In a body

Την Κυριακή 18 Μαΐου 20014, στον πρώτο γύρο των Δημοτικών - Περιφερειακών Εκλογών, εκδηλώθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο, που υποτιμήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το φαινόμενο θα προσπαθήσω να αναλύσω, εξηγώντας γιατί - κατά τη γνώμη μου - οι αυτοδιοικητικοί συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγαν όπως πολλοί ανέμεναν. Προφανώς, δεν είναι η μόνη αιτία, αλλά νομίζω ότι ίσως είναι η πιο σημαντική. Δυο προκαταρκτικά λόγια Η σύγχρονη συστημική θεωρία, ενσωματώνει την (βιολογικής προέλευσης) θεωρία της αυτοποίησης . Σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά συστήματα, αυτό σημαίνει ότι αυτά επιτελούν μια βασική λειτουργία: ανακατασκευάζουν συνεχώς τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο αρχικός στόχος τους - κανένας άλλος, οι υπόλοιποι στόχοι έπονται. Δηλαδή, υπάρχουν για τον εαυτό τους - όχι για να «εξυπηρετούν κάποια κοινωνική λειτουργία» (όπως θεωρούσαν οι αρχικές συστημικές θεωρήσεις)· αυτό, ακολουθεί ως προσδιορισμός του συστήματος σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Αυτά τα συστήματα, αναπτύσσουν δική τους «γλ...

Ρε έχει πλάκα ο ΣΥΡΙΖΑ. - Τριπλασιάζει τα ποσοστά του σε σχέση με τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Αλλά μερικοί γκρινιάζουν, γιατί τώρα κατάλαβαν ποια κριτήρια επικρατούν στις τοπικές εκλογές. Φαντάστηκαν μάλλον ότι, τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδότησαν κάποια «κοινωνική αλλαγή», που έφερε (υποτίθεται) τα χρόνια προτάγματα της Αριστεράς να γίνουν αιτήματα της κοινωνίας. Εννοώ, αυτής της κοινωνίας,που είναι όπως είναι, κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Και δεν υπάρχει πιστότερος καθρέφτης του πώς είναι η κοινωνία μας, από τα κριτήρια που επικρατούν στις τοπικές εκλογές. (Όποιος δεν έχει δει δημοτικό σκουπιδοντενεκέ να μετακομίζει καθημερινά από την πόρτα του ενός σπιτιού στην πόρτα του διπλανού και πάλι πίσω, μάλλον ζει στη Ζυρίχη). Εξάλλου, αν ήταν η κοινωνία όπως θα θέλαμε να είναι, δεν θα υφίστατο η ανάγκη της Αριστεράς. Αλλά μάλλον, δεν μας κόβει ούτε τόσο. Άρα, η κοινωνία είναι όπως είναι, κι όσο νωρίτερα το καταλάβουν κάποιοι, τόσο ταχύτερα θα γίνουν αποτελεσματικό...

Που λες, εκεί γύρω στο 1982-83, ήρθε στο ΠΑΣΟΚ στη Λάρισα μια ντιρεκτίβα από το Εκτελεστικό Γραφείο, που έλεγε ότι πρέπει σε ένα χρόνο, να φτάσουμε τις 200,000 μέλη. Άμα λογαριάσεις ότι το 1981 ήμασταν κάπου 60,000-70,000 καταλαβαίνεις τι επακολούθησε... Φωνάξαμε, γκρινιάξαμε, αλλά μας έριξαν ένα ψευδο-επιστημονικό, ότι (για άγνωστους λόγους) πρέπει να υπάρχει μια αναλογία 1 μέλος ανά 8 ψηφοφόρους. Και, εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν συζητήσιμο. Τέρμα! Οπότε, οι οργανώσεις «άνοιξαν στην κοινωνία». Όποιος ήθελε θέση στο Δημόσιο, έβαζε τα καλά του, κουβάλαγε και τα παιδιά του κι εμφανιζόταν στην είσοδο κάποιων τοπικών γραφείων (ναι, είδα άνθρωπο μεσήλικα, με τις δυο κόρες του να χαμογελούν χαζά στον Άλιμο - ο μπαμπάς είπε «ήρθαμε να γραφτούμε»). Εμείς βέβαια ήμασταν οργάνωση σπουδάζουσας - «κλαδική σπουδάζουσας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ». Τότε ΠΑΣΠ δεν υπήρχε ουσιαστικά, αλλά ούτε καν «Νεολαία ΠΑΣΟΚ». Το ΠΑΣΟΚ δεν θεωρούσε τη νεολαία ξεχωριστό κομμάτι του «Κινήματος». Και δεν ήταν «νεολαία του ΠΑ...