Τόσο βαθύ, που θες βαθυσκάφος για να με βρεις.... Επειδή, διάφορα τρολλάκια στο twitter, αλλά και κάποια «κυρία», μια (1) επωνύμως, με στόλισαν με μια γενική προπαγάνδα χτες το βράδυ (9/5/2013), κάποιοι φίλοι πρότειναν, εκτός των νομικών ενεργειών στις οποίες ήδη προχωρώ, να γράψω και μια πιο εκτενή απάντηση στο παρόν blog. Θα τα διατρέξω χρονικά κι όχι κατά θέμα, για να βγει συμπέρασμα, γιατί - η αλήθεια είναι - ότι δεν είμαι ήσυχος άνθρωπος. Πάμε: - Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Καλαμάκι (Αθήνα) το 1961. - Το 1977, εντάχθηκα στην Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος» (την τότε νεολαία του ΚΚΕ εσ.). Το τί καταλάβαινα από πολιτικές θεωρίες (τίποτα) είναι άλλο θέμα: απόδειξη ότι μια μέρα ο καθοδηγητής με ενημέρωσε ότι δεν είμαστε πλέον Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος», αλλά Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος - Β' Πανελλαδική» και είπα μόνο «ΟΚ»! Μας διέγραψαν και δεν το πήρα χαμπάρι, αλλά τέλος πάντων... - Το 1978, πέρασα στο Τμήμα Μηχανολογίας του ΚΑΤΕΕ Λάρισας. Εκεί, εντάχθηκα στην ΠΑΣΠ (μέλος του ΠΑΣΟΚ). Στ...
Το Ισραήλ, είτε αρέσει σε κάποιους να το ακούν είτε όχι, αποτελεί το ριζικό πρόβλημα της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Με τον τρόπο που συμπεριφέρεται, δεκαετίες τώρα, αποτελεί καρκίνωμα στη Μεσόγειο και πηγή κινδύνου για οποιοδήποτε κράτος ή θεσμό. Μια συμπεριφορά, νοσηρής, τσαμπουκαλεμένης και αλαζονικής συμμορίας ματαιόδοξων πιτσιρικάδων της γειτονιάς. Πλην όμως οπλισμένων και μαστουρωμένων με crack. Γιατί, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει συνέχεια με τη στάση του. Εδώ πλέον, μιλάμε για μια πολιτική εγκληματική , χωρίς καμμία νομιμοποίηση. Μια πολιτική εξόντωσης όλων των πληθυσμών που συνορεύουν μαζί του. Ακριβώς: μια πολιτική επιθετικής μορφής καρκίνου . Εξαπλώνει τον πόλεμο, την αστάθεια, τη δυστυχία. Την αβεβαιότητα και την καταστροφή. (σημείωση για τον Thodoras: ένας εντροπικός πόλος απορρόφησης). Οι συνήθεις χειροκροτητές των ΝΑΤΟϊκών επιδρομών στην Ελλάδα, σιωπούν. Βέβαια, μόλις οι ισλαμιστές βομβιστές αυτοκτονίας, σκοτώσουν πάλι καμμιά 30ριά άμαχους στο Τελ-Αβίβ, οι εδώ απολογητές...
Πέρυσι, σχεδόν τέτοια εποχή, κάποια trolls ...εκ δεξιών, αποφάσισαν να μου επιτεθούν προσωπικά, γράφοντας διάφορες συκοφαντίες. Τέλος πάντων, σε αυτά έχω απαντήσει νομίζω επαρκώς. Αλλά, μέσα στην καλή σπουδή τους να εξυπηρετήσουν τα (γνωστά) αφεντικά τους, η λάσπη πήρε και το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου , όπου εργάζομαι. Θεώρησαν ότι, για να σπιλωθώ αποτελεσματικότερα, έπρεπε να σπιλωθεί και μια ολόκληρη ακαδημαϊκή δομή. Στο δεύτερο λοιπόν θέμα, δεν είχα απαντήσει μέχρι τώρα, γιατί περίμενα τη δημοσίευση της Έκθεσης Εξωτερικής Αξιολόγησης . Η διαδικασία της Εξωτερικής Αξιολόγησης, με την οποία διαφωνώ για δεκάδες λόγους (πχ θες περίπου δυο εξάμηνα για να καταλάβεις πώς λειτουργεί μια τέτοια δομή), είναι μια από τις αγαπημένες καραμέλες των νεοφιλελεύθερων και των εραστών του μνημονίου, κατόρθωμα (και αυτό) της απερίγραπτης Άννας (Διαμαντοπούλου). Κι αφού, οι «φίλοι», αγαπούν τόσο πολύ τις αμερικανιές και τις νεοφιλελεύθερες ιδέες,...
Σχόλια