In a body

Νέες εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής (του επαναστατημένου λέγε-με-ΚΚΕ βιβλιοπωλείου). Μέρες που είναι, με ζοφερό το μέλλον, λέω να γελάσει λίγο το χείλι μας. Περιγραφή του βιβλίου (από τον εκδότη; από την Αλέκα; από το φάντασμα του Ιωσήφ; από το φάντασμα των μελλοντικών Χριστουγέννων;). Όπως κι αν έχει, φαίνεται ότι στο ΚΚΕ διαθέτουν περίσσεια χιούμορ (ή σουρεαλισμού ίσως;). Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο με έμφαση δική μου: Είναι άλλο πράγμα να μελετάς την Ιστορία του ΔΣΕ, και ειδικά τη δράση στο Γράμμο και στο Βίτσι, και άλλο πράγμα να συνδυάζεις τη γνώση της Ιστορίας του ΔΣΕ, τη ζωή και τη δράση του, με το βιβλίο και το χάρτη στο χέρι δίπλα και πάνω στα χαρακώματα όπου γράφτηκε η Ιστορία. Να έχεις μπροστά σου όχι μόνο τα ιστορικά ντοκουμέντα και τις καταγραμμένες μνήμες, αλλά και το χώρο που αυτά διαδραματίστηκαν, το θέατρο των μαχών, τις αποστάσεις, όλα εκείνα τα ζωντανά σημάδια που συνθέτουν το έπος του ΔΣΕ. Δεν είναι υπερβολή να ομολογήσουμε πως μόνο κάτω από τέτοιες προϋποθέσεις μπ

Νοιώθω μεγάλη ανακούφιση, που η κυβέρνηση βρήκε τη λύση για την πάταξη της φοροδιαφυγής!! Αντικειμενικά κριτήρια - εξαιρετική ιδέα και κυρίως πρωτότυπη, με αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα!! Αφού μέχρι κι ο Ηλιόπουλος που το άκουσε, εξερράγη από ενθουσιασμό....

Τα οικονομικά δεν είναι ο τομέας μου - δύσκολα ξεχωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στο επιτόκιο χορηγήσεων (το ίδιο με το "δανεισμού" δεν είναι;) και το το επιτόκιο καταθέσεων... Αλλά είχα την τύχη να διαβάσω το εξαιρετικό βιβλίο " Η κρίση του 2008 και η επιστροφή των οικονομικών της ύφεσης " του P. Krugman (εκδόσεις Καστανιώτη). Και έπαθα την πλάκα μου... Εντάξει, στα οικονομικά είμαι στόκος, αλλά από θεωρία συστημάτων κάτι ξέρω. Και ξέρω τι είναι ένας ρυθμιστικός μηχανισμός : γι' αυτό κι έπαθα την πλάκα μου. Σας συνιστώ να το διαβάσετε - όλοι ανεξαίρετα. Κι αν βαριέστε (δεν είναι και μεγάλο), ξεκινήστε από το κεφάλαιο 7 και συνεχίστε μέχρι το τέλος (δηλαδή, καμιά 50αρια σελίδες), να μάθετε τι απίστευτο έγινε και φτάσαμε έως εδώ... Να πω εδώ, χοντρικά, τι κατάλαβα. Το βασικό πρόβλημα σε ένα τραπεζικό σύστημα, είναι ο εφιάλτης των μαζικών αναλήψεων . Δηλαδή, εμείς δίνουμε τα λεφτά μας στις τράπεζες, αλλά οι τράπεζες ποτέ δεν τα έχουν για να μας τα επιστρέψουν - όχι όλα

Ο κ. Καρατζαφέρης έχει δίκιο: ο διαδηλωτής, όταν είδε τη μηχανή, έπρεπε να κάνει μισό βήμα πίσω. Άλλωστε, είναι γνωστή η τακτική των αριστερών να ψάχνουν για ήρωες - και είναι ανελέητοι σ' αυτό!! Άστε που, αυτό με τις μηχανές το συνηθίζουν... Δε θυμάστε που και κάποιος Λαμπράκης, έκανε το ίδιο κόλπο; Αντί να κάνει μισό βήμα πίσω, έπεσε πάνω στο τρίκυκλο και δημιουργήθηκε ολόκληρη ιστορία. Μα, είναι αίσχος...!!!! Αυτοί οι αναρχικοί ποτέ δεν σεβάστηκαν τίποτα!

Ο τίτλος είναι επίτηδες σε ουδέτερο γένος, αυτοί στους οποίους αναφέρεται δεν έχουν ξεπεράσει τη συναισθηματική ανωριμότητα - ούτε και τη διανοητική, η δυνατότητά τους για αφηρημένη σκέψη βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο των γενικεύσεων, υποθέτω κάπου γύρω στα 8 χρόνια. Μιλάω για την "Σέχτα Επαναστατών", μια ομάδα βασικά αμόρφωτων, αγράμματων, πλην ενόπλων. Ηλίθιοι πιτσιρικάδες που άφησαν το Playstation κι έπιασαν τα κουμπούρια, και μέσα στη θλιβερή και απολύτως προσωπική τους φαντασίωση, αυτοαναγορεύονται σε "αντάρτες πόλης". Διαφωνώ - και διαφωνώ ριζικά - σε οποιασδήποτε μορφής διάλογο, με οποιονδήποτε αυτοαναγορεύεται σε κριτή, εισαγγελέα, δικαστή και δήμιο με την ...φώτιση του Αγ. Πνεύματος..!! Για τους ίδιους λόγους θεώρησα (πριν πολλά χρόνια) απαράδεκτη μια ανοικτή επιστολή που είχε δημοσιεύσει ο Γ. Βότσης (νομίζω τιτλοφορούνταν "Στο σύντροφο με το 45άρι") στην Ελευθεροτυπία για την 17Ν. Ελπίζω ότι ο Βότσης, αντικρύζοντας εκ των υστέρων τους αδελφούς Ξηρο

Δεκαοκτώ Οκτώβρη του '81, αχάραγα. Τρέχω να φτάσω στο εκλογικό τμήμα που είμαι ορισμένος σαν εκλογικός αντιπρόσωπος. Κουβαλάω ένα φάκελο με ψηφοδέλτια (μήπως ξεμείνουμε), κερί, βουλοκέρι, πέντε έντυπα ενστάσεων, το χαρτί του διορισμού μου, στυλό (δύο), το χαρτί με τα τηλέφωνα των εκλογικών υπευθύνων του "κινήματος". Πάνω μου έχω τρία πακέτα τσιγάρα (συνεταιριστικής εταιρείας βεβαίως), καμιά 20αριά αυτοκόλλητα (με τον πράσινο ήλιο), μια μεταλλική καρφίτσα στο μπλουζάκι (με τον πράσινο ήλιο). Μέσα μου έχω τρομερή ελπίδα. Μόλις έχω κλείσει τα 21, πρώτη φορά ψηφίζω. Θολά τα πράγματα στο κεφάλι μου, αλλά είμαι απόλυτα πεπεισμένος: Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση, όλα θα γίνουν - και μάλιστα γρήγορα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η νίκη μας θα είναι τεράστια. Δεν εννοώ την εκλογική - εννοώ την ηθική νίκη. Από τη Δευτέρα, θα σαρώσουμε κάθε παλιά νοοτροπία που δίχαζε τους Έλληνες. Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τους αγροτοβιομηχανικούς συνεταιρισμούς,

Στο κλασικό (αν κι όχι τρομερά ενδιαφέρον - τουλάχιστον με σημερινούς όρους) έργο του Lewis Mumford "The culture of cities", ο συγγραφέας παραθέτει τον όρκο που έδιναν οι ευγενείς της Μεσαιωνικής Αραγωνίας, στον νέο βασιλιά τους: "We, who are as good as you, swear to you, who are not better than we, to accept you as our king and sovereign lord, provided that you observe all our liberties and laws; but if not, then not" (Lewis Mumford, 1938, The culture of cities: 78). Διότι έτσι πάει: " but if not, then not "! Αλλά στην Ελλάδα του Μεγαλέξαντρου, πάει "but if not, then so be it"! Αμ δε όμως! (για τις εκλογές λέω ε?)

...σε όλους, όπως κι αν την αντιλαμβάνονται. (η φωτό δική μου, έχω πάρει τα όρη με τη μηχανή....)

Λοιπόν, αυτή η ιστορία του μαθητή του ΟΑΕΔ που πυροβόλησε τους άλλους κι αυτοκτόνησε, ξέθαψε από τη μνήμη μου τον Τσάκαλο... Στο σχολείο που πήγαινα, υπήρχαν κλίκες, ομαδούλες, όλα τα καλά, που δεν λείπουν από κανένα σχολείο (ή κανένα κοινωνικό οργανισμό). Εγώ συμμετείχα στην κλίκα του μπάσκετ. Μόλις χτύπαγε διάλειμμα, τις μπάλες και στις μπασκέτες -συνεχώς! Βέβαια, δεν ήταν τόσο απλό. Την εποχή εκείνη - όπως και σήμερα - τα σύμβολα δίνανε και παίρνανε. Η μπάλα σου ( έπρεπε να έχεις και τη δική σου μπάλα) έπρεπε να είναι κάποιας καλής μάρκας. Κατά προτίμηση Super K (μιλάμε για την εποχή του 1974-76 ε?). Και η φόρμα, ή Adidas ή Puma, ή All Star (Nike δεν υπήρχε τότε). Και το μπλουζάκι το ίδιο, και το σορτσάκι το ίδιο, και τα παπούτσια κι η πετσέτα και ο σάκος που τα κουβάλαγες, όλα κάποιας καλής μάρκας. Πληρώνανε οι γονείς μας χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί - κι άλλωστε τι υπήρχε για να καταλάβουν; Το θέμα είναι ότι, αν δεν είχες αυτά τα σύμβολα, ήσουν στο περιθώριο και καλή ψυχή - δε

Ο κ. Μπαμπινιώτης, μιλώντας την Πέμπτη στον ραδιοφωνικό σταθμό City 99.5 πρότεινε ένα σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά το οποίο περιφερειακά τεστ σε κάθε τάξη του Λυκείου και εξετάσεις μετά το Λύκειο θα μετράνε κατά το ήμισυ για την πρόσβαση στα ΑΕΙ. Ο ίδιος, πάντως, δήλωσε ότι θεωρεί ιδανικό σύστημα αυτό με μόνο κριτήριο τη σχολική βαθμολογία . «Η επίδοση του μαθητή τρία χρόνια στο Λύκειο δεν μετράει σε τίποτα, γι’ αυτό και ο μαθητής δεν μετράει το σχολείο του», είπε χαρακτηριστικά. Εξάλλου, ο κ. Μπαμπινιώτης τάχθηκε υπέρ της άποψης για μειωμένη ύλη, λιγότερα υποχρεωτικά μαθήματα και περισσότερα επιλογής, καθώς και αναμόρφωσης του περιεχομένου σπουδών. Επίσης, υπολόγισε ότι οι αλλαγές στο Λύκειο θα χρειαστούν μία πενταετία, ενώ οι αλλαγές στο εξεταστικό άλλα τρία χρόνια. (από το δελτίο ειδήσεων) Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την αποκοπή του ανθρώπου από την κοινωνική πραγματικότητα; Το γεγονός ότι αγνοεί ότι οι φροντιστές πλουτίζουν και οι γονείς φτωχαίνουν για μια ηλ

Ο υφυπουργός Οικονομίας κ. Θανάσης Μπούρας δήλωσε χθες (18/03/2009) στη Βουλή: "O κ. Παπαθανασίου, εξήγησε - και νομίζω ότι δεν έχει αντίρρηση κανείς - που ήταν την περασμένη 'βδομάδα. Όσον αφορά για σήμερα που κατηγορήθηκε ότι έφυγε, θα συμφωνείτε πιστεύω ότι έπρεπε να υποδεχτεί τη νομπελίστα την κυρία Γκρούγκμαν, που μαζί της είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό". Η νομπελίστα κυρία Paul Krugman: O υπεύθυνος αλλαγής φύλου του Paul Krugman, η Υφυπουργάρα μας: Παρατηρήστε τη γυναίκα από πίσω από τον φωστήρα μας, πως αντιδρά τη στιγμή αλλαγής φύλου του Paul Krugman: Όλο το video, μονταρισμένο στην "Ελληνοφρένεια" του ΣΚΑΪ, εδώ: http://www.skai.gr/master_avod.php?id=114752&lsc=1 Έχω μια απορία: από που σκατά τους μαζεύουνε και τους υπουργοποιούνε - πανάθεμα την τύχη μας?!

...θα τα κάνω όλα αλλιώς. - Θα γίνω αστροναύτης, να δω πως είναι να βλέπεις τη Γη απ' το διάστημα. Να ανακαλύψω εξωγήινους και να βγω παραέξω από το πλαίσιο αυτού εδώ του κόσμου. - Θα γίνω αστυνομικός να συλλαμβάνω τα καθίκια που πουλάνε όπλα ή ναρκωτικά... - Θα γίνω πρωθυπουργός και θα αναμορφώσω τις φυλακές για να μην τσακίζουν τα καθίκια που θα συλλαμβάνω ως αστυνομικός. - Θα γίνω ιππότης της ελευθερίας στη Λατινική Αμερική (όπως ο Γκεβάρα) και θα ελευθερώσω λαούς από την κυριαρχία των Βορειοαμερικάνων. - Θα γίνω σπουδαίος ερευνητής και θα βρω τη θεραπεία για τον καρκίνο. - Θα γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ και θα καταργήσω τη θανατική ποινή. Ούτε μπορώ να θυμηθώ πια τι όνειρα έκανα όταν ήμουν μικρός... Αυτά θυμάμαι μόνο, αλλά μπορεί να ήταν χιλιάδες, 2-3 κάθε μέρα ίσως. Έφτιαχνα ιστορίες πλήρεις, με το πλαίσιό τους, εμένα για ήρωα και τους άλλους να μου αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητά μου και εγώ να το δέχομαι με ταπεινότητα... Καλύτερα είναι τώρα που τα 'χω συμμαζέψει? Δεν ξέρω... (

Ώστε το ΚΚΕ, αποφάσισε να ξεμπερδέψει με την ιστορία του Στάλιν μια και καλή. Όπως επισημαίνει ο Vrennus , o Στάλιν ("ατσαλένιος"), δεν πρωτοτύπησε - απλώς ακολούθησε την πεπατημένη. Ωραία λοιπόν, αλλά δεν μπορώ να μην μιλήσω για αυτό που θεωρώ ότι είναι η ουσία του προβλήματος - η περίφημη διαδικασία της γενίκευσης. Πίσω από την γενίκευση κρύβεται η Αλήθεια. Όταν δηλαδή πιστεύεις ότι υπάρχει αυτό που ονομάζουμε αλήθεια (Αλήθεια), ο δρόμος μέχρι τις εκτελέσεις γίνεται βραχύς. Ο Στάλιν, αλλά κι ο Χίτλερ, στάθηκαν πάνω στο βάθρο της Αλήθειας (όπως πολύ χαρακτηριστικά έκανε η Ιερά εξέταση πριν από αυτούς) κι αποφάσισαν να καθαρίσουν το σύστημα (την κοινωνία) από το Ψεύδος. (Α, ναι! Αν υπάρχει Αλήθεια τότε αναπόφευκτα υπάρχει και Ψεύδος). Δεχόμαστε λοιπόν την ύπαρξη της Αλήθειας, άρα και του Ψεύδους και κατά συνέπεια οικοδομούμε ένα ηθικό πλαίσιο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, ταξινομούμε γενικεύοντας: από 'δω οι Αληθείς, από ΄κει οι Ψευδείς. Και στέλνουμε εκτός - ή έστω στο π

Επειδή βαριέμαι να ξαναγράφω τα ίδια, διαβάστε - αν εσείς δεν βαριέστε - τι έγραψα πριν 3 χρόνια....

Λοιπόν για να είμαστε ξεκάθαροι: τα οικονομικά δεν είναι ο τομέας και δεν παριστάνω ότι είναι. Στην πραγματικότητα είμαι διαβόητα άσχετος για τις "οικονομικές πολιτικές", αλλά και για απλά πράγματα όπως τα επιτόκια δανεισμού και άλλα τέτοια, που μόνο γενικά αντιλαμβάνομαι τη σημασία τους. Κι επίσης, δεν αντιλαμβάνομαι τις αντιδράσεις των όσων (λένε ότι) αντιλαμβάνονται τα οικονομικά σε τούτη την κρίση... Υποψιάζομαι όμως, ότι δεν φταίει η συγκεκριμένη άγνοιά μου που δεν καταλαβαίνω τους επαΐοντες. Ας δοκιμάσω λοιπόν μια προσέγγιση που (ίσως) την καταλαβαίνω.... Οι υπέρμαχοι της ελεύθερης οικονομίας, λένε συχνά ότι "η αγορά αυτορρυθμίζεται" και γι' αυτό δεν πρέπει να γίνονται παρεμβάσεις. Συμφωνώ ότι τα ζωντανά συστήματα αυτορρυθμίζονται, αλλά: οι διαδικασίες αυτορύθμισης τους δεν είναι απαραίτητα προφανείς σε κάποιον παρατηρητή - είναι εσωτερικές, κλειστές προς το περιβάλλον διαδικασίες. Το περιβάλλον τις πυροδοτεί μεν, δεν τις καθορίζει δε. Αυτό δε θέλει και πο

Πριν από 15 περίπου χρόνια, σε μια εκδήλωση που είχε κάνει η ομάδα ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ, το θέμα ήταν "Η προοπτική της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση". Τότε ακόμα, δούλευα σαν δημοσιογράφος. Σε μια παρέμβασή μου εκεί, προσπάθησα να εξηγήσω ότι ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας ήταν κάτι μάλλον αδύνατο: το να ζητάς από κεμαλικό καθεστώς να εκδημοκρατιστεί, ισοδυναμούσε με αυτοκτονία, κι ήταν τουλάχιστον αφελές από την πλευρά μας να έχουμε την απαίτηση να αυτοκτονήσουν για να υπηρετηθούν οι δικές μας ευαισθησίες. Είχα πει τότε ότι, "μόνο το τουρκικό ισλαμικό κίνημα - που δεν έχει σχέση με εκείνο της Αλγερίας π.χ. - μπορεί να εκδημοκρατίσει τη χώρα αυτή, κι αυτό γιατί από τη φύση του βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το κεμαλικό κράτος". Και ζήτησα από την ευρωομάδα του ΠΑΣΟΚ, να βγάλει στην Ευρώπη στέλεχη του κινήματος, όπως ο τότε δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Tayip Erdogan. Τι το 'θελα; Κάποιοι εξ επαγγέλματος υπερασπιστές της "ελληνοτουρκικής φιλίας - αγάπες -

Οι σχέσεις, μπορούν γενικά να μοιραστούν σε δυο κατηγορίες: συμμετρικές και συμπληρωματικές. Συμμετρική σχέση : τραβάω μαχαίρι - ψάχνεις για όπλο. Συμπληρωματική σχέση : τραβάω μαχαίρι - ψάχνεις για πανοπλία. Σχέσεις του ενός ή του άλλου τύπου, μπορούν να εντοπιστούν παντού γύρω μας. Και δεν υπάρχει κάποια εγγύηση ότι οι σχέσεις παγιώνονται στον ένα από του δυο τύπους. Για παράδειγμα, μια ερωτική σχέση μπορεί να είναι συμμετρική, κι όταν ο ένας από δυο παραπατάει και βάζει τη σχέση σε κίνδυνο με οποιονδήποτε τρόπο, ο άλλος μπορεί να λειτουργήσει συμμετρικά ή συμπληρωματικά, ανάλογα με τη στιγμή και το νόημα που ο ίδιος παράγει. Τέτοιες ευέλικτες σχέσεις, χαρακτηρίζονται συνήθως "ισότιμες και λειτουργικές". Αλλά η λέξη "σχέση" (όταν σηματοδοτεί μια δομή) αναπόδραστα υπονοεί μιαν ιστορία. Υπονοεί τη μνήμη: τη μνήμη του ενός, τη μνήμη του άλλου, τη μνήμη της δυάδας απέναντι στο περιβάλλον της. Έτσι, αν ο ένας από τους δυο αποφασίσει να αντιδράσει με τον τρόπο x απέναντ

Πολλές φορές αναρωτήθηκα σε τι διαφέρουμε από τα ζώα. Στην "διαδικασία παραγωγής νοήματος", λέει η θεωρία. Ε καλά, το λέω και 'γω και κάνω πως δεν βλέπω το κενό: και που ξέρω - αφού δεν είμαι γάτα - τι νόημα (μπορεί ίσως να) παράγει μια γάτα; Ούτως ή άλλως, είμαι καταδικασμένος να βλέπω τα πράγματα μονόπλευρα - σαν άνθρωπος. Αλλά, πάμε με αυτή την υπόθεση . Υποθέτω τότε, ότι αυτό που με διακρίνει από τα ζώα, δεν είναι η γνώση. Και τα ζώα έχουν γνώση. Το βασικό, είναι η επίγνωση : το ότι ξέρω ότι έχω γνώση, η γνώση της γνώσης μου δηλαδή. Και, βασική επίγνωση είναι αυτή της ανθρώπινης υπόστασής μου. Ας μη το μακρύνω πρωτοχρονιάτικα: αυτό που θέλω να πω είναι ότι, η επίγνωση της υπόστασής μου, με οδηγεί να ταυτίζομαι με τους άλλους, είτε Παλαιστίνιοι, είτε μετανάστες, είτε οι γύρω μου, φίλοι μου, παιδιά μου και βεβαίως (πρωτίστως) η σύντροφός μου. Κι είναι αυτή η συντροφικότητα , που εύχομαι να απλωθεί φέτος, από τις ΗΠΑ μέχρι την Παλαιστίνη και το Ισραήλ, το Ιράκ, το Αφγα