Erdogan
Πριν από 15 περίπου χρόνια, σε μια εκδήλωση που είχε κάνει η ομάδα ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ, το θέμα ήταν "Η προοπτική της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση".
Τότε ακόμα, δούλευα σαν δημοσιογράφος.
Σε μια παρέμβασή μου εκεί, προσπάθησα να εξηγήσω ότι ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας ήταν κάτι μάλλον αδύνατο: το να ζητάς από κεμαλικό καθεστώς να εκδημοκρατιστεί, ισοδυναμούσε με αυτοκτονία, κι ήταν τουλάχιστον αφελές από την πλευρά μας να έχουμε την απαίτηση να αυτοκτονήσουν για να υπηρετηθούν οι δικές μας ευαισθησίες.
Είχα πει τότε ότι, "μόνο το τουρκικό ισλαμικό κίνημα - που δεν έχει σχέση με εκείνο της Αλγερίας π.χ. - μπορεί να εκδημοκρατίσει τη χώρα αυτή, κι αυτό γιατί από τη φύση του βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το κεμαλικό κράτος". Και ζήτησα από την ευρωομάδα του ΠΑΣΟΚ, να βγάλει στην Ευρώπη στέλεχη του κινήματος, όπως ο τότε δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Tayip Erdogan.
Τι το 'θελα;
Κάποιοι εξ επαγγέλματος υπερασπιστές της "ελληνοτουρκικής φιλίας - αγάπες - λουλούδια - φιλάκια - κλπ.", έγιναν έξαλλοι. Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ είπαν ότι ήταν "ενδιαφέρουσα ιδέα" (κν. "χέσε μας Heinz με τις ανοησίες σου", αλλά στο πιο ευγενικό). Και κάποιοι δημοσιογράφοι (...συνάδελφοι μπρρρρ....) έγραψαν στη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ότι κάποιος (ο γράφων) είπε "το και το" και "δεν βρέθηκε ούτε ένας ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ να τον βάλει στη θέση του, ίσως επειδή κι οι ιδιοι ήταν μαθημένοι στην εξουσία των αγιατολάδων" (εννοούσαν μάλλον τον Ανδρέα Παπανδρέου).
Ο δε Γιάννης Τζανετάκος (αξιοπρεπέστατος και σεβαστός εν γένει), μου επεσήμανε ότι "πρόκειται για μια θρησκεία με την οποία βρισκόμαστε σε πόλεμο" (μου κάθησε το ντολμαδάκι στο λαιμό από την έκπληξή και πήγα να ψοφήσω - ακόμα το θυμάμαι!!!).
Διατήρησα αταλάντευτα την ίδια γνώμη μέχρι σήμερα. Βέβαια, δεν είχα καμιά ...επιφοίτηση. Απλώς, έκανα τον κόπο να διαβάσω: όσα κείμενα του Μουσταφά Κεμάλ βρήκα (για να καταλάβω πως σκέφτεται το καθεστώς), την φιλολογία γύρω από τους Οθωμανούς (που τόσο απεχθάνονται οι κεμαλιστές), και φυσικά τα σχετικά με την τύχη του Ελληνισμού στη Μικρασία. Και παρακολουθούσα αδιάλειπτα τις ειδήσεις, μικρές ή μεγάλες, αναλύσεις, όλα τελοσπάντων.... Το ίδιο κάνω και τώρα.
Και συνειδητοποίησα ότι, η μοναδική δύναμη που είχε άμεσο συμφέρον να εκδημοκρατιστεί βαθιά η Τουρκία, ήταν το Ισλάμ. Απαξιωμένοι και κυνηγημένοι από τους εθνικιστές, κίνημα με κομματική κοινωνική πολιτική (φούρνους για τους φτωχούς, νοσοκομεία, ακόμα και δικό τους σύλλογο βιομηχάνων), συντηρητικοί ναι, αλλά όχι και έξαλλοι φονιάδες όπως οι κεμαλιστές, ήταν οι μοναδικοί που μπορούσαν - λόγω μαζικότητας - να σπρώξουν στη άκρη το βαθύ κράτος.
Τελευταίες ειδήσεις:
Η μεθοδολογική ασχετοσύνη στη γηραιά ήπειρο, όπου επικρατούν οι φαντασιώσεις μας έναντι των γεγονότων, θερίζει....
Δείτε επίσης την ανάλογη ανάλυση του Vrennus.
Τότε ακόμα, δούλευα σαν δημοσιογράφος.
Σε μια παρέμβασή μου εκεί, προσπάθησα να εξηγήσω ότι ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας ήταν κάτι μάλλον αδύνατο: το να ζητάς από κεμαλικό καθεστώς να εκδημοκρατιστεί, ισοδυναμούσε με αυτοκτονία, κι ήταν τουλάχιστον αφελές από την πλευρά μας να έχουμε την απαίτηση να αυτοκτονήσουν για να υπηρετηθούν οι δικές μας ευαισθησίες.
Είχα πει τότε ότι, "μόνο το τουρκικό ισλαμικό κίνημα - που δεν έχει σχέση με εκείνο της Αλγερίας π.χ. - μπορεί να εκδημοκρατίσει τη χώρα αυτή, κι αυτό γιατί από τη φύση του βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το κεμαλικό κράτος". Και ζήτησα από την ευρωομάδα του ΠΑΣΟΚ, να βγάλει στην Ευρώπη στέλεχη του κινήματος, όπως ο τότε δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Tayip Erdogan.
Τι το 'θελα;
Κάποιοι εξ επαγγέλματος υπερασπιστές της "ελληνοτουρκικής φιλίας - αγάπες - λουλούδια - φιλάκια - κλπ.", έγιναν έξαλλοι. Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ είπαν ότι ήταν "ενδιαφέρουσα ιδέα" (κν. "χέσε μας Heinz με τις ανοησίες σου", αλλά στο πιο ευγενικό). Και κάποιοι δημοσιογράφοι (...συνάδελφοι μπρρρρ....) έγραψαν στη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ότι κάποιος (ο γράφων) είπε "το και το" και "δεν βρέθηκε ούτε ένας ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ να τον βάλει στη θέση του, ίσως επειδή κι οι ιδιοι ήταν μαθημένοι στην εξουσία των αγιατολάδων" (εννοούσαν μάλλον τον Ανδρέα Παπανδρέου).
Ο δε Γιάννης Τζανετάκος (αξιοπρεπέστατος και σεβαστός εν γένει), μου επεσήμανε ότι "πρόκειται για μια θρησκεία με την οποία βρισκόμαστε σε πόλεμο" (μου κάθησε το ντολμαδάκι στο λαιμό από την έκπληξή και πήγα να ψοφήσω - ακόμα το θυμάμαι!!!).
Διατήρησα αταλάντευτα την ίδια γνώμη μέχρι σήμερα. Βέβαια, δεν είχα καμιά ...επιφοίτηση. Απλώς, έκανα τον κόπο να διαβάσω: όσα κείμενα του Μουσταφά Κεμάλ βρήκα (για να καταλάβω πως σκέφτεται το καθεστώς), την φιλολογία γύρω από τους Οθωμανούς (που τόσο απεχθάνονται οι κεμαλιστές), και φυσικά τα σχετικά με την τύχη του Ελληνισμού στη Μικρασία. Και παρακολουθούσα αδιάλειπτα τις ειδήσεις, μικρές ή μεγάλες, αναλύσεις, όλα τελοσπάντων.... Το ίδιο κάνω και τώρα.
Και συνειδητοποίησα ότι, η μοναδική δύναμη που είχε άμεσο συμφέρον να εκδημοκρατιστεί βαθιά η Τουρκία, ήταν το Ισλάμ. Απαξιωμένοι και κυνηγημένοι από τους εθνικιστές, κίνημα με κομματική κοινωνική πολιτική (φούρνους για τους φτωχούς, νοσοκομεία, ακόμα και δικό τους σύλλογο βιομηχάνων), συντηρητικοί ναι, αλλά όχι και έξαλλοι φονιάδες όπως οι κεμαλιστές, ήταν οι μοναδικοί που μπορούσαν - λόγω μαζικότητας - να σπρώξουν στη άκρη το βαθύ κράτος.
Τελευταίες ειδήσεις:
- Λειτουργεί πλέον 24ωρος κρατικός ραδιοφωνικός στην κουρδική γλώσσα. Πρίν 15 χρόνια "δεν υπήρχε κουρδικό έθνος, ήταν ορεσίβιοι Τούρκοι, η κουρδική γλώσσα ήταν απλώς τουρκική διάλεκτος".
- 28,000 Τούρκοι πολίτες έχουν υπογράψει κείμενο που ζητά την αναγνώριση της γεονοκτονίας των Αρμενιών. Ο εισαγγελέας τους παρέπεμψε, το δικαστήριο τους αθώωσε.
- Ο Erdogan έσωσε την τιμή της Ευρώπης (αν είναι δυνατόν!!!) στο Νταβός, λέγοντας απλώς αυτά που κάθε οπαδός του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού όφειλε να πει.
- Η υπόθεση Ergenekon συνεχίζει να ξηλώνει τους σκοτεινούς μηχανισμούς (το "βαθύ κράτος").
Η μεθοδολογική ασχετοσύνη στη γηραιά ήπειρο, όπου επικρατούν οι φαντασιώσεις μας έναντι των γεγονότων, θερίζει....
Δείτε επίσης την ανάλογη ανάλυση του Vrennus.
Σχόλια
(κι ένα backlink από μένα που κάτι σχετικό έγραφα)
Το βαθύ κράτος παίζει τα γνωστά παιχνίδια στο Αιγαίο (αλλά κι η Ελλάδα ...μμμμ....). Είναι περίπλοκο το θέμα, αν βέβαια η Τουρκία προσεγγίσει την ΕΕ, μάλλον θα πάει πολύ καλύτερα το θέμα.
Ας μην ξεχνάμε ότι κοσμικό κράτος δεν είναι μόνο οι Κεμαλικοί. Είναι και κάθε version κοσμικού κράτους δυτικού τύπου.
Κοσμικό κράτος και θρησκεία είναι λάδι με νερό. Το ένα αναιρεί την ύπαρξη του άλλου. Δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί ως ταυτόχρονοι πόλοι εξουσίας. Ένας από τους δύο υπερισχύει αργά η γρήγορα.
Φοβού και τους σαουδάραβες (wahhabi) δώρα φέροντες (τζαμιά, φιλανθρωπικά ιδρύματα, ισλαμικά πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κλπ) από τα '60ς που ανακαλύφθηκαν τα πετρέλαια.
Παραδείγμα πλήρους οπισθοδρόμησης λόγω της εμφανής παρουσίας των παραπάνω "φιλανθρωπιών" η Αίγυπτος. Το 50 και το 60 φορούσαν μίνι. Τώρα η χιτζαμπ και η αμπαγια είναι διαχρονική μόδα.
Ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι απαραίτητα και φίλος μου. Η αλλιώς: ένα λάθος δεν διορθώνει ένα άλλο λάθος.
Ένας έλληνας που ζεί το καλοκάγαθο και δημοκρατικό ισλαμ στην Αίγυπτο και στον Λίβανο.
Δεν διαφωνούμε.
Αλλά:
1. Η εκδοχή του κοσμικού κράτους που επικαλείσαι είναι αυτή του Διαφωτισμού. Αφορά μόνον του Δυτικούς. Άρα, σε ό,τι αφορά την Τουρκία (το Ισλάμ δεν είναι ενιαίο) θα πάρουμε την Τουρκική εκδοχή - κι όχι όποια εμείς θεωρούμε ως τυπική.
2. Πουθενά δεν υπονοώ ότι "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου". Αλλά, καταρχήν πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδών.
3. Τα πράγματα δεν είναι στατικά. Η προσπάθεια του Erdogan να μετασχηματίσει το κεμαλικό κράτος, μετασχηματίζει και το ίδιο το κίνημά του. Μέχρι ποιό σημείο, θα δούμε.
4. Υπάρχει ένα θέμα ταυτότητας στο Ισλάμ - αντίστοιχο εμφανίζεται κατά καιρούς και στον χριστιανικό κόσμο (π.χ. Αμερικανοί "αναγεννημένοι" κλπ.).Τα φαινόμενα που επισημαίνεις είναι αληθή και δυσάρεστα (για εμάς τουλάχιστον). Αλλά είναι ενδεικτικά μιας κατάστασης ασταθούς εσωτερικής ισορροπίας.
Διαφωτισμού. Αφορά μόνον του Δυτικούς, ποιο άλλο μέρος του πλανήτη γνώρισε διαφωτισμό;