Αριθμοί, εικονική πραγματικότητα, κι ο βλάκας ο Heinz που δε θα ζήσει παραπάνω...!
Σήμερα το πρωί, είχα μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που μου έχουν συμβεί ποτέ.
Για να εξηγήσω το πως και το γιατί, πρέπει να διηγηθώ ένα μικρό ιστορικό εμπειριών, που αναμφίβολα ταιριάζει και σε πολλούς από εσάς.
Το 1996, αν θυμάμαι καλά, άκουσα για πρώτη φορά για το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Θυμάμαι τον (από τότε αντιπαθή σε εμένα) Κ. Σημίτη, να λέει από την προεκλογική εξέδρα τα εξής (επί λέξει):
"Σύντομα θα βρούμε μπροστά μας και το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Το προσδόκιμο ζωής μας έχει αυξηθεί. Ζούμε περισσότερο!".
Μια φίλη δίπλα μου, σχολίασε: "Και τι θες να κάνουμε ρε Σημίτη, να πεθαίνουμε νωρίτερα για να σου βγουν τα νούμερα;".
Γέλασα, πολύ περισσότερο που ο Σημίτης το άκουσε (είμαστε ακριβώς δίπλα στην εξέδρα, λόγω της φύσης της δουλειάς που κάναμε τότε). Ο μεν Σημίτης εξεπλάγη από το σχόλιο της φίλης κι έχασε τον ειρμό του προσωρινά, εγώ δε συννέφιασα... Δεν ήταν καλά νέα αυτά, κι ο ωμός τρόπος που το είπε προϊδέαζε για άσχημες εξελίξεις στο μέλλον.
Οι εξελίξεις, βεβαίως ήρθαν και τις βιώνουμε όλοι.
Και από τότε, πιστεύω ότι ζούμε περισσότερο. Θες η πρόοδος της επιστήμης, θες η καλοπέραση (που 'ναι;) ο πληθυσμός γεμίζει όλο και περισσότερους γέρους.
Βέβαια, αφελής και βλαξ καθώς είμαι, δεν έκανα τον κόπο να κοιτάξω γύρω μου. Δηλαδή, που είναι όλοι αυτοί οι γέροι; Που τους έχουμε κρυμμένους; Παλιά οι άνθρωποι πέθαιναν νωρίτερα; Τι μας λένε πραγματικά τα νούμερα τελικά;
Ας δούμε τι λέει η Εθνική Στατιστική Αρχή:
Ο ακαθάριστος δείκτης θνησιμότητας, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1980, παρουσιάζει μικρή αλλά σταθερά ανοδική πορεία, που κυμαίνεται μεταξύ 8,9 θανάτων επί πληθυσμού 1.000 ατόμων το 1981, 9,3 το 1991, 9,5 το 2006 και 9,8 το 2007 (Πίνακας 5). Η άνοδος αυτή οφείλεται, κυρίως, στην αύξηση των θανάτων στις ηλικίες 75 ετών και άνω, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού.
(http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ver-1/ESYE/BUCKET/A1605/PressReleases/A1605_SPO03_DT_MM_00_2007_01_F_GR.pdf)
Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό σημαίνει ότι η θνησιμότητα αυξάνεται αντί να μειώνεται (στις μεγάλες ηλικίες). Ελαφρά βεβαίως, που αποδίδεται στους περισσότερους γέρους, που "αποχωρούν" ...ευκολότερα. Αλλά, πόσο ανέβηκε η μέση ηλικία θανάτου;
Η μέση ηλικία κατά το θάνατο, που το 1995 ήταν 71,8 για τους άρρενες και 77,6 για τις θήλεις, παρουσιάζει σταδιακή αύξηση 2 ετών συνολικά, φθάνοντας το 2007 τα 73,5 έτη για τους άνδρες και τα 79,7 για τις γυναίκες.(όπ.π).
Δυο χρόνια δηλαδή!
Μόνο δυο χρόνια μέσα σε μια δεκαπενταετία, παρά τα καλοριφέρ, τα κλιματιστικά, την καλύτερη διατροφή και βέβαια, πάνω απ' όλα τις νέες εξελίξεις στην Ιατρική. Τελικά, μόνο δυο χρόνια, άρα, να γιατί δε βλέπω τους γέρους να αυξάνονται....
Ναι, αλλά όλοι μας λένε ότι το προσδόκιμο επιβιώσής μας, έχει αυξηθεί αρκετά, και συμφωνεί και η Στατιστική Αρχή:
Το προσδόκιμο επιβίωσης, αυξήθηκε από 70,13 το 1970 σε 77,09 το 2006 για τους άνδρες και από 73,64 σε 81,97 για τις γυναίκες αντίστοιχα και προβλέπεται περαιτέρω αύξησή του...
Τι τρέχει;! Οι άντρες πεθαίνουν στα 73,5 ή στα 77,09; Μας δουλεύουν;
Τι γίνεται εδώ; Ποια μαγεία συμβαίνει στα νούμερα;
Οι πολιτικοί, και στην Ελλάδα και παντού μιλάνε για την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και τη συνδέουν άμεσα με το ασφαλιστικό θέμα.
Καμιά μαγεία δεν υπάρχει: το προσδόκιμο επιβίωσης, που πιπιλάνε σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ οι διάφοροι απατεώνες πολιτικοί για να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης, λέγεται προσδόκιμο επιβίωσης κατά τη γέννηση! Αυτός είναι ο πλήρης τίτλος του σχετικού δείκτη.
Καλά, και γιατί ανέβηκε το προσδόκιμο επιβίωσης ενώ δεν ανεβαίνει η αντίστοιχη μέση ηλικία κατά τον θάνατο αναλόγως; Η απάντηση τώρα, είναι απλούστατη. Όπως λέει κι Στατιστική Αρχή:
Ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας εμφανίζει συνεχή βαθμιαία πτώση, κατά έτος, και από 8,1 θανάτους επί 1.000 γεννήσεων ζώντων το 1995, έφτασε τους 3,8 θανάτους το 2005, τους 3,7 το 2006 και τους 3,5 το 2007 (όπ. π.)
Αυτό σημαίνει ότι, δεν ζούμε περισσότερο, απλώς επιβιώνουμε περισσότεροι κατά την βρεφική ηλικία.
Περισσότεροι Έλληνες επιβιώνουν! Τι σχέση έχει αυτό με το Ασφαλιστικό σύστημα; Η απάντηση είναι: ΚΑΜΙΑ! Αν περισσότερα βρέφη επιβιώνουν, απλώς κάποια στιγμή θα μπουν κι αυτά στην αγορά εργασίας, θα καταβάλλουν τις εισφορές τους και όταν έρθει η ώρα θα συνταξιοδοτηθούν, επιζώντας ίσως 2 με 2,5 χρόνια παραπάνω απ' ό,τι οι γονείς τους.
Ανακεφαλαίωση: Ή μας δουλεύουν ψιλό γαζί και μας περνάνε (δικαίως σε ό,τι με αφορά) για ηλίθιους, ή είναι ηλίθιοι οι ίδιοι που δεν βλέπουν ότι ΔΕΝ ζούμε περισσότερο κι ότι η αύξηση του προσδόκιμου επιβιώσης ΔΕΝ είναι επιχείρημα για το Ασφαλιστικό.
Χαιρετώ, πάω να συνεχίσω να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο για να το τιμωρήσω για τη βλακεία του.
Credits στον Paul Krugman που ένα σημερινό του post μου άνοιξε τα μάτια για να αρχίσω να ψάχνω...
Για να εξηγήσω το πως και το γιατί, πρέπει να διηγηθώ ένα μικρό ιστορικό εμπειριών, που αναμφίβολα ταιριάζει και σε πολλούς από εσάς.
Το 1996, αν θυμάμαι καλά, άκουσα για πρώτη φορά για το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Θυμάμαι τον (από τότε αντιπαθή σε εμένα) Κ. Σημίτη, να λέει από την προεκλογική εξέδρα τα εξής (επί λέξει):
"Σύντομα θα βρούμε μπροστά μας και το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Το προσδόκιμο ζωής μας έχει αυξηθεί. Ζούμε περισσότερο!".
Μια φίλη δίπλα μου, σχολίασε: "Και τι θες να κάνουμε ρε Σημίτη, να πεθαίνουμε νωρίτερα για να σου βγουν τα νούμερα;".
Γέλασα, πολύ περισσότερο που ο Σημίτης το άκουσε (είμαστε ακριβώς δίπλα στην εξέδρα, λόγω της φύσης της δουλειάς που κάναμε τότε). Ο μεν Σημίτης εξεπλάγη από το σχόλιο της φίλης κι έχασε τον ειρμό του προσωρινά, εγώ δε συννέφιασα... Δεν ήταν καλά νέα αυτά, κι ο ωμός τρόπος που το είπε προϊδέαζε για άσχημες εξελίξεις στο μέλλον.
Οι εξελίξεις, βεβαίως ήρθαν και τις βιώνουμε όλοι.
Και από τότε, πιστεύω ότι ζούμε περισσότερο. Θες η πρόοδος της επιστήμης, θες η καλοπέραση (που 'ναι;) ο πληθυσμός γεμίζει όλο και περισσότερους γέρους.
Βέβαια, αφελής και βλαξ καθώς είμαι, δεν έκανα τον κόπο να κοιτάξω γύρω μου. Δηλαδή, που είναι όλοι αυτοί οι γέροι; Που τους έχουμε κρυμμένους; Παλιά οι άνθρωποι πέθαιναν νωρίτερα; Τι μας λένε πραγματικά τα νούμερα τελικά;
Ας δούμε τι λέει η Εθνική Στατιστική Αρχή:
Ο ακαθάριστος δείκτης θνησιμότητας, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1980, παρουσιάζει μικρή αλλά σταθερά ανοδική πορεία, που κυμαίνεται μεταξύ 8,9 θανάτων επί πληθυσμού 1.000 ατόμων το 1981, 9,3 το 1991, 9,5 το 2006 και 9,8 το 2007 (Πίνακας 5). Η άνοδος αυτή οφείλεται, κυρίως, στην αύξηση των θανάτων στις ηλικίες 75 ετών και άνω, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού.
(http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ver-1/ESYE/BUCKET/A1605/PressReleases/A1605_SPO03_DT_MM_00_2007_01_F_GR.pdf)
Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό σημαίνει ότι η θνησιμότητα αυξάνεται αντί να μειώνεται (στις μεγάλες ηλικίες). Ελαφρά βεβαίως, που αποδίδεται στους περισσότερους γέρους, που "αποχωρούν" ...ευκολότερα. Αλλά, πόσο ανέβηκε η μέση ηλικία θανάτου;
Η μέση ηλικία κατά το θάνατο, που το 1995 ήταν 71,8 για τους άρρενες και 77,6 για τις θήλεις, παρουσιάζει σταδιακή αύξηση 2 ετών συνολικά, φθάνοντας το 2007 τα 73,5 έτη για τους άνδρες και τα 79,7 για τις γυναίκες.(όπ.π).
Δυο χρόνια δηλαδή!
Μόνο δυο χρόνια μέσα σε μια δεκαπενταετία, παρά τα καλοριφέρ, τα κλιματιστικά, την καλύτερη διατροφή και βέβαια, πάνω απ' όλα τις νέες εξελίξεις στην Ιατρική. Τελικά, μόνο δυο χρόνια, άρα, να γιατί δε βλέπω τους γέρους να αυξάνονται....
Ναι, αλλά όλοι μας λένε ότι το προσδόκιμο επιβιώσής μας, έχει αυξηθεί αρκετά, και συμφωνεί και η Στατιστική Αρχή:
Το προσδόκιμο επιβίωσης, αυξήθηκε από 70,13 το 1970 σε 77,09 το 2006 για τους άνδρες και από 73,64 σε 81,97 για τις γυναίκες αντίστοιχα και προβλέπεται περαιτέρω αύξησή του...
Τι τρέχει;! Οι άντρες πεθαίνουν στα 73,5 ή στα 77,09; Μας δουλεύουν;
Τι γίνεται εδώ; Ποια μαγεία συμβαίνει στα νούμερα;
Οι πολιτικοί, και στην Ελλάδα και παντού μιλάνε για την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και τη συνδέουν άμεσα με το ασφαλιστικό θέμα.
Καμιά μαγεία δεν υπάρχει: το προσδόκιμο επιβίωσης, που πιπιλάνε σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ οι διάφοροι απατεώνες πολιτικοί για να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης, λέγεται προσδόκιμο επιβίωσης κατά τη γέννηση! Αυτός είναι ο πλήρης τίτλος του σχετικού δείκτη.
Καλά, και γιατί ανέβηκε το προσδόκιμο επιβίωσης ενώ δεν ανεβαίνει η αντίστοιχη μέση ηλικία κατά τον θάνατο αναλόγως; Η απάντηση τώρα, είναι απλούστατη. Όπως λέει κι Στατιστική Αρχή:
Ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας εμφανίζει συνεχή βαθμιαία πτώση, κατά έτος, και από 8,1 θανάτους επί 1.000 γεννήσεων ζώντων το 1995, έφτασε τους 3,8 θανάτους το 2005, τους 3,7 το 2006 και τους 3,5 το 2007 (όπ. π.)
Αυτό σημαίνει ότι, δεν ζούμε περισσότερο, απλώς επιβιώνουμε περισσότεροι κατά την βρεφική ηλικία.
Περισσότεροι Έλληνες επιβιώνουν! Τι σχέση έχει αυτό με το Ασφαλιστικό σύστημα; Η απάντηση είναι: ΚΑΜΙΑ! Αν περισσότερα βρέφη επιβιώνουν, απλώς κάποια στιγμή θα μπουν κι αυτά στην αγορά εργασίας, θα καταβάλλουν τις εισφορές τους και όταν έρθει η ώρα θα συνταξιοδοτηθούν, επιζώντας ίσως 2 με 2,5 χρόνια παραπάνω απ' ό,τι οι γονείς τους.
Ανακεφαλαίωση: Ή μας δουλεύουν ψιλό γαζί και μας περνάνε (δικαίως σε ό,τι με αφορά) για ηλίθιους, ή είναι ηλίθιοι οι ίδιοι που δεν βλέπουν ότι ΔΕΝ ζούμε περισσότερο κι ότι η αύξηση του προσδόκιμου επιβιώσης ΔΕΝ είναι επιχείρημα για το Ασφαλιστικό.
Χαιρετώ, πάω να συνεχίσω να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο για να το τιμωρήσω για τη βλακεία του.
Credits στον Paul Krugman που ένα σημερινό του post μου άνοιξε τα μάτια για να αρχίσω να ψάχνω...
Σχόλια
Ναι, δε λέω πως δεν είναι γνωστό. Σε εμένα όμως δεν ήταν σαφές.
Έχω μιαν αντιπάθεια εξάλλου στις ποσοτικές μετρήσεις (κυρίως σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές επιστήμες) κι έτσι έχω βαθιά άγνοια σε σχέση με διάφορους όρους.
Καλά να πάθω..!!!