Η μικρά και αδύναμος - πλην τιμία - παρθένος...

Υπάρχει γενικά σ' αυτή χώρα, μια ανεξήγητη ηττοπάθεια. Και θα εξηγήσω.

Πολύς λόγος γίνεται, συχνά - πυκνά, για τις δυνατότητες της Ελλάδας. Μια μερίδα πολιτικών (διάβαζε: άεργων και συχνά αγράμματων), εκφράζει επαγγελματικά αυτήν την νοοτροπία και την προπαγανδίζει επιθετικά. Δηλαδή:

Λένε: Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα. Πως είναι δυνατό η Ελλάδα να τα βάλει μαζί της;

Η πραγματικότητα: Από το 1821 και πέρα, η Ελλάδα επεκτείνεται συνεχώς σε βάρος της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (εκτός από την περίπτωση της Επτανήσου). Βάλτε κάτω οποιονδήποτε χάρτη θέλετε και ελέγξτε το. Οι Τούρκοι ουρλιάζουν έξαλλοι - από την πλευρά τους, έχουν δίκιο. Που είναι η μικρά και αδύναμος Ελλάς;

Λένε: Η τουρκική διπλωματία είναι παλιά, ικανότατη και έχει υπομονήήήή……

Η πραγματικότητα: Η οθωμανική διπλωματία ήταν ικανή, όσο βέβαια έκανε παραχωρήσεις. Μόλις έφτασε στο όριό της (την εποχή του Αβδούλ Χαμίτ), τους πήρε και τους σήκωσε κι η αυτοκρατορία διαμελίστηκε. Όσο για την τουρκική διπλωματία, λίγο - ελάχιστα - που είχε συγκροτηθεί, διαλύθηκε εντελώς επί πρωθυπουργίας Τουργκούτ Οζάλ, όταν ο τελευταίος διατύπωσε - και επέβαλε - το δόγμα της προσωπικής ευθύνης του Τούρκου πρωθυπουργού στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής· σε επόμενη φάση, η Τανσού Τσιλλέρ, ολοκλήρωσε την καταστροφή. Απόδειξη δε του πόσο μακριά νυχτωμένη είναι η τουρκική διπλωματία, είναι οι παταγώδεις διαδοχικές αποτυχίες της Τουρκίας στην άσκηση επιρροής στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (τις "τουρκόφωνες") (πρβλ. "Στρατός και Διπλωματία", Φ. Ρόμπινς για την Τουρκία και "Οι Οθωμανοί", Andrew Wheatcroft για τους Οθωμανούς βέβαια).

Λένε: Μα δεν είδατε τι πάθαμε στην Κύπρο;

Η πραγματικότητα: Στην Κύπρο δεν έγινε απόβαση, έγινε αποβίβαση. Όχι μόνο η Ελλάδα δεν βοήθησε την Κύπρο στο ελάχιστο (γιατί δεν ήθελε - αν και μπορούσε να πλήξει τον αποβατικό στόλο), αλλά ούτε κι οι Κυπριακές δυνάμεις πολέμησαν όπως μπορούσαν, τουλάχιστον μέχρι να καταρρεύσει η χούντα του Σαμψών. Και τότε ήταν αργά, υπήρχε ήδη ισχυρό προγεφύρωμα. Ο δε τρομερός τουρκικός στρατός, αυτός που πήγε στην Κύπρο, ήταν χεσμένοι επάνω τους, γιατί ξέρανε καλά ότι αν συναντούσαν αντίσταση, ήταν ξοφλημένοι (πρβλ. "Νταλγκά - νταλγκά", Σ. Ιορδανίδου, η μαρτυρία του τότε αξιωματικού και συμβούλου του Ετζεβίτ, Yalcin Kucuk).

Λένε: Η Μικρασιατική καταστροφή πρέπει να μας διδάξει να έχουμε συναίσθηση των αδυναμιών μας.

Η πραγματικότητα: Αυτό που μας διδάσκει το 1922, είναι ότι έπρεπε να κρατήσουμε τα μέρη που είχαν ελληνικούς πληθυσμούς - και μπορούσαμε να το κάνουμε. Παραμένει ανεξήγητο το γιατί, το 1923, ο Βενιζέλος δεν επιτέθηκε στην Ανατολική Θράκη, να φτάσει μέχρι την Κων/πολη. Πρακτικά ήταν απολύτως εφικτό, κάτι που ήξερε και έτρεμε ο Κεμάλ (πρβλ. "Κεμάλ Ατατούρκ - Ομιλίες", μτφρ. Σ. Σολταρίδη).

Επίσης,

Λένε: Η Ευρώπη που είναι προηγμένη, ενώ στην Ελλάδα δεν φτιάχνουμε ούτε καρφίτσες.

Η πραγματικότητα: Ούτως ή άλλως η Ελλάδα έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων - παρά τους διάφορους δείκτες - παραμένει ψηλό. Απόδειξη: το προσδόκιμο όριο ζωής τω Ελλήνων και το ποσοστό αυτοκτονιών.

Λένε: Αυτά, που όλοι τα παίρνουν και τα πιάνουν, μόνο στην Ελλάδα γίνονται.

Η πραγματικότητα: Ο Κράξι πέθανε στην εξορία, ενώ εξαιτίας του χρηματισμού της Γαλλίδας επιτρόπου, υποχρεώθηκε σε παραίτηση όλη η Κομισιόν. Τα ξεχνάμε;

Λένε: Α, ρε στην Ελλάδα που είμαστε αμόρφωτοι, πότε θα γίνουμε Ευρωπαίοι;

Η πραγματικότητα: Έχετε προσπαθήσει να συζητήσετε σοβαρά με Ευρωπαίους/ες να δείτε το μορφωτικό τους επίπεδο; Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, τα χάλια τους είναι απίστευτα.

Λένε: Το κόλλημα με τους αρχαίους Έλληνες, δείχνει τη σημερινή μας φτώχεια. Ενώ οι Ευρωπαίοι, βλέπουν μπροστά.

Η πραγματικότητα: Οι Ευρωπαίοι δεν βλέπουν ούτε την τύφλα τους. Το δε αρχαιοελληνικό κόλλημα, είναι διεστραμμένη κληρονομιά του Διαφωτισμού στην Ελλάδα. Ανακαλύψανε δηλαδή του σωκρατικούς φιλοσόφους και τρελάθηκαν απ' τη χαρά τους. Υπήρχανε βέβαια κι οι προσωκρατικοί, αλλά δεν τους πήραν έγκαιρα είδηση - τόσο ζώα είναι!! Καμία σχέση η αρχαία Ελλάδα έχει, με την διαστροφή των Διαφωτιστών.

Και πάει λέγοντας….

Υπάρχουν λοιπόν οι ηττημένοι: αυτοί του πολιτισμού, αυτοί της μάχης, ακόμα κι οι ηττημένοι του εμφυλίου, που μανιωδώς χαρίζουν τον όρο "έθνος" στους εθνικιστές.

Ε λοιπόν, εγώ δεν πολέμησα το '22, δεν ηττήθηκα το '46-49, δεν νοιώθω ηττημένος, ούτε μειονεκτικός απέναντι στην Τουρκία, ή την Ευρώπη (το πέραν του Ατλαντικού βουστάσιο δεν το πιάνω στο σόμα μου, μη γίνω χυδαίος).

Με δυο λόγια, ο Σημίτης, η Μπακογιάννη και οι εκάστοτε παρατρεχάμενοί τους, να πάνε να βρουν άλλο κορόιδο!!!

Έρρωσθε, Heinz!!

Υ.Γ. #$@#*!!!