάδια υφέρποντος φασισμού σε πολλές εκδηλώσεις.
Αλλά, το τι πραγματικά έχει συμβεί, θα αποκαλυφθεί όταν και αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, θα δούμε τον πλέον ανήθικο και βρώμικο «πόλεμο» που μπορεί να γίνει στη νόμιμη κυβέρνηση μιας χώρας. Μηχανισμοί προπαγάνδας και παραπληροφόρησης σε πλήρη λειτουργία, διαστρεβλώσεις και κινδυνολογίες - ακόμα και ...σεξουαλικά «σκάνδαλα» υποθέτω ότι θα «πληροφορηθούμε». Και παράλληλα, στημένες απεργίες, στο στυλ της Χιλής του Αλιέντε, «οργισμένους νοικοκυραίους» θρησκόληπτους πολίτες κλπ.
Πως να σταθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ' αυτά;
Η λύση είναι τόσο απλή, όσο και περίπλοκη. Με μια πορεία προς τους πολίτες, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Με στόχο την οργάνωση των πολιτών - όχι στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στα σχήματα που οι ίδιοι θα επιλέξουν. Με προσήλωση στη Δημοκρατία, με φανατισμό Βενεδικτίνων μοναχών - δεν υπάρχει άλλη λύση.
Λέγεται συχνά, ότι η κατάσταση της Ελλάδας μοιάζει με 'κείνη της Βαϊμάρης. Πράγματι, υπάρχουν πολλά κοινά σημεία, μνημόνια, χρέη, εξαθλίωση, ξένες δυνάμεις κλπ. Υπάρχει όμως και μια μεγάλη διαφορά: στα χρόνια της Βαϊμάρης, οι τότε «μνημονιακοί» υπερασπίζονταν απελπισμένα την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Στην Ελλάδα,συμβαίνει το αντίθετο: οι αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι το στήριγμα του κοινοβουλευτισμού. Αντίθετα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, δείχνουν να τον θεωρούν εμπόδιο. Κι η Χρυσή Αυγή βεβαίως από δίπλα, γνωστός θιασώτης του ολοκληρωτισμού.
Για άλλη μια φορά επισημαίνω: ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, εκ των πραγμάτων αυτή την ώρα, είναι η υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Και αυτό οφείλει να το αναδείξει και να καλέσει τους πολίτες σε πανστρατιά. Να μη γίνει η Ελλάδα η αρχή του «μετα-κοινοβουλευτισμού».
Ας δούμε κάποια δείγματα:
- Ο Βενιζέλος μίλησε προ μηνών για «μετα-κοινοβουλευτική» εποχή. Έτσι, χωρίς άλλες εξηγήσεις.
- Ο Αθανασίου (ΝΔ), επεσήμανε την ίδια ακριβώς εποχή, ότι οι βουλευτές βεβαίως εκπροσωπούν πολίτες, πλην όμως εκλέγονται με συγκεκριμένα κόμματα, και δε γίνεται τέλος πάντων να «κάνουν του κεφαλιού τους», κόντρα στις κομματικές αποφάσεις και πρέπει - όπως είπε - «να το δούμε αυτό στην επερχόμενη Συνταγματική αναθεώρηση».
- Ο Πάγκαλος, αποκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ που έλαβε ποσοστό 26,89 % στις εκλογές του Ιουνίου 2012 «επικίνδυνη συμμορία».
- Αστυνομικοί, αποκαλούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ (του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλαδή) «άπλυτους και βρωμιάρηδες».
- Η αστυνομία βασανίζει ανθρώπους (υπόθεση ΓΑΔΑ που αποκάλυψε το BBC), αλλά ο υπεύθυνος Υπουργός κάνει την πάπια και απειλεί το BBC με μηνύσεις· αντί να κάνει κάποτε το καθήκον του και να στείλει την υπόθεση στον εισαγγελέα.
- Τα μείζονα ΜΜΕ της χώρας, παραπληροφορούν συστηματικά πλέον, οργανωμένα και αδίστακτα, ενώ δεν παραλείπουν να λοιδορούν και να σαρκάζουν "on air" βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. περίπτωση Χασαπόπουλου - Αναγνωστάκη με την διαβόητη «κάτοικο της περιοχής» Ελένη Παπαδοπούλου).
- Μέσα στη Βουλή, γίνονται προσωπικές επιθέσεις, όπως αυτή του γηραιού Κακλαμάνη στην Κωνσταντοπούλου, αλλά και βιαιοπραγίες από μέλη της Χρυσής Αυγής (προς το παρόν).
- Ο δε Βενιζέλος, έχοντας χάσει κάθε μέτρο (αν είχε ποτέ), υβρίζει ανοικτά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ακραίες εκφράσεις και πρωτοφανή χυδαιότητα.
Και το πιο επικίνδυνο απ' όλα:
- Σύσσωμη η κυβέρνηση, προσπαθεί να χρεώσει «πάσαν νόσον και μαλακίαν» του Ελληνικού κράτους στον ΣΥΡΙΖΑ: κουκουλοφόρους, στασιμότητα επενδύσεων, νεκρούς της Marfin, ό,τι να ΄ναι. Η προσπάθεια αυτή συμπεριλαμβάνει NΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αλλά όχι μόνο αυτούς: είναι επίσης το σημείο πάνω στο οποίο ταυτίζονται οι τρεις εταίροι της κυβέρνησης με τη Χρυσή Αυγή, η οποία θεωρεί (ορθώς) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός της αντίπαλος.
Τα σημάδια δεν είναι καλά.
Πριν τρία χρόνια, αυτά τα φαινόμενα θα ήταν αδιανόητα. Οποιοσδήποτε υιοθετούσε τέτοιες τακτικές θα βρισκόταν αντιμέτωπος με την απόρριψη: κοινοβουλευτικά, κοινωνικά, πολιτικά. Σήμερα όμως τα ανεχόμαστε, ίσως σαν σημεία των καιρών, χωρίς να διευκρινίζουμε ποιοι «καιροί» είναι αυτοί ακριβώς.
Τα σημάδια όμως, δείχνουν ότι είναι οι καιροί στους οποίους έχουν ενεργοποιηθεί μηχανισμοί αλλοίωσης της Δημοκρατίας. Αν οι συμπεριφορές, η «κουλτούρα» δηλαδή, αγνοούν τους θεσμούς οι οποίοι είναι προϊόντα της Ιστορίας, τότε οι θεσμοί διαβρώνονται και καταρρέουν ταχύτατα - ή χάνονται στη λήθη. Τα όρια (που σε κάποια ιστορική φάση κρίθηκαν αναγκαία) διαλύονται, οι περιορισμοί αίρονται, και το παιχνίδι ανοίγει ανεξέλεγκτα.
Το κακό ξεκίνησε από την αδιανόητη ΠΑΣΟΚική ρήση «δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές». Από 'κείνο το σημείο και πέρα, η κοινωνική συνοχή άρχισε να ξηλώνεται και μαζί της, ό.τι κάνει το σύστημα, σύστημα· δηλαδή, ο αυτοπεριορισμός των κοινωνικών συστημάτων.
Να είναι άραγε, ο βρυχηθμός του θνήσκοντος παλαιοκομματισμού απλώς, χωρίς κοινωνικές προεκτάσεις; Αμφιβάλω πολύ, τόσο θεωρητικά, όσο και εμπειρικά: βλέποντας γύρω μου, παρατηρώ σημάδια υφέρποντος φασισμού σε πολλές εκδηλώσεις.
Αλλά, το τι πραγματικά έχει συμβεί, θα αποκαλυφθεί όταν και αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, θα δούμε τον πλέον ανήθικο και βρώμικο «πόλεμο» που μπορεί να γίνει στη νόμιμη κυβέρνηση μιας χώρας. Μηχανισμοί προπαγάνδας και παραπληροφόρησης σε πλήρη λειτουργία, διαστρεβλώσεις και κινδυνολογίες - ακόμα και ...σεξουαλικά «σκάνδαλα» υποθέτω ότι θα «πληροφορηθούμε». Και παράλληλα, στημένες απεργίες, στο στυλ της Χιλής του Αλιέντε, «οργισμένους νοικοκυραίους» θρησκόληπτους πολίτες κλπ.
Πως να σταθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ' αυτά;
Η λύση είναι τόσο απλή, όσο και περίπλοκη. Με μια πορεία προς τους πολίτες, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Με στόχο την οργάνωση των πολιτών - όχι στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στα σχήματα που οι ίδιοι θα επιλέξουν. Με προσήλωση στη Δημοκρατία, με φανατισμό Βενεδικτίνων μοναχών - δεν υπάρχει άλλη λύση.
Λέγεται συχνά, ότι η κατάσταση της Ελλάδας μοιάζει με 'κείνη της Βαϊμάρης. Πράγματι, υπάρχουν πολλά κοινά σημεία, μνημόνια, χρέη, εξαθλίωση, ξένες δυνάμεις κλπ. Υπάρχει όμως και μια μεγάλη διαφορά: στα χρόνια της Βαϊμάρης, οι τότε «μνημονιακοί» υπερασπίζονταν απελπισμένα την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Στην Ελλάδα,συμβαίνει το αντίθετο: οι αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι το στήριγμα του κοινοβουλευτισμού. Αντίθετα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, δείχνουν να τον θεωρούν εμπόδιο. Κι η Χρυσή Αυγή βεβαίως από δίπλα, γνωστός θιασώτης του ολοκληρωτισμού.
Για άλλη μια φορά επισημαίνω: ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, εκ των πραγμάτων αυτή την ώρα, είναι η υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Και αυτό οφείλει να το αναδείξει και να καλέσει τους πολίτες σε πανστρατιά. Να μη γίνει η Ελλάδα η αρχή του «μετα-κοινοβουλευτισμού».
Σχόλια