Σαν ένα δέντρο, σαν ένα δάσος στην πλατεία Ταξίμ

Μήνυμα από Τουρκία (δεν είναι δικό μου το κείμενο, απλώς το μεταφέρω)

Σαν ένα δέντρο, σαν ένα δάσος στην πλατεία Ταξίμ

Το συνδικάτο μου είναι μέρος μιας πλατφόρμας μαζί με επαγγελματικές ενώσεις και συνοικιακές οργανώσεις. Αυτή η πλατφόρμα διαμαρτύρεται για τα κατασκευαστικά έργα στο Ταξίμ, που θα κατεδαφίσουν το πάρκο που υπάρχει εκεί. Γι αυτό το λόγο παρακολούθησα τη σχετική καμπάνια στην πλατεία Ταξίμ.

Όταν άκουσα ότι μπουλντόζες ήρθαν και έκοψαν τα δέντρα στο πάρκο, έτρεξα εκεί. Αντί να σταματήσει την παράνομη κατασκευή (το δικαστήριο ανακάλεσε το κατασκευαστικό σχέδιο), η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα εναντίον ανθρώπων που ήθελαν να σώσουν τα δέντρα. 

Το πρώτο βράδυ πήραμε τις σκηνές και τους υπνόσακούς μας και πήγαμε στο πάρκο. Τραγουδήσαμε και συζητήσαμε μέχρι το ξημέρωμα. Το απόγευμα χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν. Η συναυλία βρισκόταν σε εξέλιξη στην εξέδρα. Συζητούσαμε για την αστική ανάπλαση, την περιβαλλοντική καταστροφή, τα ανθρώπινα και τα εργασιακά δικαιώματα. Κοινός τόπος όλων αυτών των συζητήσεων ήταν ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των κυβερνητικών πολιτικών. Συγκροτήθηκε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη και διευρυνόμενη επιτροπή.

Όταν ξύπνησα το πρωί, η κατασκήνωση είχε πνιγεί στα δακρυγόνα και όλοι γύρω έτρεχαν. Η αστυνομία έβαλε φωτιά στις σκηνές. Ξερίζωσε τα δέντρα που είχαν φυτευτεί μια μέρα πριν. Οι μπουλντόζες δούλευαν υπό την προστασία των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων καταστολής ταραχών.  

Δεν θελήσαμε να πάρουμε εκδίκηση από την Αστυνομία. Κάποιος διάβαζε ένα μυθιστόρημα στους αστυνομικούς με τη βοήθεια ενός μεγαφώνου που διασώθηκε από τη φωτιά. Κάποιος άλλος ρωτούσε “γιατί βάλατε φωτιά στην κιθάρα μου;”, αλλά τραγουδώντας.

Όταν καταφέραμε να μπούμε στο πάρκο, βάλαμε μεγαλύτερα αντίσκηνα. Το βράδυ υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στην πλατεία. Γνωστοί μουσικοί ακύρωσαν τις συναυλίες τους και ήρθαν στο πάρκο.

Άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις βρέθηκαν μαζί...Άνθρωποι και απεργοί εργαζόμενοι από περιοχές που είχαν πληγεί από τη δίψα των εταιριών και της κυβέρνησης για κέρδος...Οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων, κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, φοιτητικές οργανώσεις, φεμινιστές και φεμινίστριες, αναρχικοί, χορτοφάγοι...

Την επόμενη νύχτα ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι. Τα σκουπίδια μαζεύονταν περιοδικά.  Εθελοντικές ομάδες περιφρούρησης έκαναν περιπολίες. Οι γυναίκες μπορούσαν να κυκλοφορήσουν άνετα στην περιοχή της κατασκήνωσης. Οι νέοι κανόνες της κυβέρνησης για το αλκοόλ μετέτρεψαν την κατανάλωσή του σε πολιτική πράξη. Άνθρωποι φώναζαν συνθήματα, τραγουδούσαν και έπιναν.

Κατά το πρωί μοιράστηκαν εκατοντάδες προστατευτικά γυαλιά, μάσκες για τα αέρια, λεμόνια, ξύδια και αυτοσχέδια διαλύματα κατά των δακρυγόνων φτιαγμένα από χάπια για το στομάχι. Υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι στο πάρκο, όταν η αστυνομία επιτέθηκε στις 5.00 το πρωί. Δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση και ξαφνικά δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Εκκενώσαμε το πάρκο σύμφωνα με το σχεδιασμό που είχαμε κάνει νωρίτερα.  

Οι συγκρούσεις στο δρόμο συνεχίστηκαν μέχρι το πρωί. Κατάφερα να τρυπώσω στο πάρκο ήρεμα, εκμεταλλευόμενος την κούραση της αστυνομίας. Είδα το Βόσπορο πίνοντας το τσάι μου κάτω από τη σκιά ενός δέντρου. Ελπίζω ότι δεν ήταν η τελευταία φορά που βλέπω αυτή τη θέα.

Οι διαδηλωτές προσπάθησαν να μπουν στο πάρκο, ανασυντασσόμενοι στους γύρω δρόμους ξανά και ξανά. Η αστυνομία τούς εμπόδισε χρησιμοποιώντας υπερβολική βία. Ολόκληρη η πόλη μετατράπηκε σε αρένα διαδηλώσεων. Πολλοί διαδηλωτές διέσχισαν τη γέφυρα που συνδέει την Ασία με την Ευρώπη.

Ποιοί είναι, λοιπόν, αυτοί που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία; Δεν θα ήταν αλήθεια αν έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κοινές απόψεις και κοινούς στόχους. Το μόνο κοινό τους είναι ότι είναι εξοργισμένοι με την κυβέρνηση...Η αστυνομική βία ενάντια στη νεολαία που ήθελε να προστατεύσει τα δέντρα, προκάλεσε τον κόσμο και έβγαλε στους δρόμους όλους όσοι εναντιώνονται στην κυβέρνηση.

Χιλιάδες γυναίκες και άνδρες που δεν είχαν συμμετάσχει ποτέ σε πολιτικές διαδηλώσεις, συγκρούστηκαν με την αστυνομία μέχρι αργά τη νύχτα και κατέβηκαν ξανά σε νέες διαδηλώσεις, χωρίς καν να φάνε πρωινό. Με τις αυτοσχέδιες μάσκες τους κατά των αεριών εξεγέρθηκαν ενάντια στην αστυνομία, άλλοτε τραγουδώντας κι άλλοτε βρίζοντας. Υπήρχαν διαδηλωτές από πλούσιες οικογένειες, αλλά και άνεργοι άνθρωποι...Από μουσουλμανικές ενώσεις μέχρι σοσιαλιστικά κόμματα, πολλές διαφορετικές ομάδες στάθηκαν πλάι πλάι.

Άνθρωποι που αναζήτησαν καταφύγιο σε ένα οδόφραγμα, έγραφαν στο Twitter, ανέβαζαν φωτογραφίες στο Instagram κρατώντας ένα αστυνομικό κράνος. Μαθητές ζωγραφιζαν γκράφιτι με ζόρικα μηνύματα για τον Πρωθυπουργό. Άνθρωποι που έπιναν μια μπύρα σε μια μικρή ανάπαυλα...Συνάντησα ένα ζευγάρι που έκαναν σχέδια για το γάμο τους σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο, όπου κατέφυγα όταν έβρεχε πλαστικές σφαίρες.

Τις προηγούμενες πέντε μέρες ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός διαδηλωτών διασκεδάζουν και διαδηλώνουν ταυτόχρονα, χωρίς να κοιμούνται ή να ξεκουράζονται. Το πιο πολυτραγουδισμένο σύνθημα είναι το “Κυβέρνηση, παραιτήσου!”. Η αστυνομική βία δεν τους απομακρύνει. Τώρα ο φόβος έχει ηττηθεί. Μάθαμε να υψώνουμε τη φωνή μας, όταν θυμώνουμε. Πολλοί άνθρωποι  αγωνίζονται, άλλοι χορεύουν. Μερικοί επιτίθενται σε κατάσταση μέθης. Μερικοί μαζεύουν τα σκουπίδια και φροντίζουν τα αδέσποτα ζώα του δρόμου.

Δεν ξέρω τί θα συμβεί αύριο! Αλλά σήμερα είναι μια καινούρια μέρα και είμαστε όλοι και όλες κανούριοι άνθρωποι.

Τί κάνω τώρα; Ενώ δέκα χιλιάδες διαδηλωτές ζητούν την παραίτηση του Πρωθυπουργού για πολλούς διαφορετικούς λόγους, σάς γραφω πάνω στο καπό ενός αναποδογυρισμένου περιπολικού.

Kivanc Eliacik

Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας DISK,

ακτιβιστής της Πλατείας Ταξίμ