Χιούστον καλεί ΠΑΣΟΚ - ΠΑΣΟΚ λαμβάνεις; Λαμβάνεις;

Πλάκα έχει το ΠΑΣΟΚ.
Σαν ένα διαστημόπλοιο, που όλα τα συστήματα επικοινωνίας του έχουν καταρρεύσει. Καμία επαφή με τον μητρικό πλανήτη. Καμία πληροφόρηση για το τι συμβαίνει έξω από αυτό. Καμιά γνώση του "έξω" του, για το τι συμβαίνει εντός του.

Ένα UFO δηλαδή.

Τα συστήματα, αποτελούν λύσεις. Κανείς δεν ξυπνάει ένα πρωί λέγοντας "δεν έχουμε τι να κάνουμε σήμερα, ας στήσουμε λοιπόν ένα σύστημα". Αντίθετα, κάποιος (κάποιοι) χαρακτηρίζει κάτι ως πρόβλημα που δεν μπορεί να αγνοήσει. Και καταφεύγει στην συγκρότηση ενός συστήματος για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Τα συστήματα δηλαδή, είναι λύσεις στην προοπτική αλλαγής (και συντηρητικοί μηχανισμοί επίσης, αλλά ας μη το μακρύνουμε εδώ...).
Μ' αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι έχουν συγκροτηθεί εταιρείες, οικογένειες, οργανισμοί, οικοσυστήματα, κοινωνικές ομάδες, και το μεγαλύτερο σύστημα όλων: η κοινωνία.

Το ίδιο και τα πολιτικά κόμματα. Πράγμα που μας φέρνει στο ΠΑΣΟΚ. Δυο λόγοι μπορεί να θεωρηθεί ότι οδηγούν στη συγκρότηση ενός πολιτικού κόμματος:

• Η ανάγκη κάποιων ανθρώπων να κατακτήσουν την εξουσία. Και επειδή "η ισχύς εν τη ενώσει", πάνε όλοι μαζί.
• Κάποια κοινωνικά προβλήματα που αναδεικνύονται ως πιεστικά και υπονοούν ένα έλλειμμα στον τρόπο που το υπάρχον πολιτικό σύστημα θεωρεί τα πράγματα. Χρειάζεται άρα μια νέα θεώρηση - ένα νέο κόμμα.
  

Όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στη συγκρότηση του ΠΑΣΟΚ - και φαίνεται να ανήκουν και στις δυο παραπάνω κατηγορίες - σήμερα εκλείπουν: το ΠΑΣΟΚ δεν βλέπει τα προβλήματα που έβλεπε το 1974, κι από εξουσία (και χρήμα βεβαίως) τα στελέχη του, μάλλον έχουν χορτάσει.

Καταρχήν σήμερα τα προβλήματα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει το "κράτος της Δεξιάς", η Μακρόνησος και τα Γιούρα έχουν πια ιστορική αξία, όσο για το Πολυτεχνείο... (...τελοσπάντων). Η βασική ιδέα της κοινωνικής ολοκλήρωσης ("να έρθουν οι μη προνομιούχοι στο προσκήνιο"), υλοποιήθηκε. Οι μη προνομιούχοι (και ταυτοχρόνως στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ευρύτερης Αριστεράς) είναι πια στελέχη της πολιτικής - κοινωνικής ζωής του τόπου. Κάποιοι, και της οικονομικής ζωής.

Τα συνθήματα "Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση" είναι εκτός τόπου και χρόνου.

1. Η "Εθνική Ανεξαρτησία", βρίσκεται αντιμέτωπη με την παγκοσμιοποίηση, που δημιουργεί ένα δίκτυο αλληλεξαρτόμενων τοπικών οικονομιών μάλλον, παρά εθνικών. Το Λονδίνο διασυνδέεται με τη Νέα Υόρκη, το Sao Paulo και το Hong-Kong, ένα δίκτυο πόλεων και περιοχών (όπως η Silicon Valley) που διαπερνά τα εθνικά κράτη και αλλάζει τους όρους υπό τους οποίους ένας τόπος μπορεί να διεκδικήσει την ευημερία του.
2. Η "Λαϊκή Κυριαρχία", βρίσκεται επίσης αντιμέτωπη με την παγκοσμιοποίηση. Ένα παγκόσμιο δίκτυο διακυβέρνησης αναδύεται, με δομές που αναλαμβάνουν κανονιστικό ρόλο στα πάντα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. το ΝΑΤΟ κλπ. από την μια μεριά, η Διεθνής Αμνηστία, το WWF, το παγκοσμιοποιημένο κίνημα κατά των G8 από την άλλη - δυο όψεις του ίδιου νομίσματος: η παγκοσμιοποιημένη διακυβέρνηση.
3. Η "Κοινωνική Απελευθέρωση", έγινε καταρχήν "κοινωνική ολοκλήρωση", όπως το ΠΑΣΟΚ την καταλάβαινε το 1981. Και τώρα, βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατανομή ρόλων στο παγκόσμιο σύστημα. Για να είμαστε σαφείς, το παγκόσμιο σύστημα δεν ενδιαφέρεται για το ρόλο του κάθε Έλληνα σ' αυτό (δεν διαβάζετε καμιά θεωρία συνωμοσίας εδώ!!). Όποιος έχει κάτι να προσφέρει στην ολοκλήρωση του παγκόσμιου συστήματος, συμπεριλαμβάνεται - εκ των πραγμάτων. Οι άλλοι μένουν απέξω, σε μια διεργασία αποκλεισμού και περιθωριοποίησης που είναι πρωτόφαντη ιστορικά, γιατί αγκαλιάζει (όπως κι η παγκοσμιοποίηση) όλο τον πλανήτη: την κοινωνία.

Άρα, που είναι το ΠΑΣΟΚ σ' αυτά; Που είναι ο "Γιώργος" που δεν κατάλαβα γιατί επανεξελέγη; Που είναι ο Βενιζέλος που σήμερα ο πραιτωριανός του Αν. Λοβέρδος ξεστόμισε το αμίμητο: "Δεν είναι δουλειά των πολιτών να προτείνουν λύσεις, αλλά να διαλέγουν όποια θεωρούν καλύτερη";

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εν πτήσει. Ψάχνει να βρει ταυτότητα, αλλά δεν ξέρει πως να το κάνει. Μπορεί κάποτε, με το καλό, να προσγειωθεί. Μπορεί να χαθεί στο διάστημα, μπορεί να μείνει κι από καύσιμα και να τσακιστεί.
Αλλά, αποκλείεται να το περιμένει η Ιστορία....