Ο ...κάλος!
Έχω πολλά κουσούρια, πολλούς κάλους (στον εγκέφαλο). Ένας απ' αυτούς είναι ο φετιχισμός μου (μάλλον κάπως έτσι θα χαρακτηρίζεται) με διάφορα χρηστικά αντικείμενα.
Δεν έχει σημασία αν είναι αντικείμενα οικονομικής αξίας ή όχι - είναι πως μου τη βαράει κατά περιόδους. Ας πούμε, δανείζω άνετα το αυτοκίνητό μου, το μηχανάκι μου. Μου το γυρνάνε πίσω ξεχαρβαλιασμένο, δεν μιλάω καθόλου. Δανείζω την φωτογραφική μου μηχανή, μου τη γυρνάνε με ένα λεκέ λάδι - γίνομαι βαπόρι!!!
Βέβαια, ένα αυτοκίνητο, κοστίζει όσο 10-15 φωτογραφικές μηχανές. Αλλά, έλα που δε μπορώ;! Με πιάνει πανικός.
Άλλα αντικείμενα που με πιάνει τρέλα όταν τα σκαλίζουν: τον φορητό μου υπολογιστή, τον ελβετικό σουγιά (όλους - έχω 3), τα βιβλία, τις ταινίες σε DVD, το τρίποδο της φωτ. μηχανής, τις τσάντες της φωτ. μηχανής. Τα καλοκαιρινά μου μπλουζάκια (ξεθωριασμένα όλα), τις πίπες μου. Δεν αντέχω ούτε να τ' αγγίζουν. Ειλικρινά, πάρε δανεικά κι αγύριστα (αν έχω) και πάρε μια δική σου μηχανή, αλλά you-toucha-mine I smasha-your-face (ε, καλά, που λέει ο λόγος).
Τσιγκουνιά μάλλον δεν είναι - είπα ότι δε με νοιάζει για τα λεφτά. Αλλά, αν χαλάσει το πράγμα μου (ένα αντικείμενο τελικά - μόνον) δεν μπορώ να το αντικαταστήσω με άλλο ίδιο και να νοιώθω το ίδιο. Α, ναι: νοιώθω για τα αντικείμενα - πολλές φορές, όταν δεν τα φέρνω βόλτα, κυρίως τα τεχνολογικά, θυμώνω και τα βρίζω γιατί ...αντιστέκονται!!! Και τα γυαλίζω, τα καθαρίζω κλπ. Άμα μου περάσει το βίτσιο, μπορεί και να τα χαρίσω στον πρώτο τυχαίο, έχει συμβεί κι αυτό.
Είμαι πολύ άρρωστος γιατρέ μου;
(στη φωτό, ηλιοβασίλεμα που τράβηξα στη Μυτιλήνη, ανεβασμένος σε κορφοβούνι, γιατί η πόλη βλέπει ανατολικά, κι από ηλιοβασίλεμα δεν...
Τελοσπάντων, η φωτογραφία αποτελεί αναβιωμένο βίτσιο μου, από την εποχή που ήμουν 20 χρόνων και μετά την εγκατέλειψα, κυρίως λόγω αφραγκίας, ...ασυναρτησίας και λοιπών συγγενών ...ασθενειών!!!!)
Υ.Γ: Α, είπα και ψέματα χάριν της συζήτησης: τη φωτογραφική μου μηχανή δεν τη δανείζω!
Σχόλια
Με τους άλλους είναι το πρόβλημα,που δεν σέβονται,δεν νιώθουν την ιδιαίτερη ευαισθησία του δανείζοντος, στα όποια χρηστικά αντικείμενα.
Εκεί που σ'ευχαριστεί να δίνεις,εκεί και η απογοήτευση για ό,τι παίρνεις πίσω.
Στα παιδιά φαίνεται πιο έντονο αυτό γιατί εκδηλώνονται δυνατά και αυθόρμητα. Πίκρα.Αλλά και επιλογή ...δανειοληπτών.
Υγιέστατος λοιπόν!
Καλές αποδράσεις και ενδο-έξω-σκοπήσεις.
;))))
Και να μη χάνεσαι παιντί!
ΥΓ- αν βάλω όλα όσα μου τη σπαει να μου πειράζουν οι άλλοι, μάλλον θα με κλείσουν μέσα, άσε που δεν θα τα χωρέσει το ποστ σου! Μα δεν είμαι κι εγώ μια σκέτη γλύκα σαν κι εσένα?!
:))))) (φωτοστέφανο)
Γιατί "κάλος", παρακαλώ? Κακό είναι να έχουμε ένα "σκληρό πυρήνα", μόνο για μας και για τους πολύ δικούς μας?
Για τη φωτογραφία, ζηλεύω γιατί δεν έχω χρόνο... Πολύ ωραίο το ηλιοβασίλεμα της Μυτιλήνης σου.
:)
Είσαι ατόφιος νορμάλ.
Διάβασε παρακάτω να φρίξεις.
Να δανείζω το αυτοκίνητο μου για να μαθαίνει το κορίτσι μου οδήγηση για το δίπλωμα.
Να ακούω να βάζει τις ταχύτητες χωρίς να πατάει μέχρι τέρμα τον συμπλέκτη, γκράτς γκρούτς γκράτς.
Το χειρότερο να είμαι δίπλα της στην θέση του συνοδηγού όσο διαρκούσε το έγκλημα και να της εξηγώ, πρώτα με γαιδουρίσια υπομονή τι πρέπει να κάνει συγχρονίζοντας το χέρι της στις ταχύτητες με τα δυό της πόδια.
Μετά από επωδυνες ώρες προσπάθειας και μην αντέχοντας άλλο σηκώνομαι ξαφνικά, απλώνω το πόδι μου και πατάω γερά πάνω στο ποδαράκι που δειλά-δειλά ακουμπούσε το ντεμπραγιάζ.
Βάζει ένα ... ξεφώνητο αλλά η ταχύτητα μπήκε σωστά.
Καλύτερα εκείνη ξεφωνητό μια φορά παρά το αυτοκινητάκι μου χίλιες.
Δεν έχει σημασία αν είχα εγώ τον κάλο στον εγκέφαλο ή εκείνη στο πόδι πάντως έμαθε να οδηγεί και τελικά πέρασε το τεστ με την πρώτη.
Καλός είναι ο συναισθηματισμός και η γενναιοδωρία, αλλά επίσης καλό είναι να είσαι πρακτικός όταν το απαιτούν οι συνθήκες.
Τώρα έτσι λέω, αλλά αν το χε κάποιος ανάγκη, μάλλον ναι.
Μικρότερα πράγματα, gadjets,που λέμε, με βαριά καρδιά και αγωνία γιά την παραμικρή αμυχή που τυχόν θα δημιουργηθεί.
Υ.Γ. Από τα μέχρι σχόλια, βλέπω πολύ συμπλέουμε μαζί σου, so you don't need doctor.
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ.
Καινούργιος χρόνος με ηρεμία και πληρότητα!
Και, χαίρομαι που σας γνωρίζω!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,
ΚΑΛΗ ΜΠΛΟΓΚΙΑ,
ΚΑΛΑ ΛΕΦΤΑ,
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
ΚΑΙ ΑΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΝΙΑ ΣΟΥ,
ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΑς ΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΔΩ!
Φώναξα αρκετά ή να στα ξαναπώ?
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
:)