Ο Peter Pan στα πεδία των μαχών (απολογία των απανταχού παιχνιδο-καμμένων)

Ή αλλιώς ο Peter Pan και τα παιδία των μαχών.

Καιρό τώρα, 5-6 χρόνια, παίζω παιχνίδια στο Internet. Όχι τάβλια, σκάκια κι άλλα που θέλουν σκέψη. Του σκοτωμού παιχνίδια, δηλαδή πολεμικά.

Σε πολλούς φαίνεται περίεργο. Και σε κάποιους αρνητικό:

- Βγάζεις την επιθετικότητά σου!
- Είναι δείγμα ανωριμότητας!
- Ντροπή, ξεμωράθηκες?

Αλλά εγώ το χαβά μου. Τι κόλλημα είναι αυτό?

Το αγαπημένο μου είναι το Call of Duty 2. Μια χολλυγουντιανή αναπαράσταση πεδίων μάχης του Β' Παγκοσμίου. Εκεί γίνομαι Kirk Douglas, John Wayne κλπ. κλπ., όταν τους έβλεπα πιτσιρικάς στο σινεμά. Οι ταινίες του Β' Παγκ. Πολέμου, ήταν οι αγαπημένες του πατέρα μου. Όταν ήμουν κοντά του, βλέπαμε 2 σε μια μέρα, 6-8 και μετά 8-10 στον παρακάτω κινηματογράφο.

Αυτό ξαναζώ μέσα από τα παιχνίδια. Μάχες στην Τυνησία, σαμποτάζ στη Νορμανδία, σφαγή στο Στάλινγκραντ! Αναπαραστάσεις πιστές (έχω ελέγξει φωτογραφίες από τις περιοχές εκείνες την ίδια εποχή).
Και μεις, μονίμως πολεμάμε. Κι ούτε που λαχανιάζουμε...
Σε μια περιοχή που ποτέ δεν κερδίζουμε μόνιμα. Η ώρα είναι πάντα η ίδια, είτε συνεχώς πρωί, είτε συνεχώς απόγευμα, είτε πάντα χιονισμένα είτε πάντα ανθισμένα. Και οι θαμώνες, κάτι σαν τους bloggers με χιούμορ ("μ' αυτά τα χάλια που έχει η ομάδα των Αμερικάνων καταλαβαίνω γιατί τα σκάτωσαν στο Ιράκ...") ή και με θυμό ("καθίκι ναζί θα σε φάω!!") πολεμάμε ατέλειωτα... Άσε που είμαστε σα βρυκόλακες: μας σκοτώνουν και νάσου πάλι ζωντανοί να λυσσάμε.

Δε ξέρω αν αυτά προάγουν την επιθετικότητα ή ό,τι άλλο. Αυτό που ξέρω είναι ότι πρόκειται για τη χώρα του Ποτέ-Ποτέ. Όποτε τα μικρά -μεγάλα παιδιά θέλουν, ανοίγουν το παράθυρο και πάνε να παίξουν πάλι όπως κάποτε, αναβιώνοντας το Combat και τον Sgt Sunders. Όποτε θέλουμε να παίξουμε τους ήρωες, η Τυνησία, η Ρωσία, η Νορμανδία, η Ιταλία, όλα τα πεδία των μαχών είναι εκεί κι η μάχη δεν τελειώνει ποτέ.

Κι όταν ο Peter Pan θέλει να πετάξει, ανοίγει το παράθυρο και χύνεται σε μιαν ουτοπία, μαζί με εκατοντάδες άλλους. Ένας στρατός από ξεχασμένα παιδιά, που ο Peter Pan μέσα τους, σηκώνεται και χτυπάει την οθόνη του υπολογιστή (knock-knock).
Κι ο Peter Pan, ανοίγει το παράθυρο και χύνεται ...στη μάχη!!!!

lol!! (<--lots of laughter!!!)

Nάστε καλά βετεράνοι ...συμπολεμιστές!!!

(Πρώτη εικόνα: Περιπολώ στην Τυνησία)
(Δεύτερη εικόνα: Κοιτάω πως θα τη βγάλω καθαρή στο Stalingrand)