In a body

Περνάω τις γραμμές του τραίνου κι απότομα αλλάζω κόσμο. Έχω μπει στη περιοχή των προλετάριων. Σπίτια χαμηλά, εργατικές κατοικίες ανακατεμένες με αυλές που φιλοξενούν παράγκες· από ξύλα και λινάτσα. Παλιά ψυγεία σκεπασμένα με πλαστικό, σκουριασμένα παιδικά καροτσάκια - τα φυλάνε μήπως χρειαστούν ξανά κάποτε... Νοιώθω ότι έχω βρεθεί σε λάθος περιοχή. Η ζέστη στη Λάρισα είναι δολοφονική στα τέλη του Αυγούστου του 1981, γύρω μου σκουπίδια και μυρίζουν έντονα. Μύγες, κι ούτε ψυχή στο δρόμο. Που είναι οι άνθρωποι; (στριμωγμένοι σαν τα μυρμήγκια στους ναούς της βιομηχανικής ζώνης - ηλίθιε!). Στο χέρι μου το μπλοκάκι με τα εισιτήρια για τη «Γιορτή Νεολαίας ΠΑΣΟΚ '81». Τη «Γιορτή της Αλλαγής»: όλα τα σημάδια δείχνουν ότι θα νικήσουμε στις εκλογές του Οκτώβρη· κάπως δειλά κι επιφυλακτικά, έχουμε αρχίσει να το πιστεύουμε. Κι εμείς, πόρτα - πόρτα, πουλάμε εισιτήρια, 20 δρχ. το ένα. Ούτε ακριβά, ούτε φτηνά. Αλλά εκεί, στον κόσμο των προλετάριων, το εικοσάρικο έχει αξία. Είναι κάτι σο...

  Δείτε παρακαλώ αυτό το video. Ομολογώ ότι το παρακολούθησα ολόκληρο - και τρόμαξα . Δεν με τρόμαξε η απουσία σεβασμού στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς· είναι γνωστή η συμπεριφορά των υπηρετών της τρόικα. Δεν με τρόμαξε ότι η βουλευτής Ζωή Κωνσταντοπούλου μιλά και κανείς δεν της απαντά: οι ακροδεξιοί (υποτίθεται Νεοδημοκράτες) αντιμετωπίζουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους των Ελλήνων σαν ενοχλητικά έντομα - τους «ανέχονται» στη Βουλή «τους». Αυτό που με τρόμαξε - και κυριολεκτώ - είναι το εξής: ο Βιρβιδάκης , γνωρίζει ότι οι κάμερες μεταδίδουν τη συνεδρίαση. Γνωρίζει ότι η συμπεριφορά του προβάλλεται. Γνωρίζει ότι, όλα τα προηγούμενα καταγράφονται κι ότι θα είναι διαθέσιμα σε κάθε πολίτη. Και, δεν τον ενδιαφέρει . Δεν τον ενδιαφέρει αν όλοι οι πολίτες διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχει κοινοβούλιο . Ίσως να το επιδιώκει κιόλας - να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι η Βουλή έχει ρόλο διακοσμητικό, όπως π.χ. η βασιλεία στις σκανδιναβικές χώρες. Με μεγάλη ταχύτητα παγιώνετ...

Μήνυμα από Τουρκία (δεν είναι δικό μου το κείμενο, απλώς το μεταφέρω) Σαν ένα δέντρο, σαν ένα δάσος στην πλατεία Ταξίμ Το συνδικάτο μου είναι μέρος μιας πλατφόρμας μαζί με επαγγελματικές ενώσεις και συνοικιακές οργανώσεις. Αυτή η πλατφόρμα διαμαρτύρεται για τα κατασκευαστικά έργα στο Ταξίμ, που θα κατεδαφίσουν το πάρκο που υπάρχει εκεί. Γι αυτό το λόγο παρακολούθησα τη σχετική καμπάνια στην πλατεία Ταξίμ. Όταν άκουσα ότι μπουλντόζες ήρθαν και έκοψαν τα δέντρα στο πάρκο, έτρεξα εκεί. Αντί να σταματήσει την παράνομη κατασκευή (το δικαστήριο ανακάλεσε το κατασκευαστικό σχέδιο), η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα εναντίον ανθρώπων που ήθελαν να σώσουν τα δέντρα.   Το πρώτο βράδυ πήραμε τις σκηνές και τους υπνόσακούς μας και πήγαμε στο πάρκο. Τραγουδήσαμε και συζητήσαμε μέχρι το ξημέρωμα. Το απόγευμα χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν. Η συναυλία βρισκόταν σε εξέλιξη στην εξέδρα. Συζητούσαμε για την αστική ανάπλαση, την περιβαλλοντική καταστροφή, τα ανθρώπινα και τα εργ...

Τόσο βαθύ, που θες βαθυσκάφος για να με βρεις.... Επειδή, διάφορα τρολλάκια στο twitter, αλλά και κάποια «κυρία», μια (1) επωνύμως, με στόλισαν με μια γενική προπαγάνδα χτες το βράδυ (9/5/2013), κάποιοι φίλοι πρότειναν, εκτός των νομικών ενεργειών στις οποίες ήδη προχωρώ, να γράψω και μια πιο εκτενή απάντηση στο παρόν blog. Θα τα διατρέξω χρονικά κι όχι κατά θέμα, για να βγει συμπέρασμα, γιατί - η αλήθεια είναι - ότι δεν είμαι ήσυχος άνθρωπος. Πάμε: - Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Καλαμάκι (Αθήνα) το 1961. - Το 1977, εντάχθηκα στην Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος» (την τότε νεολαία του ΚΚΕ εσ.). Το τί καταλάβαινα από πολιτικές θεωρίες (τίποτα) είναι άλλο θέμα: απόδειξη ότι μια μέρα ο καθοδηγητής με ενημέρωσε ότι δεν είμαστε πλέον Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος», αλλά Ε.ΚΟ.Ν. «Ρήγας Φεραίος - Β' Πανελλαδική» και είπα μόνο «ΟΚ»! Μας διέγραψαν και δεν το πήρα χαμπάρι, αλλά τέλος πάντων... - Το 1978, πέρασα στο Τμήμα Μηχανολογίας του ΚΑΤΕΕ Λάρισας. Εκεί, εντάχθηκα στην ΠΑΣΠ (μέλος του ΠΑΣΟΚ). Στ...

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εξέφρασα τον προβληματισμό μου για το μέλλον του πολιτικού συστήματος. Στις 25 Απρίλη 2013, δημοσιεύθηκε μια δημοσκόπηση της VPRC για λογαριασμό του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο». Παρότι η δημοσκόπηση αυτή έγινε με ικανοποίηση δεκτή από τον ΣΥΡΙΖΑ, μια και αποτυπώνει μια τάση ανοίγματος της ψαλίδας από τη ΝΔ, θεωρώ ότι τα σημεία που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι άλλα: - Και σ' αυτή, όπως και σε όλες τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις, «καταλληλότερος πρωθυπουργός» κρίνεται ο « Κανένας », με το συντριπτικό ποσοστό του 60,3% (κάρτα Δ6): - Το κόμμα που «μπορεί καλύτερα να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, είναι το « Κανένα », με ποσοστό 59% : - Το κόμμα που «ανταποκρίνεται περισσότερο στις προσδοκίες/ελπίδες» των ερωτώμενων, είναι επίσης το « Κανένα », με 58,1% :  - Κι ακόμα, το κόμμα με «τις καλύτερες προτάσεις για τον τόπο», είναι το « Κανένα » με 54,3% : Αποχή δηλώνει το 36,9%. Σ' αυτό το κλίμα, ο ΣΥΡΙΖΑ πα...

Ο τρόπος της αντιμετώπισης των εννοιών «Έθνος» και «Πατρίδα», αποτελεί ίσως ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκα όλων των εποχών. Κι εννοώ, στο επιστημονικό πλαίσιο· εξ αντανακλάσεως δε, και στο πολιτικό. Η Αριστερά, είτε ορμώμενη από την κλασική μαρξιστική θεώρηση, είτε από επιστημονικές θέσεις, τείνει να λοιδορεί την έννοια του έθνους ή και της πατρίδας κάποτε. Η μαρξιστική θέση, συμπυκνώνεται στο γνωστό απόσπασμα στο τέλος του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» των Μαρξ & Ένγκελς, « Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα». Βέβαια, η πλήρης φράση, είναι η εξής: Ακόμα κατηγορήθηκαν οι κομμουνιστές ότι θέλουν τάχα να καταργήσουν την πατρίδα, την εθνότητα. Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ' αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη, να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη .[1] Δεν ...

Καθημερινά, η συμπεριφορά των υπέρμαχων του μνημονίου εκτρέπεται. Κι η εκτροπή τους, είναι κάθε φορά ακόμα μεγαλύτερη από ό,τι θα μπορούσε να αντέξει η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη· γιατί, κάθε φορά, ξεκινούν από εκεί που είχαν σταματήσει την προηγούμενη. Ας δούμε κάποια δείγματα: - Ο Βενιζέλος μίλησε προ μηνών για «μετα-κοινοβουλευτική» εποχή . Έτσι, χωρίς άλλες εξηγήσεις. - Ο Αθανασίου (ΝΔ), επεσήμανε την ίδια ακριβώς εποχή, ότι οι βουλευτές βεβαίως εκπροσωπούν πολίτες, πλην όμως εκλέγονται με συγκεκριμένα κόμματα, και δε γίνεται τέλος πάντων να «κάνουν του κεφαλιού τους», κόντρα στις κομματικές αποφάσεις και πρέπει - όπως είπε - « να το δούμε αυτό στην επερχόμενη Συνταγματική αναθεώρηση ». - Ο Πάγκαλος, αποκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ που έλαβε ποσοστό 26,89 % στις εκλογές του Ιουνίου 2012 « επικίνδυνη συμμορία ». - Αστυνομικοί, αποκαλούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ (του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλαδή) « άπλυτους και βρωμιάρηδες ». - Η αστυνομία βα...