Άσχετα από το αν πιστεύω ή όχι στη συγκεκριμένη Ανάσταση, συχνά λέω τη φράση αυτές τις ημέρες και απαντώ ανάλογα (και σωστά) σε όποιον μου την πει - πιστεύω άλλωστε ότι πίσω της κρύβεται ένα πολύ σημαντικό νόημα ;)
Κατά κόσμον: Αργυρόπουλος Κωνσταντίνος . Βασικά, αχώνευτος . Ισχυρογνώμων, είρων και αλαζονικός και - κυρίως - δεξιός. Δηλαδή, ούτε που ξέρω τι ψήφιζε, αλλά σ' εμένα και πολλούς άλλους, για δεξιός φαινόταν· τουλάχιστον, δεν συνάντησα κανέναν που να μη τον θεωρεί δεξιό. Διοικητής (ως αντισυνταγματάρχης) του 542 ΤΕΑ, στη Ρόδο. Γνωστός και ως « Ράμπο », δεν ξέρω αν το παρατσούκλι του το έλεγαν κάποιοι και κατάμουτρα. Σ' εμάς πάντως, όταν το τάγμα συναντούσε άλλες μονάδες στις ασκήσεις, το έλεγαν στα ίσα: «542, ααα, καλώς τα ραμπάκια ». Και δώστου γέλια και συμπάθεια για τα όσα τραβάγαμε από τη μούρλα του Ράμπο. Κλαδιά στερεωμένα παντού, από το κράνος μέχρι τη μέση, ουρλιαχτά και τρέξιμο στα υψώματα, πού στο διάολο είσαι ρε Τούρκο να σε φάω, να μ' αφήσει ήσυχο ο παλαβός; Αλλά οι κερατάδες οι Τούρκοι απτόητοι. Πότε κατεβαίνανε με Σινούκ κοντά στο στρατόπεδο, πότε στήνανε προγεφύρωμα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο, πότε επιχειρούσαν να αποβιβαστούν σε κάποια παραλία, πότε ε...
Τόσο βαθύ, που θες βαθυσκάφος για να με βρεις.... Επειδή, διάφορα τρολλάκια στο twitter, αλλά και κάποια «κυρία», μια (1) επωνύμως, με στόλισαν με μια γενική προπαγάνδα χτες το βράδυ (9/5/2013), κάποιοι φίλοι πρότειναν, εκτός των νομικών ενεργειών στις οποίες ήδη προχωρώ, να γράψω και μια πιο εκτενή απάντηση στο παρόν blog. Θα τα διατρέξω χρονικά κι όχι κατά θέμα, για να βγει συμπέρασμα, γιατί - η αλήθεια είναι - ότι δεν είμαι ήσυχος άνθρωπος. Πάμε: - Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Καλαμάκι (Αθήνα) το 1961. - Το 1977, εντάχθηκα στην Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος» (την τότε νεολαία του ΚΚΕ εσ.). Το τί καταλάβαινα από πολιτικές θεωρίες (τίποτα) είναι άλλο θέμα: απόδειξη ότι μια μέρα ο καθοδηγητής με ενημέρωσε ότι δεν είμαστε πλέον Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος», αλλά Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος - Β' Πανελλαδική» και είπα μόνο «ΟΚ»! Μας διέγραψαν και δεν το πήρα χαμπάρι, αλλά τέλος πάντων... - Το 1978, πέρασα στο Τμήμα Μηχανολογίας του ΚΑΤΕΕ Λάρισας. Εκεί, εντάχθηκα στην ΠΑΣΠ (μέλος του ΠΑΣΟΚ). Στ...
Δεκαοκτώ Οκτώβρη του '81, αχάραγα. Τρέχω να φτάσω στο εκλογικό τμήμα που είμαι ορισμένος σαν εκλογικός αντιπρόσωπος. Κουβαλάω ένα φάκελο με ψηφοδέλτια (μήπως ξεμείνουμε), κερί, βουλοκέρι, πέντε έντυπα ενστάσεων, το χαρτί του διορισμού μου, στυλό (δύο), το χαρτί με τα τηλέφωνα των εκλογικών υπευθύνων του "κινήματος". Πάνω μου έχω τρία πακέτα τσιγάρα (συνεταιριστικής εταιρείας βεβαίως), καμιά 20αριά αυτοκόλλητα (με τον πράσινο ήλιο), μια μεταλλική καρφίτσα στο μπλουζάκι (με τον πράσινο ήλιο). Μέσα μου έχω τρομερή ελπίδα. Μόλις έχω κλείσει τα 21, πρώτη φορά ψηφίζω. Θολά τα πράγματα στο κεφάλι μου, αλλά είμαι απόλυτα πεπεισμένος: Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση, όλα θα γίνουν - και μάλιστα γρήγορα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η νίκη μας θα είναι τεράστια. Δεν εννοώ την εκλογική - εννοώ την ηθική νίκη. Από τη Δευτέρα, θα σαρώσουμε κάθε παλιά νοοτροπία που δίχαζε τους Έλληνες. Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τους αγροτοβιομηχανικούς συνεταιρισμούς, ...
Σχόλια
Χριστός Ανέστη!
Άσχετα από το αν πιστεύω ή όχι στη συγκεκριμένη Ανάσταση, συχνά λέω τη φράση αυτές τις ημέρες και απαντώ ανάλογα (και σωστά) σε όποιον μου την πει - πιστεύω άλλωστε ότι πίσω της κρύβεται ένα πολύ σημαντικό νόημα ;)