Ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στη Μυτιλήνη
O συγκροτημένος επιστημονικός λόγος, έχει κάτι το αφόρητα εκνευριστικό: δεν σου αφήνει περιθώρια απόρριψης. Αυτό δεν έχει να κάνει με το falsification του Popper - εκείνος μιλούσε για θεωρίες ως εργαλεία.
Ο Καζάκης λοιπόν, κατάφερε να με εκνευρίσει. Όσο κι αν ήθελα να βρω κενά στις θέσεις του δεν μπόρεσα να τα καταφέρω. Κι αυτό μου δημιούργησε τελικά μια απελπισία... Φαίνεται ότι όπως έχουν τα πράγματα η καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Κι αυτό με εξοργίζει απίστευτα.
Ενσωμάτωσα το video που βγήκε από την ομιλία του στη Μυτιλήνη. Δείτε το και αν θέλετε πείτε μου τις απόψεις σας....
Σχόλια
Υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια για το τι είναι επιστημονικό και τι όχι. Ο Καζάκης στη συγκεκριμένη ομιλία, τα πληροί όλα απ' όσο μπορώ να κρίνω - κι αναφέρομαι στο κομμάτι των διαπιστώσεων περί του πως έχουν τα πράγματα. Δεν είμαι οικονομολόγος - έχω άλλη ειδικότητα - αλλά ξέρω καλά τι είναι επιστήμη...
Βεβαίως, στο πολιτικό κομμάτι δε μπορεί κανείς να μιλάει για επιστημονικότητα, εκτός κι αν είναι μαρξιστής (όπως ο Καζάκης δηλαδή) κι έτσι να προσπαθεί να συνταιριάσει την επιστημονική θεωρία με την ιδεολογία (όπως κάθε μαρξιστής).
Με δυο λόγια: ΔΕΝ είμαι μαρξιστής (αλλά μη βιαστείς να συμπεράνεις τι είμαι), ενώ ο Καζάκης είναι. Τον κρίνω ως προς την επιστημονικότητά του και συμφωνώ και με τι πολιτικές του προτάσεις, έστω κι αν ξεκινώ από άλλη αφετηρία απ' ό,τι εκείνος.
Για τη Χρυσή Αυγή κλπ.: όλα τα εθνικιστικά και φασιστικά κινήματα έχουν χρησιμοποιήσει αντικαπιταλιστική ρητορική. Αλλά το να λες ότι η επιχειρηματολογία του Καζάκη είναι όμοια, είναι σαν το παλιό "το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυφύλακας είναι όργανο, άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι"....
Απ' ό,τι έχω παρακολουθήσει εννοεί το εξής:
- Τα κεφάλαια έχουν εξοφληθεί (τα πραγματικά κεφάλαια, δηλαδή αυτά που πήραμε κι όχι αυτά που χρεωθήκαμε). Απομένουν κυρίως τόκοι και πανωτόκια.
- Πολλά από τα πραγματικά κεφάλαια ήταν κι αυτά δεσμευμένα ως προς την αξιοποίησή τους - κυρίως σε "αμυντικά" προγράμματα προς όφελος Γερμανών, Γάλλων κλπ.
- Βεβαίως και υπάρχει πραγματικό χρέος, αλλά η χώρα δικαιούται να αμυνθεί απέναντι στην προοπτική της εσωτερικής κατάρρευσής της και το εννοώ και με την νομική έννοια του όρου σύμφωνα με το Διεθνές δίκαιο και το δεδικασμένο.
Και σε τελική ανάλυση, δεν θα πρεπε οι πολίτες να ερωτηθούν για το αν επιθυμούν αυτή ή την άλλη εκδοχή, να ενημερωθούν, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και ν' αποφασίσουν? Τι είδος δημοκρατίας είναι αυτό?
(Για το τελευταίο θα επανέλθω με σχετικό post)