Ήπια παιδιά??
Στην Ελλάδα, το φρούτο εμφανίστηκε με την πρωθυπουργία Ράλλη. Ο εκλιπών, αναλαμβάνοντας καθήκοντα, παρουσίασε μια θεωρία, ότι θα προσπαθήσει να επιβάλλει το "ήπιο πολιτικό κλίμα". Ήταν καταφανώς μια προσπάθεια να αδειάσει τον Αν. Παπανδρέου που την εποχή εκείνη σήκωνε συνεχώς την ένταση για να συσπειρώσει κόσμο στο ΠΑΣΟΚ.
Ένα τέταρτο του αιώνα μετά, να που βρισκόμαστε: στην ήπια σκέψη. Η σχέση γλώσσας - σκέψης, είναι γνωστή, ας μην επεκταθώ σ' αυτό.
Είναι όμως σχέση εξάρτησης:
- Αν εκφράζομαι (κατά συρροήν) ήπια, καταλήγω να σκέφτομαι ήπια.
- Αν στρογγυλεύω τις εκφράσεις μου, στρογγυλεύω τη σκέψη μου.
Πως είναι να κάνεις έρωτα? Έτσι ακριβώς.
Αν βάλεις φρένο στις φαντασιώσεις σου, καλύτερα να κρεμάσεις κι ένα "Μην ενοχλείτε" στο π.... σου.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά, το ήπιο πολιτικό κλίμα, θεωρείται μέγιστη κατάκτηση και βήμα προς την ολοκλήρωση(?!) της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
- Παρακολουθούμε ηλίθιους πολιτικούς να ανταλλάσουν ηλιθιότητες.
- Δημοσιογράφους να μη βλέπουν τα κενά στον λόγο των πολιτικών και να γίνονται έτσι κακοί στη δουλειά τους.
- Φοιτητές να μη μπορούν να υποστηρίξουν στοιχειωδώς, στοιχείωδεις θέσεις κι απόψεις.
- Την (φυσιολογική) ένταση που θάπρεπε να βγαίνει στην έλλογη αντιπαράθεση να ξεχύνεται σε ακατέργαστη ποδοσφαιρική λύσσα ("Γάμ*σε τον π*στη τον Γιωργάκη, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη").
- Διδάσκοντες πανεπιστημίων να ακούν τετριμένες θεωρίες με ορθάνοιχτα μάτια και να κρεμάνε τα σαγόνια τους από την απορία ("που το σκέφτηκε τώρα αυτό, πω πω πωωω!!!")
Ε, φτάνει, δε φτάνει???
Υ.Γ.: Η δημοσιευμένη αλληλογραφία Πουλαντζά - Μίλιμπαντ, είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα δυο διανοητών, που ξιφουλκούν θεωρητικά, και ρίχνουν και τα σχετικά @#$%!!
Ένα τέταρτο του αιώνα μετά, να που βρισκόμαστε: στην ήπια σκέψη. Η σχέση γλώσσας - σκέψης, είναι γνωστή, ας μην επεκταθώ σ' αυτό.
Είναι όμως σχέση εξάρτησης:
- Αν εκφράζομαι (κατά συρροήν) ήπια, καταλήγω να σκέφτομαι ήπια.
- Αν στρογγυλεύω τις εκφράσεις μου, στρογγυλεύω τη σκέψη μου.
Πως είναι να κάνεις έρωτα? Έτσι ακριβώς.
Αν βάλεις φρένο στις φαντασιώσεις σου, καλύτερα να κρεμάσεις κι ένα "Μην ενοχλείτε" στο π.... σου.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά, το ήπιο πολιτικό κλίμα, θεωρείται μέγιστη κατάκτηση και βήμα προς την ολοκλήρωση(?!) της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
- Παρακολουθούμε ηλίθιους πολιτικούς να ανταλλάσουν ηλιθιότητες.
- Δημοσιογράφους να μη βλέπουν τα κενά στον λόγο των πολιτικών και να γίνονται έτσι κακοί στη δουλειά τους.
- Φοιτητές να μη μπορούν να υποστηρίξουν στοιχειωδώς, στοιχείωδεις θέσεις κι απόψεις.
- Την (φυσιολογική) ένταση που θάπρεπε να βγαίνει στην έλλογη αντιπαράθεση να ξεχύνεται σε ακατέργαστη ποδοσφαιρική λύσσα ("Γάμ*σε τον π*στη τον Γιωργάκη, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη").
- Διδάσκοντες πανεπιστημίων να ακούν τετριμένες θεωρίες με ορθάνοιχτα μάτια και να κρεμάνε τα σαγόνια τους από την απορία ("που το σκέφτηκε τώρα αυτό, πω πω πωωω!!!")
Ε, φτάνει, δε φτάνει???
Υ.Γ.: Η δημοσιευμένη αλληλογραφία Πουλαντζά - Μίλιμπαντ, είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα δυο διανοητών, που ξιφουλκούν θεωρητικά, και ρίχνουν και τα σχετικά @#$%!!
Σχόλια
Καλά, σε βλέπω από Δευτέρα που ανοίγουν τα σχολεία & πλακώνει δουλειά, να παθαίνεις στερητικό σύνδρομο!!!
Στο Πανεπιστήμιό μου, έχουμε αμέσως μετά την Πολιτιστική εβδομάδα - όλα κλειστά.
Κι από 10 Μαΐου, απεργία διαρκείας.
Καλό καλοκαίρι!!!!
:-)))
Μιλησατε για τον πιπεράτο διάλογο Πουλαντζά - Μίλιμπαντ (τον οποίο αγνοώ).
Όμως τότε υπήρχε άλλος αέρας κι άλλες ελπίδες όπου και οι αθυροστομίες είχαν τη συμβολική τους! Δεν είχαν καταρρεύσει ακόμα τα σύνορα της αισιοδοξίας μας. Καπου μέσα μας ελπίζαμε πως εκείνο το "ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει" θα έγερνε τελικά προς το πρώτο σκέλος κι όχι προς το δεύτερο.
Πώς τα κατάφερα και ξέφυγα από το θέμα σας...
Πάντα με αγάπη
Παράγραφος
Που το είδατε ότι ξεφύγατε από το θέμα???
:-)
Δεν εγκαλώ κόσμο στη τάξη αγαπητή φίλη. Η χαρά μου είναι να ξεφεύγω από το θέμα.
"...τότε υπήρχε άλλος αέρας κι άλλες ελπίδες..."
Α, μα το ότι ο σοσιαλισμός απέτυχε, δεν σημαίνει ότι πέτυχε ο καπιταλισμός.
Η κοινωνία μας είναι τόσο ισχυρή, όσο ο ασθενέστερος άνθρωπος που ζει μέσα της.
Για το βιβλίο, όχι δεν το έχω διαβάσει ακόμη - είναι στη στοίβα με τα "προς διάβασιν", κάτω από άλλες στοίβες & κούτες (ξέρεις με τα παιδιά, όλο το σπίτι τελεί υπο διωγμόν για να χωρέσουν τα συμπράγκαλά τους) και πρέπει να κάνω ολοκληρη μετακόμιση για να το βρω - να την κάνω?
Η περνάς στο παρασύνθημα αμέσως?
(παντως δεν έχω αντιγράψει τίποτα, σου λέω εντίμως ότι δεν έχω διαβάσει ούτε το πρώτο της!)
Όταν - με την ησυχία σου - το διαβάσεις, ρίξε σύρμα να σου πω κάτι, να γελάσεις.
Εγώ πάντως είμαι στη μέση ;)
Λοιπόν, θα το κάνω κι εγώ αυτό το κόλπο! Κάθε μεγαλούτσικο σχόλιο θα το κάνω και post κι όποιος αντέξει (ήδη το έχω κάνει με δυο προηγούμενα).
Να 'στε καλά πάντως, έχω ξεραθεί στο γέλιο αυτές τις μέρες με τις ...παρεμβάσεις σας :)
Πάντως όχι, ΔΕΝ είμαι η Εύη - θα είχε πολλή πλάκα! Τουλάχιστον εκείνη δημοσίευσε και 2 βιβλία... Εγώ ακόμη ούτε 4-στιχο στο πίσω μέρος ημερολογίων τοίχου!...
:-(
Ένας από τους χαρακτήρες, είναι η σύζυγος του Heinz. (όχι πλάκα, πράγματι). Ποιά???
Με αγάπη
Παράγραφος
ty
konteyw na pnigo sto ladi!!!
:-)
Συγγνώμη που έγινα αδιάκριτη και μπήκα στα "εσωτερικά" σας εντελώς απρόσκλητη.
Αλλά ύστερα από την αγάπη που μου έχετε δείξει προς την οικογένειά μου και της συμπαράστασή σας προς εμένα και προς την κορούλα μου, σας ένιωσα "δικό" μου άνθρωπος και πήρα το θάρρος (θράσος) να σας παρακαλεσω αν μπορείτε να ρίξετε έστω λιγάκι νεράκι στο κρασί σας. Κατά βάθος και ο κος Χάρρυ είναι πολύ γλυκός άνθρωπος, κι ας λέει με πάθος τα δικά του. Έχει κι εκείνος ευαισθησίες σαν τις δικές σας κι ας το παίζει σκληρός σε άλλα ζητήματα.
Με εκτίμηση και αγάπη
Παράγραφος
ΥΓ Συγγνώμη και πάλι για το θράσος. Αν θέλετε, και σας ενοχλεί το σχόλιό μου, μπορώ να διαγράψω την παράκλησή μου και να αφήσω τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου. Μόνο που τότε θα σας έλεγε τη μισή μου αλήθεια.
Και πάλι σας ευχαριστώ!
Με συγκινεί ο αγώνας σας που τον θεωρώ τον σοβαρότερο αγώνα ζωής που μπορεί να δώσει κάποις.
Για τον Χάρρυ:
Τον ξέρω μόνον από το blog.
Δεν ανέχομαι την απαξιωτική του στάση, τις ρατσιστικές του απόψεις, αλλά πάνω απ' όλα:
την εμμονή του να εκθειάζει τη θανατική
ποινή.
Εκεί ειλικρινά, τελειώνει η δυνατότητά μου για διάλογο. Με χτυπάει ας πούμε στο βασικό μου αξίωμα απέναντι στον κόσμο, το σεβασμό απέναντι στην ανθρώπινη ζωή (σε ειρηνικές συνθήκες).
Δεν έχω καμμία δυνατότητα να σεβαστώ έναν άνθρωπο που χαίρεται να βλέπει ανθρώπους εκτελεσμένους κι εκφράζει τη λύπη όταν ακυρώνονται εκτελέσεις.
Δεν μπορώ, είναι πάνω από μένα, ούτε να καταλάβω πως σκέφτεται θέλω, ούτε τις απόψεις του να ακούσω. Είναι πολύ πρωτόγονο το συναίσθημα που μου ξυπνά, αν τον είχα πρόχειρο, ειλικρινά, θα τον έδερνα.
Συγγνώμη αν σας στενοχωρώ αλλά σας μιλώ εκ βάθους ψυχής.
Δεν αλλάζει τίποτε σ΄ εμένα. Σας εκτιμως και σας αγαπώ το ίδιο.
Μα, δεν καταλάβατε οτι ο Χαρρυ υπερβάλλει εσκεμμένα; Άσχετα από το τι λέει, εγώ δεν πιστεύω ότι είναι ρατσιστής.Μάλλον "προβοκάρει".
Ενδεχομένως κι όλα να χαίρεται τις αντιδράσεις σας.
Εν παση περιπτώσει, επαναλαμβάνω οτι και σας εκτιμώ (πολλές από τις απόψεις σας τις ασπάζομαι) και σε σέβομαι και σας ευγνωμονώ που μας σκέφτεστε.
Με πολλή-πόλλή-πολλή αγάπη
Παράγραφος
Α
:))))))
Που δουλεύεις???
εάν δεν δείχνατε με τόοοοοση προσπάθεια....... πόσο έξυπνοι είστε (ειδικά στο blog του ΝΔ) όλα θα ήταν καλύτερα.
Τελικά σ΄αυτήν την χώρα, όλοι μα όλοι, πάνε "καβάλα στο άλογο".
φίλε είμαι σε Λύκειο αλλά κοντινό σου.....
νάσαι καλά..
κάποια στιγμή ίσως τα πούμε real...
Πιθανόν νάχεις και το μεγάλο μου γυιό μαθητή
:-)
:)))
ara eimai @paramethorios tora palia @filos