Δουλειά πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
Διάβαζα σήμερα το post του Ν. Δήμου. Πολύ ενδιαφέρον, δεν ήξερα ότι υπάρχει κι αυτή του η πλευρά.
Αλλά, προς τι η αγωνία;
Ψάχνουμε όλοι για τη Χαρά. Αλλά, ποια Χαρά?
Η Χαρά είναι το Νόημα.
Ας μη το φιλοσοφούμε (ή ας το φιλοσοφήσουμε).
Για να είμαι χαρούμενος, πρέπει να είμαι.
Για να είμαι επιτυχημένος (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), πρέπει να είμαι.
Για να είμαι, πρέπει να είμαι.
- "Είσαι (μια ειδικότητα που έχω); Είσαι (άλλη ειδικότητα που έχω); Είσαι (άλλη ειδικότητα που έχω); Πες μας τι είσαι ρε παιδί μου και μπερδευτήκαμε (ειρωνικό)".
Μου τόχουν ρωτήσει αυτό κι ένιωσα έκπληξη. Η απάντησή μου ακούστηκε αλαζονική, αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Ήμουν απλά εικρινής:
- "Είμαι εγώ".
Μ' απάντησε:
- "Α ναι, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις". Ένας από τους πασπαρτού αφορεσμούς αυτής της διαλυμένης (κι όχι δε φταίει ο Τσαρούχης) κοινωνίας.
Ε, να το ξαναπώ:
- "Είμαι εγώ. Αυτή είναι η δουλειά μου. Είναι δουλειά πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης κι έπρεπε να παίρνω βαρέα και ανθυγιεινά, μια και προσπαθώ να παραμένω εγώ, στην Ελλάδα. Τα άλλα είναι ιδιότητες, ρόλοι και παιχνίδια. Πάντα είμαι εγώ. Και δεν είναι εύκολο, αλλά τότε μπορώ να είμαι, όταν είμαι εγώ".
Αυτή, νομίζω, είναι η Χαρά και το Νόημα.
(Τώρα αυτό γιατί τόγραψα; Τέλοσπάντων...)
Αλλά, προς τι η αγωνία;
Ψάχνουμε όλοι για τη Χαρά. Αλλά, ποια Χαρά?
Η Χαρά είναι το Νόημα.
Ας μη το φιλοσοφούμε (ή ας το φιλοσοφήσουμε).
Για να είμαι χαρούμενος, πρέπει να είμαι.
Για να είμαι επιτυχημένος (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), πρέπει να είμαι.
Για να είμαι, πρέπει να είμαι.
- "Είσαι (μια ειδικότητα που έχω); Είσαι (άλλη ειδικότητα που έχω); Είσαι (άλλη ειδικότητα που έχω); Πες μας τι είσαι ρε παιδί μου και μπερδευτήκαμε (ειρωνικό)".
Μου τόχουν ρωτήσει αυτό κι ένιωσα έκπληξη. Η απάντησή μου ακούστηκε αλαζονική, αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Ήμουν απλά εικρινής:
- "Είμαι εγώ".
Μ' απάντησε:
- "Α ναι, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις". Ένας από τους πασπαρτού αφορεσμούς αυτής της διαλυμένης (κι όχι δε φταίει ο Τσαρούχης) κοινωνίας.
Ε, να το ξαναπώ:
- "Είμαι εγώ. Αυτή είναι η δουλειά μου. Είναι δουλειά πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης κι έπρεπε να παίρνω βαρέα και ανθυγιεινά, μια και προσπαθώ να παραμένω εγώ, στην Ελλάδα. Τα άλλα είναι ιδιότητες, ρόλοι και παιχνίδια. Πάντα είμαι εγώ. Και δεν είναι εύκολο, αλλά τότε μπορώ να είμαι, όταν είμαι εγώ".
Αυτή, νομίζω, είναι η Χαρά και το Νόημα.
(Τώρα αυτό γιατί τόγραψα; Τέλοσπάντων...)
Σχόλια
Νομίζω πως κάτι τέτοιο υπονοείται και στον περίφημο πίνακα του Poussin. Ακόμη και στον (επίγειο) παράδεισο (Αρκαδία) μας κυνηγά το εγώ. Και μας ορίζει, μας παιδεύει, μας ανεβάζει στα ουράνια ή και μας κατεβάζει στα τάρταρα.