Κατά κόσμον: Αργυρόπουλος Κωνσταντίνος . Βασικά, αχώνευτος . Ισχυρογνώμων, είρων και αλαζονικός και - κυρίως - δεξιός. Δηλαδή, ούτε που ξέρω τι ψήφιζε, αλλά σ' εμένα και πολλούς άλλους, για δεξιός φαινόταν· τουλάχιστον, δεν συνάντησα κανέναν που να μη τον θεωρεί δεξιό. Διοικητής (ως αντισυνταγματάρχης) του 542 ΤΕΑ, στη Ρόδο. Γνωστός και ως « Ράμπο », δεν ξέρω αν το παρατσούκλι του το έλεγαν κάποιοι και κατάμουτρα. Σ' εμάς πάντως, όταν το τάγμα συναντούσε άλλες μονάδες στις ασκήσεις, το έλεγαν στα ίσα: «542, ααα, καλώς τα ραμπάκια ». Και δώστου γέλια και συμπάθεια για τα όσα τραβάγαμε από τη μούρλα του Ράμπο. Κλαδιά στερεωμένα παντού, από το κράνος μέχρι τη μέση, ουρλιαχτά και τρέξιμο στα υψώματα, πού στο διάολο είσαι ρε Τούρκο να σε φάω, να μ' αφήσει ήσυχο ο παλαβός; Αλλά οι κερατάδες οι Τούρκοι απτόητοι. Πότε κατεβαίνανε με Σινούκ κοντά στο στρατόπεδο, πότε στήνανε προγεφύρωμα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο, πότε επιχειρούσαν να αποβιβαστούν σε κάποια παραλία, πότε ε
Σχόλια
Καταρχήν ξαφνιάστηκα όταν την είδα νεκρή. Ηρεμότατη ήταν.
Μετά λυπήθηκα... Μετά, κάθησα ώρες και σκέφτηκα ότι έκανε στη ζωή της πάντα ό,τι ήθελε, ό,τι της ερχόταν στο κεφάλι. Δεν εκχωρούσε ούτε χιλιοστό από τα "θέλω" της.
Άρα δεν πενθώ ότι δεν έζησε όπως θα ήθελε. Για την ακρίβεια, αν οι άνθρωποι ήταν σαν εκείνη, το κοινωνικό φαινόμενο θα ήταν αδύνατο - θα είχαμε σκοτωθεί μεταξύ μας...